ระบบอุปถัมภ์กับอำนาจการต่อรองของพรรคการเมือง
Main Article Content
บทคัดย่อ
การเมืองไทยในปัจจุบันนั้น ระบบอุปถัมภ์ยังคงมีอิทธิพลอยู่ไม่น้อย เพียงแต่เปลี่ยนวิธีการไปตามกาลเวลาและรูปแบบของของสังคมที่แปรเปลี่ยนตามเศรษฐกิจและสังคม โดยเฉพาะการนำระบบอุปถัมภ์มาใช้เป็นกลไกในการแสวงหาอำนาจทางการเมืองภายใต้ระบอบประชาธิปไตย จนเกิดเป็นวัฒนธรรมประชาธิปไตยแบบอุปถัมภ์ ระบบอุปถัมภ์กับอำนาจการต่อรองของพรรคการเมืองจะเป็นลักษณะอย่างไรนั่น ผู้เขียนได้ทำการศึกษาจากหนังสือ วารสาร รายงานวิจัย ซึ่งบทความนี้จะเสนอความสัมพันธ์เชิงอุปถัมภ์ทั้งในระดับบนและระดับล่าง หรือนักการเมืองที่ต้องการขึ้นมามีอำนาจ ผ่านกระบวนการเลือกตั้งที่ไม่เพียงต้องมีความสัมพันธ์ในเชิงอุปถัมภ์กับประชาชนในเขตเลือกตั้งเท่านั้น แต่อาจหมายรวมถึงการกระทำต่าง ๆ ซึ่งเป็นสิ่งที่ผิดศีลธรรม มีความขัดแย้งหรือไม่สอดคล้องตามกฎและกติกาของสังคมประชาธิปไตย เช่น การซื้อเสียง การคอรัปชั่น ฯลฯ การที่ระบบอุปถัมภ์เป็นลักษณะของความสัมพันธ์ที่เกื้อหนุนหรือแลกเปลี่ยน ผลประโยชน์ระหว่างกันจึงก่อให้เกิดการแบ่งกลุ่มหรือแบ่งแยกเป็นพวกพ้องกันอย่างชัดเจน การเอื้อประโยชน์ให้กับคนใกล้ชิด การตอบแทนซึ่งกันและกัน การมุ่งแสวงหาผลประโยชน์ให้กับตนเองหรือพวกพ้องมากกว่าการดำเนินการใด ๆ ที่จะเป็นประโยชน์ต่อสังคมส่วนรวม โดยสิ่งดังกล่าวนี้แสดงให้เห็นถึงการขาดความรับผิดชอบต่อสังคมและจิตสำนึกที่ดีในฐานะพลเมืองคนหนึ่งของประเทศ และตราบใดที่ระบบอุปถัมภ์ยังคงมีบทบาทอยู่ในการเมืองก็ย่อมส่งผลต่อการพัฒนาท้องถิ่นและประเทศชาติ อีกทั้งยังเป็นการส่งเสริมวัฒนธรรมแบบอำนาจนิยมให้เบ่งบานในสังคมการเมืองไทยต่อไป ซึ่งนับเป็นสิ่งที่ขัดกับวิถีทางการปกครองในระบอบประชาธิปไตยโดยสิ้นเชิง ทั้งนี้การเจรจาต่อรองในทางการเมืองนั้นอาจต้องใช้กลยุทธ์เป็นกรณีพิเศษมากกว่าการเจรจาต่อรองโดยทั่วไป เพราะการเมืองเป็นเรื่องของอำนาจและผลประโยชน์ ทั้งทางตรงและทางอ้อม
Article Details
References
จักษ์ พันธ์ชูเพชร. (2549). การเมืองการปกครองไทย. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์พั้นช์กรุ๊ป.
ฉัตรชัย สุระภา. (2554). ระบบอุปถัมภ์ในการเมืองท้องถิ่น: ศึกษาเฉพาะกรณีองค์การบริหารส่วนตำบลธัญญา อำเภอกมลาไสย จังหวัดกาฬสินธุ์. ใน วิทยานิพนธ์รัฐศาสตรมหาบัณฑิต สาขารัฐศาตร์. มหาวิทยาลัยสารคาม.
วิศิษฐ ทวีเศรษฐ และคณะ. (2554). การเมืองและการปกครองไทย. กรุงเทพมหานคร: มหาวิทยาลัยรามคำแหง.
สีดาา สอนศรี และคณะ. (2552). เอเชียตะวันออกเฉียงใต้: การเมือง เศรษฐกิจและการต่างประเทศหลังวิกฤติ เศรษฐกิจ (พ.ศ.2540 - 2550). กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรมหาวิทยาลัย.
สุจิต บุญบงการ. (2545). ระบบอุปถัมภ์. (พิมพ์ครั้งที่ 3). กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์แห่งจุฬามหาวิทยาลัย.
อมรา พงศาพิชญ์ และปรีชา คุวินทร์พันธุ์. (2554). ระบบอุปถัมภ์. กรุงเทพมหานคร: วิญญู.
Huntington, S.P. (1986). Political order in changing societies. London: Yale University Press.
La Palombara, J., and Weiner, M. (1986). Political parties and political development. New Jersey: Princeton University Press.
Lande, E. (1996). Social Change. New York: The Macmillan Company.