การพัฒนาแผนการจัดการเรียนรู้ด้วยกระบวนการคิดเชิงออกแบบ สำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาตอนต้น เพื่อพัฒนาสมรรถนะการแก้ปัญหาเชิงบูรณาการ ร่วมกับการใช้ปัญญาประดิษฐ์เชิงสร้างสรรค์อย่างยั่งยืน โรงเรียนนาบอน นครศรีธรรมราช
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อพัฒนาและหาคุณภาพแผนการจัดการเรียนรู้ด้วยกระบวนการคิดเชิงออกแบบสำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาตอนต้น 2) เพื่อประเมินสมรรถนะการแก้ปัญหาเชิงบูรณาการร่วมกับการใช้ปัญญา ประดิษฐ์เชิงสร้างสรรค์อย่างยั่งยืนของนักเรียนหลังเรียนด้วยแผนการจัดการเรียนรู้ที่พัฒนาขึ้น การวิจัยนี้เป็นการวิจัยเชิงทดลองและการวิจัยเชิงคุณภาพ โดยมีกลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัย คือ นักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3 โรงเรียนนาบอน จำนวน 44 คน ได้มาจากการสุ่มอย่างง่ายด้วยวิธีการจับฉลาก เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ แผนการจัดการเรียนรู้ด้วยกระบวนการคิดเชิงออกแบบ และแบบประเมินสมรรถนะการแก้ปัญหาเชิงบูรณาการร่วมกับการใช้ปัญญาประดิษฐ์เชิงสร้างสรรค์อย่างยั่งยืน สถิติที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ ค่าเฉลี่ย และส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ผลการวิจัยพบว่า แผนการจัดการเรียนรู้ที่พัฒนาขึ้นมีคุณภาพด้านเนื้อหาอยู่ในระดับมากที่สุด โดยมีค่าเฉลี่ยเท่ากับ 4.58 และมีความเหมาะสมอยู่ในระดับมากที่สุด โดยมีค่าเฉลี่ยเท่ากับ 4.64 นอกจากนี้ผลการประเมินสมรรถนะการแก้ปัญหาเชิงบูรณาการร่วมกับการใช้ปัญญาประดิษฐ์เชิงสร้างสรรค์อย่างยั่งยืนในภาพรวมอยู่ในระดับดีเยี่ยมมีคะแนนเฉลี่ยเท่ากับ 56.91 คิดเป็นร้อยละ 94.85 นักเรียนทำคะแนนได้เต็มในการออกแบบวิธีการแก้ปัญหา รวมถึงการทำความเข้าใจปัญหาคิดเป็นร้อยละ 98.48 และการค้นหาวิธีการแก้ปัญหา คิดเป็นร้อยละ 97.73 ในภาพรวมของการประเมินสะท้อนถึงศักยภาพของการบูรณาการกระบวนการคิดเชิงออกแบบร่วมกับการใช้ปัญญาประดิษฐ์ในการพัฒนาสมรรถนะการแก้ปัญหาเชิงสร้างสรรค์อย่างยั่งยืน การศึกษานี้จึงเป็นแนวทางสำคัญในการพัฒนาการเรียนรู้ที่สอดคล้องกับความต้องการของศตวรรษที่ 21 และการส่งเสริมสมรรถนะด้านความยั่งยืนของผู้เรียน
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
กระทรวงการอุดมศึกษา วิทยาศาสตร์ วิจัย และนวัตกรรม และกระทรวงดิจิทัลเพื่อเศรษฐกิจและสังคม. (2565). แผนปฏิบัติการด้านปัญญาประดิษฐ์แห่งชาติเพื่อการพัฒนาประเทศไทย (พ.ศ. 2565 - 2570). เรียกใช้เมื่อ 9 ตุลาคม 2567 จาก https://ai.in.th/wp-content/uploads/2022/12/20220726-AI.pdf
ณภัทร วอนศิริ และคณะ. (2565). การพัฒนาสมรรถนะการแก้ปัญหาที่ซับซ้อนของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3 ผ่านการจัดการเรียนรู้การออกแบบเชิงวิศวกรรมโดยใช้ปัญหาเป็นฐาน. วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยนเรศวร, 24(3), 147-157.
ธีระศักดิ์ ธนากูลกวีพงศ์ และคณะ. (2566). การพัฒนากิจกรรมการเรียนการสอนทางเรขาคณิตที่เสริมสร้างความสามารถในการแก้ปัญหาอย่างมีวิจารณญาณผ่านกระบวนการคิดเชิงออกแบบ สำหรับนักเรียนระดับมัธยมศึกษา. วารสารสหวิทยาการมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์, 6(2), 811-830.
