การให้บริการการรับลงทะเบียนผู้สูงอายุตามหลักภาวนา 4 ของบุคลากรองค์การบริหารส่วนตำบลในเขตอำเภอร่อนพิบูลย์ จังหวัดนครศรีธรรมราช
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาการให้บริการการรับลงทะเบียนผู้สูงอายุ ตามหลักภาวนา 4 ของบุคลากร และ 2) นำเสนอแนวทางเกี่ยวกับการส่งเสริมการให้บริการการรับลงทะเบียนผู้สูงอายุ ตามหลักภาวนา 4 ของบุคลากรองค์การบริหารส่วนตำบลในเขตอำเภอร่อนพิบูลย์ จังหวัดนครศรีธรรมราช เป็นการวิจัยเชิงผสมผสานวิธี การวิจัยเชิงปริมาณ กลุ่มตัวอย่าง จำนวน 384 คน การวิจัยเชิงคุณภาพ ผู้ให้ข้อมูลสำคัญ จำนวน 5 คน สถิติที่ใช้ ได้แก่ ค่าความถี่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย และค่าเบี่ยงเบนมาตรฐาน ผลการวิจัย พบว่า 1) การให้บริการการรับลงทะเบียนผู้สูงอายุ ตามหลักภาวนา 4 ของบุคลากรองค์การบริหารส่วนตาบลในเขตอำเภอร่อนพิบูลย์ จังหวัดนครศรีธรรมราช โดยรวมอยู่ในระดับมาก ค่าเฉลี่ย ( = 4.43) เมื่อพิจารณาเป็นรายด้าน พบว่า ด้านที่มีค่าเฉลี่ยสูงสุด คือ ด้านหลักศีลภาวนา ค่าเฉลี่ย (
= 4.46) รองลงมา คือ ด้านหลักกายภาวนา ค่าเฉลี่ย (
= 4.43) ด้านหลักจิตภาวนา ค่าเฉลี่ย (
= 4.42) และด้านหลักปัญญา ค่าเฉลี่ย (
= 4.41) ตามลำดับ และ 2) แนวทางการส่งเสริมการให้บริการการรับลงทะเบียนผู้สูงอายุ ตามหลักภาวนา 4 ของบุคลากรองค์การบริหารส่วนตาบลในเขตอำเภอร่อนพิบูลย์ จังหวัดนครศรีธรรมราช ได้แก่ 1) หลักกายภาวนา บุคลากรให้บริการด้วยใจ รับฟังความคิดเห็นของผู้สูงอายุ 2) หลักศีลภาวนา บุคลากรปฏิบัติงานให้ถูกต้องตามกฎระเบียบมีจรรยาบรรณในการบริการ 3) หลักจิตตภาวนา บุคลากรด้านหลักจิตภาวนา (การเจริญจิต พัฒนาจิต การฝึกอบรมจิต ให้มั่นคงเจริญงอกงามด้วยคุณธรรม) ได้แก่ ว่าเจ้าหน้าที่มีจิตใจที่จดจ่อกับงานที่ให้บริการ และ 4) หลักปัญญาภาวนา บุคลากรควรพัฒนาความรู้เกี่ยวกับงานอย่างสม่ำเสมอและควรมีทักษะในการแก้ปัญหาเฉพาะได้
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
กำพล มืดทัพไทย และอุดม พิริยสิงห์. (2562). การประยุกต์หลักธรรมทำให้งาม ในการให้บริการเบี้ยยังชีพผู้สูงอายุขององค์การบริหารส่วนตำบลทุ่งศรีเมือง อำเภอสุวรรณภูมิ จังหวัดร้อยเอ็ด. วารสารมหาวิทยาลัยมหามกฏราชวิทยาลัย วิทยาเขตร้อยเอ็ด, 8(1), 28-38.
ณิชาพัฒน์ คำดี. (2565). หลักภาวนา 4 กับการส่งเสริมการปฏิบัติงานของบุคลากรยุคชีวิตวิถีใหม่. วารสารสหวิทยาการนวัตกรรมปริทรรศน์, 5(2), 79-90.
ธวัชชัย ไพรพฤกษ์. (2565). การนำนโยบายเบี้ยยังชีพผู้สูงอายุไปปฏิบัติของเจ้าหน้าที่ องค์การบริหารส่วนตำบลเหมืองใหม่ อำเภออัมพวา จังหวัดสมุทรสงคราม. ใน รายงานการวิจัย. มหาวิทยาลัยรามคำแหง.
นวินดา นิลวรรณ และคณะ. (2563). การประยุกต์ใช้หลักภาวนา 4 ตามแนวพระพุทธศาสนาเถรวาทสู่สังคมผู้สูงอายุ. วารสารมหาจุฬานครทรรศน์, 7(3), 40-49.
พระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ.ปยุตฺโต). (2546). พุทธธรรม (ฉบับเดิม). (พิมพ์ครั้งที่ 11). กรุงเทพมหานคร: ดวงแก้ว.
ภาวิดา รังสี และ ตวงทิพย์ วงค์เลี้ยง. (2564). การนำนโยบายเบี้ยยังชีพผู้สูงอายุไปปฏิบัติในเทศบาลเมืองระนอง จังหวัดระนอง. วารสารวิชาการมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์รำไพพรรณี, 2(2), 58-66.
มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช. (2554). การปรึกษาเชิงจิตวิทยา. นนทบุรี: มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
มูลนิธิสถาบันวิจัยและพัฒนาผู้สูงอายุไทย. (2560). สถานการณ์ผู้สูงอายุไทย พ.ศ. 2559. กรุงเทพมหานคร: บริษัทอมรินทร์พริ้นติ้งแอนด์พับลิชชิ่ง จำกัด (มหาชน).
สุจินต์ ธรรมชาติ. (2548). การวิจัยภาคปฏิบัติวิธีลัด. กรุงเทพมหานคร: บัณฑิตวิทยาลัยมหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย. วารสารมหาจุฬานาครทรรศน์, 7(3), 38-49.
Taro Yamane. (1973). Statistics: An introductory analysis. New York: Harper& Row.
