ประสิทธิผลของการฝึกนวัตกรรมทักษะการรู้คิดเชิงวิจารณญาณ ต่อการเปลี่ยนของคลื่นสมองของนิสิตระดับอุดมศึกษาในประเทศไทย

Main Article Content

พระมหาสุเทพ สุทฺธิญาโณ (ธนิกกุล)
พระครูสังฆรักษ์เอกภัทร อภิฉนฺโท (วิเศษหมื่น)
ธัชฑล อัตรัง
วริทธิ์ตา จารุจินดา
ตฏิลา จำปาวัลย์

บทคัดย่อ

บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ ประเมินชุดกิจกรรมการฝึกนวัตกรรมทักษะการรู้คิดเชิงวิจารณญาณต่อการเปลี่ยนของคลื่นสมอง และศึกษาประสิทธิผลของการฝึกนวัตกรรมทักษะการรู้คิดเชิงวิจารณญาณต่อการเปลี่ยนของคลื่นสมองของนิสิตระดับอุดมศึกษาในประเทศไทย เป็นการวิจัยเชิงปริมาณ ใช้ระเบียบวิธีวิจัยกึ่งทดลอง (Quasi-Experimental Design) กลุ่มตัวอย่าง ได้แก่ นิสิตอุดมศึกษาระดับปริญญาตรี มหาวิทยาลัยสวนดุสิต จังหวัดกรุงเทพมหานคร จำนวน 17 คน เครื่องมือวิจัย ได้แก่ ชุดกิจกรรมที่ได้รับการประเมินด้วยระบบแบบอิงมาตรฐาน โดยผู้ทรงคุณวุฒิประเมินชุดกิจกรรม 5 รูป/คน ผลการวิจัยพบว่า ผลการประเมินชุดกิจกรรมฯ ด้วยระบบแบบอิงมาตรฐาน 4 ด้าน มีผลการวิจัยดังนี้ ด้านความเหมาะสม (gif.latex?\bar{x} = 5.00) รองลงมา ด้านความถูกต้อง (gif.latex?\bar{x} = 4.96) ด้านความมีประโยชน์ (gif.latex?\bar{x} = 4.92) ด้านความเป็นไปได้ในการนำไปใช้ (gif.latex?\bar{x} = 4.84) แสดงว่า ชุดกิจกรรมมีความเหมาะสม ถูกต้อง มีประโยชน์ และนำไปใช้ได้จริง ในการประเมินระดับมากที่สุด และประสิทธิผลของการฝึกนวัตกรรมทักษะการรู้คิดเชิงวิจารณญาณต่อการเปลี่ยนของคลื่นสมองของนิสิตฯ มีค่าเฉลี่ยคะแนนระดับการรู้คิดเชิงวิจารณญาณ ในระยะหลังการทดลองสูงกว่า ระยะก่อนการทดลอง อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05 และค่าเฉลี่ยคะแนนระดับคลื่นสมอง หลังได้รับการฝึกเพิ่มขึ้น คิดเป็นร้อยละ 3.3 แสดงว่า ชุดกิจกรรมการฝึกนวัตกรรมทักษะการรู้คิดเชิงวิจารณญาณต่อการเปลี่ยนแปลงของคลื่นสมองของนิสิตระดับอุดมศึกษาในประเทศไทย ส่งผลต่อการเพิ่มทักษะการรู้คิดเชิงวิจาณญาณและการเปลี่ยนแปลงของคลื่นสมองของนิสิตระดับอุดมศึกษา และสามารถนำไปประยุกต์ใช้ในการจัดกิจกรรมเพื่อพัฒนาทักษะการรู้คิดเชิงวิจารณญาณของนิสิตระดับอุดมศึกษาต่อไป

Article Details

How to Cite
(ธนิกกุล) พ. ส. ., (วิเศษหมื่น) พ. อ. ., อัตรัง ธ. ., จารุจินดา ว. ., & จำปาวัลย์ ต. . (2024). ประสิทธิผลของการฝึกนวัตกรรมทักษะการรู้คิดเชิงวิจารณญาณ ต่อการเปลี่ยนของคลื่นสมองของนิสิตระดับอุดมศึกษาในประเทศไทย. วารสารมหาจุฬานาครทรรศน์, 11(10), 185–194. สืบค้น จาก https://so03.tci-thaijo.org/index.php/JMND/article/view/280373
บท
บทความวิจัย

References

ชนาธิป พรกุล. (2554). การสอนกระบวนการคิด ทฤษฎีและการนำไปใช้. (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

ทิศนา แขมมณี และคณะ. (2540). การคิดและการสอนเพื่อพัฒนากระบวนการคิด. โครงการพัฒนาคุณภาพการเรียนการสอนกลุ่มการเรียนรู้เพื่อการพัฒนาและกระบวนการคิด. กรุงเทพมหานคร: จุฬาลงกรณมหาวิทยาลัย.

บรรจง อมรชีวิน. (2556). การคิดอย่างมีวิจารณญาณ: Critical Thinking: หลักการพัฒนาการคิดอย่างมีตรรกะเหตุผล และดุลยพินิจ. นนทบุรี: อมรินทร์ บุ๊ค เซ็นเตอร์.

มารุต พัฒผล. (2557). การจัดการเรียนรู้ที่เสริมสร้างการรู้คิดและความสุขในการเรียนรู้. (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพมหานคร: จรัลสนิทวงศ์การพิมพ์.

ล้วน สายยศ และคณะ. (2531). หลักการวิจัยทางการศึกษา. (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพมหานคร: ศึกษาการ.

วิชัย วงษ์ใหญ่. (2523). การพัฒนาหลักสูตรและการสอน มิติใหม่. กรุงเทพมหานคร: สุวีริยาสาส์น.

วีนัส ภักดิ์นรา. (2565). รูปแบบการพัฒนาทักษะกระบวนการคิดขั้นสูงสำหรับนักศึกษาครู. วารสารสันติศึกษาปริทรรศน์ มจร, 10(7), 3050-3067.

ศิริชัย กาญจนวาสี. (2554). ทฤษฎีการประเมิน. (พิมพ์ครั้งที่ 7). กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

สุวิทย์ มูลคำ และอรทัย มูลคำ. (2545). 21 วิธีจัดการเรียนรู้เพื่อพัฒนากระบวนการคิด. กรุงเทพมหานคร: ภาพพิมพ์.

อรุณ ศรีโนนยาง. (2563). การพัฒนาทักษะการคิดอย่างมีวิจารณญาณด้วยการเรียนรู้ เรื่อง พันธะโคเวเลนต์ ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 4 โดยการเรียนรู้แบบสืบเสาะผ่านกิจกรรมปฏิบัติจริง. วารสารบัณฑิตศึกษา มหาวิทยาลัยราชภัฏวไลยอลงกรณ์ ในพระบรมราชูปถัมภ์, 14(2), 230-231.