บุญชม ศรีสะอาด. (2553). การวิจัยเบื้องต้น. กรุงเทพมหานคร: สุวีริยาสาส์น.
ปภัสสร คงนิสัย และคณะ. (2567). การพัฒนากิจกรรมการเรียนการสอนโดยใช้กระบวนการคิดเชิงออกแบบร่วมกับเกมมิฟิเคชันเพื่อส่งเสริมความสามารถในการคิดแก้ปัญหาสำหรับนักเรียนระดับประกาศนียบัตรวิชาชีพ. วารสารสังคมศาสตร์และวัฒนธรรม, 8(10), 1-14.
รัตนาภรณ์ ทรงนภาวุฒิกุล. (2560). การวัดและประเมินผลการเรียนรู้ด้วยการให้คะแนนแบบรูบริค : Scoring Rubrics. วารสารบัณฑิตวิทยาลัย, 12(1), 1-14.
วนัสนันท์ ชูรัตน์ และคณะ. (2566). การพัฒนาทักษะการแก้ปัญหาอย่างสร้างสรรค์โดยใช้รูปแบบการแก้ปัญหาอย่างสร้างสรรค์ร่วมกับอินโฟกราฟิก สำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5 เรื่อง กรด-เบส. วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยนเรศวร, 25(3), 229-239.
วิศิษฐ์ศักดิ์ บุญจิตต์ และจิรพันธุ์ ศรีสมพันธุ์. (2567). การพัฒนาแผนจัดการเรียนรู้ตามกระบวนการคิดเชิงออกแบบร่วมกับบทเรียนออนไลน์รายวิชาการออกแบบและเทคโนโลยี ชั้นมัธยมศึกษาตอนต้นเพื่อส่งเสริมการแก้ปัญหาเชิงสร้างสรรค์. ใน การประชุมทางวิชาการระดับชาติด้านครุศาสตร์อุตสาหกรรม ครั้งที่ 15. มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีพระจอมเกล้าพระนครเหนือ.
วิศิษฐ์ศักดิ์ บุญจิตต์ และสุธิดา ชัยชมชื่น. (2567). การศึกษาระดับสมรรถนะหลักเพื่อความยั่งยืนของนักศึกษาคณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏนครศรีธรรมราช. ใน การประชุมวิชาการครุศาสตร์อุตสาหกรรมระดับชาติ ครั้งที่ 16. มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีพระจอมเกล้าพระนครเหนือ.
สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2560). แผนการศึกษาแห่งชาติ พ.ศ. 2560 - 2579. เรียกใช้เมื่อ 9 ตุลาคม 2567 จาก https://backoffice.onec.go.th/uploads/Book/1540-file.pdf
สุรพล บุญลือ. (2567). แนวทางการใช้ปัญญาประดิษฐ์รังสรรค์สำหรับการศึกษาและวิจัย. Journal of Industrial Education, 23(2), B1-B12.
Albay, E. M. & Eisma, D. V. (2025). Using design thinking for developing pre-service teachers’ creativity in designing teaching plans to promote interactive learning in mathematics. Learning and Instruction, 96(2025), 102070.
Imjai, N. et al. (2024). The influence of AI competency and design thinking skills on innovative entrepreneurial competency: The role of strategic intelligence amongst new age entrepreneurs in Thailand. International Journal of Information Management Data Insights, 4(2), 100301.
Lang-Wojtasik, G. & Rieckmann, M. (2011). Die globale Perspektive der Bildung für nachhaltige Entwicklung. Eine europäisch-lateinamerikanische Studie zu Schlüsselkompetenzen für Denken und Handeln in der Weltgesellschaft. ZEP : Zeitschrift für internationale Bildungsforschung und Entwicklungspädagogik, 34(2), 41-42.
Romulo, C. et al. (2024). Implementing interdisciplinary sustainability education with the food-energy-water (FEW) nexus. Humanities and Social Sciences Communications, 11(1), 1-17.
Taimur, S. & Onuki, M. (2022). Design thinking as digital transformative pedagogy in higher sustainability education: Cases from Japan and Germany. International Journal of Educational Research, 114(2022), 101994.
Uzorka, A. et al. (2024). Strategies for engaging students in sustainability initiatives and fostering a sense of ownership and responsibility towards sustainable development. Discover Sustainability, 5(1), 320.
Wyk, M. M. (2024). Is ChatGPT an opportunity or a threat? Preventive strategies employed by academics related to a GenAI-based LLM at a faculty of education. Journal of Applied Learning & Teaching, 7(1), 35-45.
