การพัฒนาระบบการบริหารทรัพยากรบุคคล เพื่อมุ่งสู่องค์กรที่มีสมรรถนะสูงตามหลักธรรมาภิบาล
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยนี้การพัฒนาระบบการบริหารทรัพยากรบุคคลเพื่อมุ่งสู่องค์กรที่มีสมรรถนะสูงตามหลักธรรมาภิบาล มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อศึกษาระบบการบริหารทรัพยากรบุคคลเพื่อมุ่งสู่องค์กรที่มีสมรรถนะสูงตามหลักธรรมาภิบาล 2) เพื่อเปรียบเทียบระบบการบริหารทรัพยากรบุคคลเพื่อมุ่งสู่องค์กรที่มีสมรรถนะสูงตามหลักธรรมาภิบาล 3) เพื่อศึกษาแนวทางการพัฒนาระบบการบริหารทรัพยากรบุคคลเพื่อมุ่งสู่องค์กรที่มีสมรรถนะสูงตามหลักธรรมาภิบาล การวิจัยในครั้งนี้เป็นการวิจัยเชิงปริมาณ กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัย กลุ่มตัวอย่าง คือ ประชาชนในเขตเทศบาลนครพระนครศรีอยุธยาโดยการเลือกแบบเจาะจง จำนวน 100 คน ใช้เป็นเครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย คือ แบบสอบถาม วิเคราะห์สถิติ โดยการหาค่าเฉลี่ย ความถี่ ร้อยละ ค่าส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐานและทดสอบสมมุติฐานด้วยค่าทีและค่าเอฟ ผลการศึกษาพบว่า 1) ระบบการบริหารทรัพยากรบุคคลเพื่อมุ่งสู่องค์กรที่มีสมรรถนะสูงตามหลักธรรมาภิบาลโดยภาพรวมรายด้านอยู่ในระดับมาก 2) ผลการเปรียบเทียบระบบการบริหารทรัพยากรบุคคลเพื่อมุ่งสู่องค์กรที่มีสมรรถนะสูงตามหลักธรรมาภิบาลจำแนกตามเพศและอายุไม่แตกต่างกันทุกด้าน และ 3) ผลการศึกษาแนวทาง การพัฒนาระบบการบริหารทรัพยากรบุคคลเพื่อมุ่งสู่องค์กรที่มีสมรรถนะสูงตามหลักธรรมาภิบาล พบว่า 1) ด้านบริหารจัดการกำลังคน ภาครัฐควรจัดทำแผนอัตรากำลังโดยวิเคราะห์วางแผนนโยบายเตรียมข้อมูลกำลังคน 2) ด้านพัฒนาระบบและนวัตกรรม ภาครัฐควรพัฒนาระบบและนวัตกรรมบนฐานภูมิปัญญาท้องถิ่น และ 3) ด้านพัฒนาระบบเทคโนโลยีดิจิทัล ภาครัฐควรพัฒนาระบบโครงสร้างพื้นฐานด้านเทคโนโลยีดิจิทัลให้มีความทันสมัยมีการกระจายอย่างทั่วถึง
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
กรรณิการ์ สุวรรณศรี. (2559). การบริหารทรัพยากรมนุษย์. นครปฐม: มหาวิทยาลัยราชภัฏนครปฐม.
ชัยวิชญ์ เข็มปัญญา. (2563). สภาพและแนวทางการพัฒนาการใช้เทคโนโลยีดิจิทัลเพื่อการศึกษาของโรงเรียนในสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต 22. วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยราชภัฏศรีสะเกษ, 14(3), 35-42.
ดุสิต ขาวเหลือง. (2554). การฝึกอบรมที่มีประสิทธิภาพและสมรรถนะ. ชลบุรี: มหาวิทยาลัยบูรพา.
