การพัฒนาสุขภาวะชุมชนอย่างยั่งยืนโดยการประยุกต์ใช้บริบทเป็นฐาน : กรณีศึกษาบ้านห้วยน้ำหนัก อำเภอสวนผึ้ง จังหวัดราชบุรี
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาการพัฒนาสุขภาวะชุมชนอย่างยั่งยืนโดยการประยุกต์ใช้
บริบทเป็นฐาน กรณีศึกษาบ้านห้วยน้ำหนัก อำเภอสวนผึ้ง จังหวัดราชบุรี และ 2) นำเสนอข้อเสนอแนวทาง
การเสริมสร้างสุขภาวะชุมชนอย่างยั่งยืนโดยใช้บริบทเป็นฐาน ใช้รูปแบบการวิจัยเชิงคุณภาพ เก็บข้อมูลโดยใช้
แบบสัมภาษณ์และแบบประเมิน ประเด็นการสนทนากลุ่ม มีขั้นตอน ประกอบด้วย การศึกษาเอกสาร การสัมภาษณ์ผู้นำและสมาชิกชุมชนที่เป็นมีส่วนร่วมในการทำงานส่งเสริมสุขภาพ จำนวน 12 คน การสัมภาษณ์เชิงลึกผู้นำชุมชนหรือผู้มีส่วนร่วมในการส่งเสริมสุขภาพ จำนวน 10 คน และการศึกษาความคิดเห็นจากผู้ทรงคุณวุฒิที่เกี่ยวข้อง
กับส่งเสริมสุขภาพชุมชนและคุณภาพชีวิต จำนวน 3 คน ใช้การวิเคราะห์ข้อมูลด้วยการถอดบทเรียน การสังเคราะห์เชิงเนื้อหา ตรวจสอบด้วยเทคนิคสามเส้า และนำเสนอเชิงพรรณนา ผลการวิจัย พบว่า 1) การพัฒนาสุขภาวะชุมชนอย่างยั่งยืนโดยการประยุกต์ใช้บริบทเป็นฐานสู่ความยั่งยืน ประกอบด้วย 5 ข้อ คือ 1.1) การพัฒนาร่วมมือกับสถาบันการศึกษาท้องถิ่น 1.2) สนับสนุน ส่งเสริม และอำนวยความสะดวกให้กับสมาชิกในชุมชนได้เรียนรู้
1.3) จัดการความรู้วัฒนธรรมท้องถิ่นเพื่อเป็นองค์ความรู้ให้กับชุมชน 1.4) พัฒนากิจกรรมส่งเสริมสุขภาวะ และ 1.5) สนับสนุนกลุ่มองค์กรชุมชนเพื่อดำเนินการกิจกรรมสาธารณะด้านการสร้างเสริมสุขภาวะในชุมชน 2) แนวทาง การเสริมสร้างสุขภาวะชุมชนอย่างยั่งยืนโดยใช้บริบทเป็นฐาน พบว่า แนวทางที่ 1 การพัฒนาแกนนำจิตอาสาทำงานส่งเสริมสุขภาพชุมชน แนวทางที่ 2 การบูรณาการการสื่อสารสุขภาพที่มีความต่อเนื่อง แนวทางที่ 3
การบูรณาการกิจกรรมส่งเสริมสุขภาพให้สอดคล้องกับวิถีการดำเนินชีวิตของชุมชน และแนวทางที่ 4 การพัฒนาร่วมมือกับเครือข่ายส่งเสริมสุขภาพและคุณภาพชีวิตจากภายนอกชุมชน
Article Details

อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
ณัชชภัทร พานิช และคณะ. (2558). ยุทธศาสตร์การจัดการระบบสุขภาพชุมชนอย่างยั่งยืน จังหวัดน่าน. วารสารสังคมศาสตร์วิชาการ, 8(ฉบับพิเศษ), 169-189.
เทศบาลตำบลสวนผึ้ง. (2561). แผนพัฒนาตำบล พ.ศ. 2561-2564. ราชบุรี: เทศบาลตำบลสวนผึ้ง จังหวัดราชบุรี.
นงเยาว อุดมวงศ์ และคณะ. (2555). การพัฒนาสุขภาวะชุมชนอย่างยั่งยืน. วารสารสาธารณสุขล้านนา, 13(1), 51-58.
ประกาศ เรื่อง ยุทธศาสตร์ชาติ. (2561). ราชกิจจานุเบกษา. เล่ม 135 ตอนที่ 82 ก. หน้า 1-61. (13 ตุลาคม 2561).
ผู้นำชุมชนคนที่ 1. (6 กันยายน 2566). การพัฒนาสุขภาวะชุมชนอย่างยั่งยืนโดยการประยุกต์ใช้บริบทเป็นฐาน: กรณีศึกษาบ้านห้วยน้ำหนัก อำเภอสวนผึ้ง จังหวัดราชบุรี. (นิภาวรรณ เจริญลักษณ์, ผู้สัมภาษณ์)
ผู้นำชุมชนคนที่ 2. (6 กันยายน 2566). การพัฒนาสุขภาวะชุมชนอย่างยั่งยืนโดยการประยุกต์ใช้บริบทเป็นฐาน: กรณีศึกษาบ้านห้วยน้ำหนัก อำเภอสวนผึ้ง จังหวัดราชบุรี. (นิภาวรรณ เจริญลักษณ์, ผู้สัมภาษณ์)
ผู้มีส่วนเกี่ยวข้องคนที่ 1. (6 กันยายน 2566). การพัฒนาสุขภาวะชุมชนอย่างยั่งยืนโดยการประยุกต์ใช้บริบทเป็นฐาน: กรณีศึกษาบ้านห้วยน้ำหนัก อำเภอสวนผึ้ง จังหวัดราชบุรี. (นิภาวรรณ เจริญลักษณ์, ผู้สัมภาษณ์)
ผู้มีส่วนเกี่ยวข้องคนที่ 2. (6 กันยายน 2566). การพัฒนาสุขภาวะชุมชนอย่างยั่งยืนโดยการประยุกต์ใช้บริบทเป็นฐาน: กรณีศึกษาบ้านห้วยน้ำหนัก อำเภอสวนผึ้ง จังหวัดราชบุรี. (นิภาวรรณ เจริญลักษณ์, ผู้สัมภาษณ์)
เรมวล นันท์ศุภวัฒน์ และคณะ. (2555). การพัฒนาระรบบสุขภาพชุมชน โดยชุมชน เพื่อชุมชน: กรณีศึกษาชุมชนตำบลไชยสถาน. พยาบาลสาร มหาวิทยาลัยเชียงใหม่, 39(2), 144-156.
เริงวิชญ์ นิลโคตร และคณะ. (2565). การพัฒนาสุขภาวะชุมชนโดยประยุกต์ใช้บริบทชุมชนเป็นฐาน: กรณีศึกษาการฟ้อนไทยทรงดำบ้านดอนทอง ตำบลดอนข่อย อำเภอสามพราน จังหวัดนครปฐม. วารสารกระแสวัฒนธรรม, 23(24), 94-110.
Hfocus. (2019). “WHO” Warning of 10 threats to global health in 2019. Retrieved December 22, 2023, from https://www.hfocus.org/content/2019/01/16776