การจัดการความรู้กลุ่มเกษตรอินทรีย์ในจังหวัดเพชรบุรี

Main Article Content

อนุรักษ์ สิงห์ชัย

บทคัดย่อ

บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ในการศึกษา คือ ประการแรกเพื่อศึกษากระบวนการจัดการความรู้กลุ่มเกษตรอินทรีย์ในจังหวัดเพชรบุรี และประการที่สองเพื่อศึกษาแนวทางการสนับสนุนการการจัดการความรู้กลุ่มเกษตรอินทรีย์ในจังหวัดเพชรบุรี โดยใช้ระเบียบวิธีวิจัยเชิงคุณภาพ แบบกรณีศึกษา มีเครื่องมือในการเก็บข้อมูล คือ การสัมภาษณ์เชิงลึก การสังเกตแบบมีส่วนร่วมและการสังเกตแบบไม่มีส่วนร่วมจากกลุ่มเกษตรอินทรีย์บ้านไร่มะขาม อำเภอบ้านลาด จังหวัดเพชรบุรี เก็บข้อมูลจากกลุ่มเป้าหมายโดยผู้ให้ข้อมูลสำคัญ ได้แก่ ประธานกลุ่มเกษตรอินทรีย์บ้านไร่มะขาม จำนวน 1 ราย สมาชิกกลุ่มเกษตรอินทรีย์บ้านไร่มะขาม จำนวน 15 ราย ผู้บริโภคสินค้าเกษตรอินทรีย์ จำนวน 10 ราย ตัวแทนหน่วยงานราชการจังหวัดเพชรบุรีที่เกี่ยวข้อง ได้แก่ ตัวแทนสำนักงานพัฒนาชุมชนจังหวัดเพชรบุรี สำนักงานเกษตรจังหวัดเพชรบุรี สำนักงานเกษตรและสหกรณ์จังหวัดเพชรบุรี และตัวแทนองค์การบริหารส่วนตำบล จำนวน 5 ราย รวมผู้ให้ข้อมูลสำคัญทั้งหมด 31 ราย ผลการศึกษา พบว่า การจัดการความรู้กลุ่มเกษตรอินทรีย์ในจังหวัดเพชรบุรี ได้แก่ การรวมกลุ่มทำนาแปลงใหญ่ การจัดตั้งศูนย์ข้าวชุมชน มีการวางแผนการใช้ทรัพยากร การจัดการน้ำร่วมกับหน่วยงานราชการ การจัดการความสัมพันธ์แบบเครือญาติและผ่านประเพณีรับขวัญแม่โพสพ ความเชื่อมั่นของสมาชิกกลุ่มทำให้เกิดการจัดการความรู้การผลิตข้าวอินทรีย์บ้านไร่มะขาม แนวทางการสนับสนุนการจัดการความรู้กลุ่มเกษตรอินทรีย์ในจังหวัดเพชรบุรี ได้แก่ การพัฒนาระบบฐานข้อมูลสารสนเทศการทำเกษตรอินทรีย์ การสนับสนุนด้านผลิต การสนับสนุนด้านตลาด การสนับสนุนองค์ความรู้ด้านระบบสารสนเทศ การพัฒนาศักยภาพผู้นำกลุ่ม การบริการจัดการกลุ่มเกษตรอินทรีย์ การสร้างเครือข่ายกลุ่มเกษตรอินทรีย์ในจังหวัดเพชรบุรีและในภูมิภาคตะวันตก และสนับสนุนการพัฒนาคุณภาพผลผลิตและผลิตภัณฑ์ให้มีคุณภาพ

Article Details

รูปแบบการอ้างอิง
สิงห์ชัย อ. . (2023). การจัดการความรู้กลุ่มเกษตรอินทรีย์ในจังหวัดเพชรบุรี. วารสารมหาจุฬานาครทรรศน์, 10(3), 95–107. สืบค้น จาก https://so03.tci-thaijo.org/index.php/JMND/article/view/268318
ประเภทบทความ
บทความวิจัย

เอกสารอ้างอิง

กรมการพัฒนาชุมชน. (2548). การพัฒนาชุมชนในอนาคต. กรุงเทพมหานคร: กองส่งเสริมการเผยแพร่.

กระทรวงเกษตรและสหกรณ์. (2562). นโยบายกระทรวงเกษตรและสหกรณ์. กรุงเทพมหานคร: กระทรวงเกษตรและสหกรณ์.

ชาย โพธิสิตา. (2554). ศาสตร์และศิลป์แห่งการวิจัยเชิงคุณภาพ. กรุงเทพมหานคร: อมรินทร์พริ้นติ้ง.

นฤมล นิราทร. (2559). การเปลี่ยนแปลงทางสังคมและปัญหาสังคม. กรุงเทพมหานคร: ศูนย์หนังสือธรรมศาสตร์.

ประเวศ วะสี. (2550). เศรษฐกิจและประชาสังคม. กรุงเทพมหานคร: หมอชาวบ้าน.

ไมตรี อินเตรียะ. (2560). ทุนทางสังคม. กรุงเทพมหานคร: สถาบันการเรียนรู้เพื่อปวงชน.

วรวุฒิ โรมรัตนพันธ์. (2555). ทุนทางสังคมกับแนวคิดตะวันออก. กรุงเทพมหานคร: ศูนย์หนังสือธรรมศาสตร์.

สำนักงานเกษตรและสหกรณ์จังหวัดเพชรบุรี. (2562). แผนพัฒนาการเกษตรรายสินค้าเกษตรอินทรีย์จังหวัดเพชรบุรี. เพชรบุรี: สำนักงานเกษตรและสหกรณ์จังหวัดเพชรบุรี.

สำนักงานงานคณะกรรมการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2561). สรุปสาระสำคัญแผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ ฉบับที่ 12. กรุงเทพมหานคร: สำนักงานงานคณะกรรมการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ.

สำนักงานเศรษฐกิจเพื่อการเกษตร. (2561). คู่มือปฏิบัติงานการขับเคลื่อนการพัฒนาประเทศตามโครงการไทยนิยมยั่งยืนของกระทรวงเกษตรและสหกรณ์. กรุงเทพมหานคร: สำนักงานเศรษฐกิจเพื่อการเกษตร.

สำนักนายกรัฐมนตรี. (2561). ยุทธศาสตร์ชาติ 2461 -2580. กรุงเทพมหานคร: สำนักงานคณะกรรมการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ.

เสน่ห์ จามริก. (2550). เศรษฐกิจพอเพียงในกระแสโลกาภิวัตน์. กรุงเทพมหานคร: สำนักงานสิทธิมนุษยชนแห่งชาติ.

อนุรักษ์ สิงห์ชัย. (2563). เอกสารประกอบการสอนวิชาชุมชนศึกษา. เพชรบุรี: มหาวิทยาลัยราชภัฏเพชรบุรี.

อนุรักษ์ สิงห์ชัย. (2564). การเสริมสร้างความมั่นคงทางอาหารในชุมชนตามหลักปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียงในจังหวัดเพชรบุรี. เพชรบุรี: มหาวิทยาลัยราชภัฏเพชรบุรี.

อานันท์ กาญจนพันธุ์. (2555). จินตนาการทางมานุษยวิทยาแล้วย้อนมองสังคมไทย. เชียงใหม่: ภาควิชาสังคมวิทยาและมนุษยวิทยา คณะสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.

Calhoun C, Light D and Keller S. (1994). Sociology. USA: McGraw-Hill.

Robert Putnam. (1993). Making democracy work: Civic tradition in modern Italy. NJ: Princeton University Press.