MULTICULTURALISM: DYNAMICS OF TRADITIONAL COMMUNITY DISTRICTS TO CREATIVE CULTURAL ROUTES FOR LEARNING MEDIA: A CASE STUDY OF BANGPHO, BANG SUE DISTRICT, BANGKOK
Main Article Content
Abstract
This research article aims 1) To investigate the history and development of the Bang Pho area to comprehend its value; 2) To explore the social conditions from the past to the present to understand the society and coexistence within the Bang Pho community; and 3) To design a cultural pathway presented through media that aligns with the current context and informs policy. This qualitative research employs document review, interviews, and focus group discussions with residents of Bang Pho, entrepreneurs, urban development agencies, and academics. The research employs content analysis to interpret the data. The findings reveal that the cultural value of the Bang Pho area encompasses both tangible and intangible cultural elements. Physical changes in the area are primarily influenced by traffic routes, which affect settlement patterns. The social characteristics of Bang Pho reflect a multicultural society where people of various nationalities have coexisted since the beginning of the Rattanakosin period, resulting in cultural diversity that remains a distinctive feature today. This diversity is evident in the local food, beliefs, and carpentry traditions. The study suggests that the conservation approach should emphasize the value of Bang Pho as a cultural tourism resource. The media development strategy should convey the cultural value through a cultural map and a multicultural identity route in the Bang Pho area using brochures and multimedia. This approach includes the four processes of the MAPS model: 1) Multicultural routes: creating a community map, 2) Activity: organizing activities with community participation, 3) Public Relations: conducting public relations campaigns, and 4) Storytelling: presenting stories from memories and experiences, disseminated via social media. This format is deemed appropriate for the current context.
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
References
ไขศรี ภักดิ์สุขเจริญ. (2547). วาทกรรมของเมืองผ่านโครงสร้างเชิงสัณฐาน. วารสารวิชาการคณะสถาปัตยกรรมศาสตร์, 2(2547), 63-76.
คณะมัณฑนศิลป์ มหาวิทยาลัยศิลปากร. (2566). นิทรรศการผลงานประจำปี 2566 SILPA Creative Works Exhibition 2023. กรุงเทพมหานคร: บริษัท โอ เอส พริ้นติ้ง เฮ้าส์ จำกัด.
ฉัตรชัย พงศ์ประยูร. (2536). การตั้งถิ่นฐานทฤษฎีและแนวปฏิบัติ. กรุงเทพมหานคร: ภาควิชาภูมิศาสตร์ คณะอักษรศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ปราณี กล่ำส้ม. (2549). ย่านเก่าในกรุงเทพฯ. เล่ม 2. กรุงเทพมหานคร: เมืองโบราณ.
วิมลรัตน์ อิสระธรรมนูญ. (2558). แผนการอนุรักษ์เส้นทางวัฒนธรรมคลองบางลำพู. กรุงเทพมหานคร: ภาควิชาสถาปัตยกรรมศาสตร์ คณะสถาปัตยกรรมศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
วิมลรัตน์ อิสระธรรมนูญ. (2561). ย่านชุมชนเก่าในกรุงเทพฯ: นิยามและบทบาทในการจัดการมรดกวัฒนธรรม การถอดบทเรียนจากย่านบางลำภู-บ้านพานถม. กรุงเทพมหานคร: ปาป้า พริ้นติ้ง เฮ้าส์ จำกัด.
ศรีศักร วัลลิโภดม. (2554). การศึกษาสังคมไทยผ่านภูมิวัฒนธรรม. เรียกใช้เมื่อ 30 เมษายน 2567 จาก https://lek-prapai.org/home/view.php?id=84
ศิริประภา ประภากรเกียรติ. (2562). การพัฒนาสื่อประชาสัมพันธ์การท่องเที่ยว โดยใช้แนวคิดชุมชนเป็นฐาน. ใน วิทยานิพนธ์วิทยาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาสื่อนฤมิต. มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
สุพรรณสา ฉิมพาลี และกฤตพร ห้าวเจริญ. (2565). ปัจจัยที่ส่งผลต่อการเปลี่ยนแปลงของชุมชนตลาดน้อย กรุงเทพมหานคร. วารสารวิชาการ สิ่งแวดล้อมสรรค์สร้างวินิจฉัย คณะสถาปัตยกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น, 21(2), 109-127.
Norberg-Schulz, C. (1984). The concept of dwelling: on the way to figurative architecture. New York: Rizzoli International Publication.
Tumkosit, M. (2566). พหุวัฒนธรรมย่านบางโพจากสายน้ำสู่สายไม้. เรียกใช้เมื่อ 10 มิถุนายน 2567 จาก https://www.youtube.com/watch?v=3SUlguGkjjM