ปัญหาสิทธิความเสมอภาคการพิจารณาคดีคุ้มครองผู้บริโภคของไทย

บทคัดย่อ

การศึกษาครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อศึกษาแนวคิดและทฤษฎีเกี่ยวกับหลักความเสมอภาคทางกฎหมายในการพิจารณาคดีคุ้มครองผู้บริโภคของไทย 2) เพื่อศึกษาหลักการ แนวคิดเกี่ยวกับการคุ้มครองผู้บริโภคและกฎหมายวิธีพิจารณาคดีผู้บริโภค 3) เพื่อศึกษามาตรการในทางกฎหมายเกี่ยวกับคดีวิธีพิจารณาคดีผู้บริโภค
เพื่อให้มีประสิทธิภาพและเป็นประโยชน์ต่อผู้บริโภคเป็นการวิจัยทางนิติศาสตร์เชิงคุณภาพค้นคว้าและวิเคราะห์เอกสารต่าง ๆ ที่เกี่ยวข้อง เช่น ตำรา บทความทางวิชาการ วิทยานิพนธ์ รวมทั้งบทบัญญัติของกฎหมาย พร้อมทั้งศึกษาเปรียบเทียบกับต่างประเทศ ผลการศึกษาพบว่า 1) ปัญหาสิทธิความเสมอภาคการพิจารณาคดีคุ้มครองผู้บริโภคของไทยองค์กรที่จะดำเนินคดีแทนผู้บริโภคตามพระราชบัญญัติวิธีพิจารณาคดีผู้บริโภค พ.ศ. 2551 มีได้เฉพาะคณะกรรมการคุ้มครองผู้บริโภคและสมาคมที่คณะกรรมการคุ้มครองผู้บริโภครับรอง ส่วนพระราชบัญญัติความรับผิดต่อความเสียหายที่เกิดขึ้นจากสินค้าที่ไม่ปลอดภัย พ.ศ. 2551 มีองค์กรที่ดำเนินคดีแทนผู้บริโภค ได้แก่ คณะกรรมการคุ้มครองผู้บริโภค สมาคมและมูลนิธิ คณะกรรมการคุ้มครองผู้บริโภคให้การรับรองตามกฎหมาย
ว่าด้วยการคุ้มครองผู้บริโภค จะเห็นได้ว่ากฎหมายทั้งสองฉบับ มีปัญหาขัดแย้งตามข้อกฎหมาย 2) สิทธิของผู้บริโภคเกี่ยวกับกฎหมายคุ้มครองผู้บริโภคที่ได้รับความเสียหายจำนวนมาก การฟ้องคดีบริโภคของไทยยังอยู่ในลักษณะคดีที่ผู้เสียหาย ต่างคนต่างฟ้องได้รับความเสียหายจากเหตุการณ์เดียวกัน ซึ่งไม่สอดคล้องกับแนวความคิดเกี่ยวกับทรัพย์สินที่มีจำนวนจำกัด คำพิพากษาของศาลในแต่ละคดีอาจทำให้ผลประโยชน์ของสมาชิกกลุ่มที่ยังไม่ได้ฟ้องคดีลดลง 3) แนวทาง พบว่า ผู้บริโภคจะต้องดำเนินการบังคับคดีด้วยตนเอง จึงมีกระบวนการขั้นตอนที่ยุ่งยาก
เมื่อบทบัญญัติของกฎหมายที่ทำให้ผู้บริโภคไม่ได้รับการชดใช้เยียวยาอย่างรวดเร็ว ไม่สอดคล้องกับเจตนารมณ์
ของกฎหมายวิธีพิจารณาคดีผู้บริโภค