ธนัชพร โมราวงษ์. (2555). ปัจจัยทางจิตวิทยาองค์การที่มีอิทธิพลต่อการนำไปสู่องค์การแห่งความเป็นเลิศ: กรณีศึกษาโรงงานในเขตนิคมอุตสาหกรรมบางปู จังหวัดสมุทรปราการ. วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยอีสเทิร์นเอเชีย, 2(2), 253-267.
ปธาน สุวรรณมงคล. (2558). การบริหารงานภาครัฐกับการสร้างธรรมาภิบาล. กรุงเทพมหานคร: สถาบันพระปกเกล้า.
ปวลิน โปษยานนท์. (2557). การพัฒนารูปแบบโครงสร้างองค์กรที่มีสมรรถนะสูงของบริษัทปูนซีเมนต์ไทย. วารสารการเมืองการบริหารและกฎหมาย, 6(3), 303-314.
มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ. (2566). การเป็นองค์กรที่มีสมรรถนะสูงและมีธรรมาภิบาล. กรุงเทพมหานคร: มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
วลัยพร สุขปลั่ง และคณะ. (2563). การพัฒนาบุคลากรมุ่งสู่องค์การที่มีสมรรถนะสูง. อุบลราชธานี: มหาวิทยาลัยราชภัฏอุบลราชธานี.
ศรีสมบัติ นวนพรัตน์สกุล และคณะ. (2554). การศึกษาศักยภาพในการพัฒนาคณะเภสัชศาสตร์ มหาวิทยาลัยศิลปากรไปเป็นองค์กรที่มีขีดสมรรถนะสูง. วารสารมหาวิทยาลัยอุบลราชธานี, 2(2), 189-203.
ศศิรัศมิ์ ประสาทแก้ว. (2556). ปัจจัยเชิงสาเหตุพหุระดับในการพัฒนามหาวิทยาลัยสู่องค์กรสมรรถนะสูงแบบบูรณาการพหุมิติศึกษากรณีมหาวิทยาลัยวลัยลักษณ์ มหาวิทยาลัยทักษิณและหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์. ใน ดุษฎีนิพนธ์การศึกษาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาภาวะผู้นำทางการบริหารการศึกษา. มหาวิทยาลัยทักษิณ.
สมนึก ภัทธิยธานี. (2544). การวัดผลการศึกษา. กาฬสินธุ์: ประสานการพิมพ์.
สหธร เพชรวิโรจน์ชัย. (2566). การเข้าใจคนอื่นด้วยความเข้าอกเข้าใจ. เรียกใช้เมื่อ 26 มีนาคม 2566 จาก https://positioningmag.com/1309169
สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาระบบราชการ. (2566). การพัฒนาบุคลากรมุ่งสู่องค์การที่มีสมรรถนะสูงตามหลักธรรมาภิบาล. กรุงเทพมหานคร: สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาระบบราชการ.
สุพรรษา เศษแสงศร และสุรศักดิ์ ชะมารัมย์. (2559). การพัฒนาองค์การสู่การเป็นองค์การที่มีขีดสมรรถนะสูงของสำนักงานจัดหางานจังหวัดในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ. วารสารบัณฑิตศึกษา, 13(61), 197-210.
Cronbach, L. J. (1990). Essentials of psychological testing. New York: Harper & Row.
Delahaye, B. L. (2000). Human Resource Development: Principles and Practice. Milton: John Wiley & Sona Australia Ltd.
Gilley, J. W. et al. (2002). Principles of Human ResourceDevelopment. Cambridge, Morocco: Perseus Publihing.
Grieves, M. (2003). Digital Twin. New York: McGraw-Hill.
Harrison, R. & Kessels, J. (2004). Human resource development in a knowledge economy. An organizational view. New York: Hampshire.
Shafritz, E. D. S. (2001). Ethics: Facing Up To The Issues. London: The Economist BooKS.
Swanson, E. et al. (2009). Foundations of Human-resource Development. Retrieved March 10, 2023, from https://lsms.ac/wp-content/uploads/2023/02/18.pdf
Yorks, L. (2005). Strategic human resource development. Mason, Ohio: South Western Thomson.
