การพัฒนาครูสู่กระบวนการจัดการเรียนรู้แบบสร้างสรรค์ด้วยปัญญา กรณีศึกษา : วิทยาลัยอินเตอร์เทคลำปาง

Main Article Content

หัสยา วงค์วัน
ถนอม คณิตปัญญาเจริญ
ศรวัสย์ สมสวัสดิ์

บทคัดย่อ

บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ พัฒนาครูวิทยาลัยอินเตอร์เทคลำปาง ให้สามารถออกแบบกระบวนการจัดการเรียนรู้แบบสร้างสรรค์ด้วยปัญญาได้ เป็นการวิจัยรูปแบบเชิงปฏิบัติการ มีวิธีดำเนินการวิจัย 4 ขั้นตอน ได้แก่ 1) การวางแผน 2) การปฏิบัติตามแผน 3) การสังเกต 4) การสะท้อนผล กลุ่มเป้าหมาย ได้แก่ ครูผู้สอนวิทยาลัยอินเตอร์เทคลำปาง เลือกกลุ่มตัวอย่างแบบเจาะจง รวมทั้งสิ้นจำนวน 30 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ แบบสังเกตแบบมีส่วนร่วม แบบสัมภาษณ์ แบบบันทึกการประชุม แบบบันทึกการสนทนา วิเคราะห์ข้อมูลโดยแจกแจงข้อค้นพบที่สำคัญตรวจสอบข้อมูลโดยใช้การตรวจสอบแบบสามเส้า ผลการวิจัย พบว่า สภาพในการจัดการเรียนรู้ของวิทยาลัยอินเตอร์เทคลำปาง มีปัญหาในการจัดการเรียนรู้ของครู ยังไม่เป็นการจัดกิจกรรมแบบสร้างสรรค์ด้วยปัญญามาก นักเรียนไม่มีส่วนร่วมในกิจกรรมการเรียนรู้เท่าที่ควร การผลิตสื่อนวัตกรรมการศึกษาและการทำวิจัยในชั้นเรียนของครูยังมีการดำเนินการน้อย ครูใช้การประเมินผลตามสภาพจริงค่อนข้างน้อย ครูมีความคาดหวังอยากให้มีผู้รู้ หรือผู้ที่ประสบความสำเร็จในการจัดการเรียนรู้มาชี้แนะแนวทางให้สามารถจัดการเรียนรู้แบบสร้างสรรค์ด้วยปัญญาได้จริง และให้มีการนิเทศติดตามอย่างต่อเนื่อง ผลการดำเนินการพัฒนาครูด้านการจัดการเรียนรู้ สรุปได้ว่าแนวทางการพัฒนาครูด้านการจัดการเรียนรู้แบบสร้างสรรค์ด้วยปัญญามีความเหมาะสม สอดคล้องกับความต้องการของครูผู้สอน เกิดความสามัคคีและรับผิดชอบร่วมกัน ทำให้การพัฒนาครูด้านการจัดการเรียนรู้ดำเนินไปอย่างมีประสิทธิภาพ ประสบความสำเร็จด้วยดี ครูผู้สอนเกิดความรู้ความเข้าใจและเกิดทักษะด้านการจัดการเรียนรู้สามารถพัฒนาการจัดการเรียนรู้แบบสร้างสรรค์ด้วยปัญญาอย่างเป็นรูปธรรมได้ทุกคน

Article Details

รูปแบบการอ้างอิง
วงค์วัน ห. ., คณิตปัญญาเจริญ ถ., & สมสวัสดิ์ ศ. (2023). การพัฒนาครูสู่กระบวนการจัดการเรียนรู้แบบสร้างสรรค์ด้วยปัญญา กรณีศึกษา : วิทยาลัยอินเตอร์เทคลำปาง. วารสารมหาจุฬานาครทรรศน์, 10(2), 85–99. สืบค้น จาก https://so03.tci-thaijo.org/index.php/JMND/article/view/268237
ประเภทบทความ
บทความวิจัย

เอกสารอ้างอิง

จักรพงษ์ กล่อมปัญญา. (2561). การจัดการเรียนรู้อาเซียนศึกษาแบบผสมผสานตามแนวคอนสตรัคชันนิซึมเพื่อส่งเสริมทักษะการคิดในศตวรรษที่ 21 สำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 4. ใน วิทยานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต สาขาวิชาหลักสูตรและการสอน. มหาวิทยาลัยบูรพา.

จิรัฏฐ์ สวัสดิพัชรกุล และสัญชัย พัฒนสิทธิ์. (2560). ผลการใช้รูปแบบการเรียนการสอนตามแนวคอนสตรัคชั่นนิซึมเพื่อพัฒนาความคิดสร้างสรรค์ ของนักศึกษาอาชีวะเกษตรของไทย. วารสารวิชาการครุศาสตร์อุตสาหกรรม พระจอมเกล้าพระนครเหนือ, 8(1), 231-240.

ถนอมพร เลาหจรัสแสง. (2550). นิยามเลิร์นนิง อ็อบเจกต์ เพื่อการออกแบบพัฒนา สื่ออิเล็กทรอนิกส์. วารสาร เทคโนโลยีและสื่อสารการศึกษา มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช, 4(4), 11-20.

ปุญชรัสมิ์ วังน้อย และคณะ. (2560). ผลของการใช้สื่อการเรียนรู้อินโฟกราฟิกเคลื่อนไหว โดยใช้ทฤษฎีคอนสตรัคชั่นนิซึ่ม เพื่อพัฒนาทักษะทางสังคม ของนิสิตปริญญาตรีมหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์. วารสาร วิชาการครุศาสตร์อุตสาหกรรม พระจอมเกล้าพระนครเหนือ, 8(2),127-135.

พิสิฐ เทพไกรวัล. (2564). บทบาทของครูกับการจัดการเรียนรู้ในศตวรรษที่ 21. วารสาร วิทยาลัยบัณฑิตเอเชีย, 11(4),10-22.

เลขาธิการสภาการศึกษา กระทรวงศึกษาธิการ. (2560). ถอดบทเรียนการพัฒนาการเรียนรู้เพื่อสร้างสรรค์ด้วยปัญญา (Constructionism) ของสถานศึกษา ชุมชน ภาคธุรกิจและอุตสาหกรรม. กรุงเทพมหานคร: บริษัท 21 เซ็นจูรี่ จำกัด.

วรรณี แกมเกตุ. (2551). วิธีวิทยาการวิจัยทางพฤติกรรมศาสตร์. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

วิจารณ์ พานิช. (2555). วิธีการสร้างการเรียนรู้ในศตวรรษที่ 21. กรุงเทพมหานคร: มูลนิธิสดศรี-สฤษดิ์วงศ์.

สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2560). กระทรวงศึกษาธิการ. แผนการศึกษาแห่งชาติ พ.ศ. 2560-2579. กรุงเทพมหานคร: พริกหวานกราฟฟิค จํากัด.

สุชิน เพ็ชรักษ์. (2544). การจัดกระบวนการเรียนรู้เพื่อสร้างสรรค์ด้วยปัญญาในประเทศไทย. กรุงเทพมหานคร: องค์การค้าคุรุสภา.