NURSE’ ROLE IN THE DEVELOPMENTAL LANGUAGE DISORDER (DLD) IN EARLY CHILDHOOD DURING THE COVID -19 OUTBREAK
Main Article Content
Abstract
Early childhood development is important where the brain has the highest growth, also neural circuits and connections between neurons are mostly formed which are ready to receive information and learn quickly. Development language disorder (DLD) is most commonly diagnosed in Early childhood. It is associated with intellectual development which affects various learning processes. This problem can cause the children to be unable to learn in the same capacity as normal children. However, if they receive treatment and continuous therapy as early as possible, it will be preferable for children to progress in language development. The involvement of parents or caregivers is needed to encourage and promote child development and accompany their child to the hospital. More importantly, during the outbreak of Covid-19, it is difficult for parents or caregivers to bring their children to the hospital. Consequently, It results in a challenge for nurses at child development clinics to develop effective activities to encourage and promote early childhood development in accordance with the context and continuity which include: 1) educating parents or caregivers to use Thai Early Developmental Assessment for Intervention (TEDA4I). 2) being active and promoting early childhood language development. 3) Using digital media technology for communication to promote language development at home. and 4) following-up and evaluation of the early childhood language development by the participation of family members which may increase their quality of life.
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
References
กระทรวงสาธารณสุข. (2561). คู่มือเฝ้าระวังและส่งเสริมพัฒนาการเด็กปฐมวัย. นนทบุรี: สำนักงานกิจการโรงพิมพ์องค์การสงเคราะห์ทหารผ่านศึก.
จิราภรณ์ แสงพารา. (2561). ผลของโปรแกรมการส่งเสริมพัฒนาการด้านภาษาของเด็ก อายุ 2-3 ปี :การศึกษาเบื้องต้น. ใน วิทยานิพนธ์หลักสูตรปริญญาพยาบาลศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการพยาบาลเด็ก. มหาวิทยาลัยขอนแก่น.
ชรินทร์พร มะชะรา และคณะ. (2564). ความรู้และพฤติกรรมการส่งเสริมพัฒนาการด้านภาษาของผู้ดูแลและพัฒนาการด้านภาษาของเด็กอายุ 2-5 ปี ในศูนย์พัฒนาเด็กเล็ก เขตเทศบาลแห่งหนึ่ง จังหวัดอุดรธานี. วารสารศูนย์อนามัยที่, 9, 15 (38), 574-587.
เดือนฉาย แสงรัตนายนต์. (2559). ประสิทธิผลของโปรแกรมฝึกพูดเด็กพูดช้า โดยใช้คู่มือฝึกพูดสำหรับผู้ปกครอง. วารสารราชานุกูล, 31 (1), 1-12.
นิตยา คชภักดี และคณะ. (2559). แนวทางเวชปฏิบัติการดูแลรักษาเด็กที่มีภาวะพูดช้า. เรียกใช้เมื่อ 4 กันยายน 2564 จาก http://www.thaipediatrics.org/Media/ media-20161208104845.pdf
พัชราภา กาญจนอุดม. (2562). พัฒนาการภาษาล่าช้าหรือภาวะพูดช้าในเด็ก (Child’s delayed language or speech development). เรียกใช้เมื่อ 10 ตุลาคม 2564 จาก http://kidshealth.org/parent/emotions/behavior/not_talk.html
พิชญ์ยุทธ์ สุนทรถิรพงศ์. (2562). พัฒนาการทางภาษาและการพูด. เรียกใช้เมื่อ 4 กรกฎาคม 2564 จาก http://rajanukul.go.th/new/_admin/download/20-5923-1482492733.pdf
ศิราณี อิ่มน้ำขาว และจีระวรรณ ศรีจันทร์ไชย. (2564). บทบาทของพยาบาลในการเสริมสร้างทักษะ EF (การคิดเชิงบริหารและจัดการชีวิต) ในเด็กปฐมวัย. วารสารมหาจุฬานาครทรรศน์, 8 (1), 229-244.
ศิริลักษณ์ พนมเชิง. (2556). ปัจจัยที่สัมพันธ์ในเด็กที่มีภาวะพูดช้ากว่าวัย (Delayed Speech) แผนกผู้ป่วยนอกและคลินิก Well Baby แผนกส่งเสริมสุขภาพ โรงพยาบาลบางละมุง. วารสารกุมารเวชศาสตร์, 52 (1), 44-55.
สถาบันราชานุกุล. (2563). เด็กพูดช้า. เรียกใช้เมื่อ 2 กรกฎาคม 2564 จาก https://th.rajanukul.go.th/preview-3649.html
สุธีรา คุปวานิชพงษ์. (2563). การส่งเสริมพัฒนาการทางภาษาในเด็ก. เรียกใช้เมื่อ 10 ตุลาคม 2564 จาก https://www.synphaet.co.th/
สุนีย์ มงคลศิวกุล. (2557). เด็กปฐมวัยพัฒนาการภาษาล่าช้า (ภาวะพูดช้า). เรียกใช้เมื่อ 4 กรกฎาคม 2564 จาก https://wbsc.dusit.ac.th/login/index.php
Plant, K.M., & Sanders, M.R. (2007). Predictors of care-givers stress in families of preschool-aged children with developmental disabilities. Journal of Intellectual DisabilityResearch, 51(2), 109-124.