พฤติกรรมความรุนแรงในครอบครัวยุคสังคมก้มหน้า

Main Article Content

พระสมุห์ธนภัทร ธนภทฺโท (ทิพย์วงษ์)
พระครูวุฒิสาครธรรม (สาคร สาคโร)
ไพรัตน์ ฉิมหาด

บทคัดย่อ

บทความนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อนำเสนอพฤติกรรมความรุนแรงในครอบครัวยุคสังคมก้มหน้าที่มาจากการใช้สื่อสังคมออนไลน์ ซึ่งในปัจจุบันสื่อสังคมออนไลน์มีบทบาทสำคัญในการเรียนรู้และสร้างองค์ความรู้ใหม่ ๆ รวมถึงการสื่อสารที่สะดวกรวดเร็ว ประหยัดเวลา แต่การใช้บริการเครือข่ายสังคมออนไลน์มากเกินไปอาจส่งผลกระทบทางจริยธรรมและพฤติกรรมของบุคคล เช่น ความรับผิดชอบลดลง การทำกิจกรรมร่วมกันน้อยลง รวมทั้งประสิทธิภาพทางความคิดและสมาธิที่ลดลง ดังนั้น พฤติกรรมความรุนแรงในครอบครัวที่เกิดจากสังคมก้มหน้า มาจากการเลียนแบบพฤติกรรมที่เห็นในสื่อออนไลน์ ประกอบด้วย 1) การทำร้ายร่างกาย ได้แก่ การทะเลาะวิวาท การตบตีหรือชกต่อย เพื่อระบายอารมณ์ 2) การล่วงละเมิดทางเพศ ได้แก่ การข่มขืน การกระทำอนาจาร กระทำชำเรา 3) ดุด่า/ขู่/บังคับ/ตะคอก เกิดจากการบันดาลโทสะ ยอมรับพฤติกรรมความรุนแรง เช่น ดูคลิปวีดีโอที่เกี่ยวกับการทะเลาะวิวาท การด่าทอผู้อื่นด้วยคำหยาบคายผ่านการไลฟ์สด เป็นต้น 4) การละเลยทอดทิ้ง เกิดจากใช้สื่อออนไลน์จนไม่สามารถควบคุมได้ เช่น ติดเกมออนไลน์ เล่นการพนันออนไลน์ ทำให้ถูกละเลยความสัมพันธ์จากคนในครอบครัว 5) การกักขัง/หน่วงเหนี่ยว เกิดจากความขัดแย้งในครอบครัว เพราะต่างคนต่างก้มหน้าอยู่กับสังคมออนไลน์
ซึ่งผลกระทบที่เกิดขึ้นจากพฤติกรรมความรุนแรงในครอบครัวที่เกิดจากสังคมก้มหน้า มีดังนี้ 1) ด้านกายภาพ ได้แก่ สุขภาพร่างกาย มีความเสื่อมก่อนวัยอันควร 2) ด้านสุขภาพจิต ได้แก่ เกิดความเครียด หงุดหงิดง่ายไม่สามารถควบคุมอารมณ์ได้ และ 3) ด้านสังคม ได้แก่ ไม่มีความมั่นใจในตนเอง ทำให้ไม่สามารถที่จะใช้ชีวิตในสังคมได้อย่างปกติสุข

Article Details

รูปแบบการอ้างอิง
ธนภทฺโท (ทิพย์วงษ์) พ. ., (สาคร สาคโร) พ. ., & ฉิมหาด ไ. . (2023). พฤติกรรมความรุนแรงในครอบครัวยุคสังคมก้มหน้า. วารสารมหาจุฬานาครทรรศน์, 10(12), 25–36. สืบค้น จาก https://so03.tci-thaijo.org/index.php/JMND/article/view/273228
ประเภทบทความ
บทความวิชาการ

เอกสารอ้างอิง

กรมกิจการสตรีและสถาบันครอบครัว. (2564). รายงานข้อมูลสถานการณ์ด้านความรุนแรงในครอบครัวสำหรับการรายงานตามมาตรา 17 แห่งพระราชบัญญัติคุ้มครองผู้ถูกกระทำด้วยความรุนแรงในครอบครัว พ.ศ.2550 ประจำปี 2564. กรุงเทพมหานคร: กระทรวงการพัฒนาสังคมและความมั่นคงของมนุษย์.

ธัญญมาศ สังข์นาค และ สุภาภรณ์ คำเรืองฤทธิ์. (2564). ความสัมพันธ์ระหว่างสัมพันธภาพและการเลี้ยงดูของครอบครัวกับการติดสมาร์ทโฟนของนักเรียนระดับมัธยมศึกษาปีที่ 1-6. วารสารศรีนครินทรวิโรฒวิจัยและพัฒนา (สาขามนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์), 13(25), 49-60.

ธีรวุฒิ นิลเพชร. (2561). ความรุนแรงในครอบครัว: การวิเคราะห์สาเหตุและการป้องกันปัญหาในสังคมไทย. วารสารพฤติกรรมศาสตร์, 24(2), 1-19.

ประวิตร จันทร์อับ. (2561). พฤติกรรมการใช้เครือข่ายสังคมออนไลน์และผลกระทบต่อนักเรียนระดับมัธยมศึกษาตอนปลายในจังหวัดพิษณุโลก. ใน สารนิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาเทคโนโลยีและสื่อสารการศึกษา. มหาวิทยาลัยนเรศวร.

ปัณฑิตา อินทรักษา. (2562). การจัดการเรียนรู้ด้วยสื่อสังคมออนไลน์. วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยนเรศวร, 21(4), 357-365.

พระครูใบฎีกา ศักดิ์ดนัย เนตรพระ. (2562). สังคมก้มหน้า กับสติ-สัมปชัญญะ. วารสารมนุษยศาสตร์ สังคมศาสตร์ และศิลปะ, 12(4), 1512-1522.

พระมหาพิพัฒพงศ์ วงษ์ชาลี. (2565). สื่อสังคมออนไลน์กับพื้นที่สาธารณะของประชาธิปไตยแบบร่วมไตร่ตรอง. วารสารสิรินธรปริทรรศน์, 23(1), 347-356.

รัฐวิชญ์ อริยพัชญ์พล และ พภัสสรณ์ วรภัทร์ถิระกุล. (2563). การแก้ปัญหาความรุนแรงในครอบครัวของไทย. วารสารสังคมศาสตร์และมานุษยวิทยาเชิงพุทธ, 5(4), 321-335.

สำนักงานพัฒนาธุรกรรมทางอิเล็กทรอนิกส์. (2565). รายงานผลการสำรวจพฤติกรรมผู้ใช้อินเทอร์เน็ตในประเทศไทย ปี 2565. กรุงเทพมหานคร: กระทรวงดิจิทัลเพื่อเศรษฐกิจและสังคม.

สำนักงานสถิติแห่งชาติ. (2566). การสำรวจการมีการใชเทคโนโลยีสารสนเทศและการสื่อสารในครัวเรือน พ.ศ. 2566 (ไตรมาส 1). กรุงเทพมหานคร: กระทรวงดิจิทัลเพื่อเศรษฐกิจและสังคม.

อเนก สุวรรณบัณฑิต. (2561). ภูมิคุ้มกันเชิงสังคมในสังคมก้มหน้า. วารสารมนุษยสังคมสาร (มสส.), 16 (1), 25-40.

อภิวรรณ ศิรินันทนา. (2561). สมาร์ทโฟนกับสังคมก้มหน้า. วารสารนวัตกรรมและเทคโนโลยีสื่อสารมวลชน, 1(1), 55-71.