การประเมินหลักสูตรครุศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา (หลักสูตรปรับปรุง พ.ศ. 2564) คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏราชนครินทร์
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ด้านบริบทของหลักสูตร 2) ด้านปัจจัยเบื้องต้น 3) ด้านกระบวนการ ตามความคิดเห็นของอาจารย์ประจำหลักสูตร อาจารย์ผู้สอน นักศึกษา และ 4) ประเมินคุณลักษณะอันพึงประสงค์ของนักศึกษา ตามความคิดเห็นของผู้ใช้บัณฑิต กลุ่มตัวอย่างประกอบด้วย อาจารย์ประจำหลักสูตร 6 คน อาจารย์ผู้สอน 5 คน นักศึกษา 44 คน ผู้ใช้บัณฑิต 52 คน รวม 107 คน รูปแบบการวิจัยเชิงประเมินผลโดยใช้รูปแบบซิป ตามแนวคิดของสตัฟเฟิลบีม โดยวิเคราะห์ด้วยสถิติ ค่าความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ค่าเบี่ยงเบนมาตรฐาน และวิเคราะห์เนื้อหา ผลการวิจัยพบว่า การประเมินหลักสูตรโดยมีความเหมาะสม ดังนี้ 1) ความคิดเห็นของอาจารย์ประจำหลักสูตร โดยรวมและรายด้าน อยู่ในระดับมากที่สุด คือ ด้านปัจจัยเบื้องต้น: แผนการศึกษา ( = 4.94, S.D. = 0.14) รองลงมา คือ คุณสมบัติผู้เข้าศึกษา (
= 4.92, S.D. = 0.20) ลำดับสุดท้าย คือ ด้านกระบวนการ: การบริหารและพัฒนาอาจารย์ (
= 4.67, S.D. = 0.58) 2) ความคิดเห็นของอาจารย์ผู้สอน โดยรวมและรายด้าน อยู่ในระดับมากที่สุด คือ ด้านปัจจัยเบื้องต้น: แผนการศึกษา (
= 4.93 , S.D. = 0.15) รองลงมา คือ ด้านกระบวนการ: การบริหารหลักสูตร (
= 4.89, S.D. = 0.19) ลำดับสุดท้าย คือ ด้านบริบทของหลักสูตร: วัตถุประสงค์ของหลักสูตร (
= 4.72, S.D. = 0.54) 3) ความคิดเห็นของนักศึกษา โดยรวมและรายด้าน อยู่ในระดับมาก คือ ด้านกระบวนการ: การจัดกิจกรรมการเรียนการสอนและการวัดผลประเมินผล (
= 4.57, S.D. = 0.65) รองลงมา คือ ด้านกระบวนการ: ความพึงพอใจของนักศึกษาและการจัดการข้อร้องเรียน (
= 4.52, S.D. = 0.61) ลำดับสุดท้าย คือ ด้านกระบวนการ: ทรัพยากรดำเนินการ (
= 4.19, S.D. = 0.76) และการประเมินคุณลักษณะอันพึงประสงค์ของนักศึกษา 4) ความคิดเห็นของผู้ใช้บัณฑิต นักศึกษามีคุณภาพ โดยรวมอยู่ในระดับมาก คือ ด้านทักษะความสัมพันธ์ระหว่างบุคคล และความรับผิดชอบ (
= 4.63, S.D. = 0.60) รองลงมา คือ ด้านคุณธรรมจริยธรรม (
= 4.55, S.D. = 0.61) ลำดับสุดท้าย คือ ด้านความรู้ (
= 4.44, S.D. = 0.58)
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
จิตตินันท์ บุญสถิรกุล และคณะ. (2564). การประเมินหลักสูตรศิลปศาสตรมหาบัณฑิตสาขาจิตวิทยาการศึกษาและการแนะแนว คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์. วารสารวิชาการหลักสูตรและการสอน มหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร, 13 (36), 11 - 19.
ปิยะธิดา ปัญญา. (2562). ประเมินหลักสูตรปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาวิจัยและประเมินผลการศึกษา (หลักสูตรปรับปรุง พ.ศ. 2556). ใน รายงานวิจัย. มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม.
ภาควิชาฟิสิกส์และวิทยาศาสตร์ทั่วไป. (2565). การประเมินหลักสูตรครุศาสตรบัณฑิต สาขาวิชาวิทยาศาสตร์ทั่วไป (4 ปี) หลักสูตรปรับปรุง พ.ศ. 2562 มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงใหม่. ใน รายงานวิจัย. มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงใหม่.
มารุต พัฒผล. (2561). การประเมินหลักสูตรเพื่อการเรียนรู้และพัฒนา. (พิมพ์ครั้งที่ 4). กรุงเทพมหานคร: จรัลสนิทวงส์การพิมพ์.
วิลาสินี พรรณะ และประสาท เนืองเฉลิม. (2562). การประเมินหลักสูตรวิทยาศาสตรบัณฑิต สาขาวิชาภูมิสารสนเทศ (หลักสูตรปรับปรุง พ.ศ. 2556) คณะวิทยาการสารสนเทศ มหาวิทยาลัยมหาสารคาม. วารสารครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม, 16(2), 411 - 422.
สมทรง สุภาพ. (2565). รูปแบบเพื่อประเมินหลักสูตรในศตวรรษที่ 21 ซึ่งพัฒนาจากรูปแบบการประเมิน CIPP Model. วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยบูรพา, 33(1), 1 - 14.
สํานักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2565). ทิศทางและแนวโน้มการจัดการศึกษาในยุคโควิด - 19. กรุงเทพมหานคร: พิมพ์ดี.
อนุวัตร อินทรชิตจุ้ย และวรกาญจน์ สุขสดเขียว. (2563). การประเมินการบริหารจัดการหลักสูตรของสถาบันการอาชีวศึกษาภาคกลาง. วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยศิลปากร, 18(2), 304 - 319.
Krejcie, R. V. & Morgan, D. W. (1970). Determining Sample Size for Research Activities. Educational and Psychological Measurement, 30(3), 608.
Ornstein, A. C. & Hunkins, F. P. (2004). Curriculum: Foundations, Principles, and Issues. Boston: Pearson.
Stufflebeam, D.L. & Shinkfield, A.J. (1990). Systematic evaluation. Boston: Kluwer - Nijhoff.
Tylor, R.W. (1969). Basic Principles of Curriculum and Instruction. Chicago: University of Chicago Press.
