GUIDELINES FOR COMMUNITY TOURISM MANAGEMENT IN AN INFECTIOUS DISEASE EPIDEMIC SITUATION CORONAVIRUS 2019 (COVID-19) IN BANGKOK METROPOLITAN AREA

Main Article Content

Smithirak Jantarak
Koontiya Chiratiwatawat

Abstract

The objectives of this article were to: 1) analyze the tourism potential of Bangkok Metropolitan Community Tourism, and 2) presenting guidelines for community tourism management in the epidemic situation of the coronavirus disease 2019 (COVID-19). The study was qualitative research by document data analysis, using tool of in-depth interview, participation observation and focus group discussion by selecting a specific sample group. Key informant were divided into 4 groups: 1) government agencies, 2) entrepreneurs, 3) community leaders, and 4) tourism management stakeholders, 15 people each, totally 60 persons. Content analysis adopts descriptive and conclusion. The research was found that: 1. Community tourism potential capital: 1.1) Context and area potential capital consists of (1) main components Community condition that is a physical tourist attraction, (2) Secondary component are the needs of tourists, activities and goods, and (3) additional elements. It is a facility and services in tourism. And 1.2) management It is the management of community costs such as floating markets, products, food, traditional farming methods. and sacred space The operation steps are (1) the main coordinating center for community-based tourism management, (2) sustainable and flexible management, (3) enhancing the potential for development of quality of life and economy, (4) promoting culture and wisdom, (5) preserving the environment, and (6) open space for learning and managing knowledge. And 2. Guidelines for community tourism management from the epidemic of coronavirus disease 2019, as follows: 2.1) Education and set-up, 2.2) Self-care and prevention, 2.3) Rehabilitation, and 2.4) Learning and adapting to situations.

Article Details

How to Cite
Jantarak, S., & Chiratiwatawat, K. . (2022). GUIDELINES FOR COMMUNITY TOURISM MANAGEMENT IN AN INFECTIOUS DISEASE EPIDEMIC SITUATION CORONAVIRUS 2019 (COVID-19) IN BANGKOK METROPOLITAN AREA. Journal of MCU Nakhondhat, 9(7), 390–406. Retrieved from https://so03.tci-thaijo.org/index.php/JMND/article/view/263171
Section
Research Articles

References

แกนนำชุมชน. (2565). แนวทางการจัดการท่องเที่ยวของชุมชนในสถานการณ์แพร่ระบาดของโรคติดเชื้อไวรัสโคโรนา 2019 (COVID-19) ในพื้นที่ปริมณฑลของกรุงเทพมหานคร. (สมิทธิรักษ์ จันทรักษ์ และกุณฑิญา จิรทิวาธวัช, ผู้สัมภาษณ์)

โครงการ TO BE NUMBER ONE ในทูลกระหม่อมหญิงอุบลรัตนราชกัญญา สิริวัฒนาพรรณวดี. (2564). ความรู้เรื่องวัคซีนโควิด 19. กรุงเทพมหานคร: ศูนย์สื่อและสิ่งพิมพ์แก้วเจ้าจอม มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา.

จิตติมา ดำรงวัฒนะ และคณะ. (2560). การประเมินศักยภาพความพร้อมรองรับการท่องเที่ยวโดยชุมชน ด้านการเรียนรู้ กรณีศึกษา : ผู้นำชุมชน อำเภอพิปูน จังหวัดนครศรีธรรมราช. วารสารมหาจุฬานาครทรรศน์, 5(1), 58-69.

ณิชาภัทร สุรวัฒนานนท์. (2562). การท่องเที่ยวกับบทบาทขับเคลื่อนเศรษฐกิจไทย ฮีโร่จำเป็นหรือ ฮีโร่ตัวจริง? เรียกใช้เมื่อ 20 กุมภาพันธ์ 2565 จาก https://www.bot.or.th/ Thai/ResearchAnd Publications /articles/Pages/Article_29Oct2019.aspx.

บุญชม ศรีสะอาด. (2556). วิธีการทางสถิติสำหรับการวิจัย เล่ม 2. กรุงเทพมหานคร: สุวีริยาการพิมพ์.

ผู้ประกอบการ (ก). (2565). แนวทางการจัดการท่องเที่ยวของชุมชนในสถานการณ์แพร่ระบาดของโรคติดเชื้อไวรัสโคโรนา 2019 (COVID-19) ในพื้นที่ปริมณฑลของกรุงเทพมหานคร. (สมิทธิรักษ์ จันทรักษ์ และกุณฑิญา จิรทิวาธวัช, ผู้สัมภาษณ์)

ผู้ประกอบการ (ข). (2565). แนวทางการจัดการท่องเที่ยวของชุมชนในสถานการณ์แพร่ระบาดของโรคติดเชื้อไวรัสโคโรนา 2019 (COVID-19) ในพื้นที่ปริมณฑลของกรุงเทพมหานคร. (สมิทธิรักษ์ จันทรักษ์ และกุณฑิญา จิรทิวาธวัช, ผู้สัมภาษณ์)

ผู้มีส่วนเกี่ยวข้องด้านการจัดการท่องเที่ยว. (2565). แนวทางการจัดการท่องเที่ยวของชุมชนในสถานการณ์แพร่ระบาดของโรคติดเชื้อไวรัสโคโรนา 2019 (COVID-19) ในพื้นที่ปริมณฑลของกรุงเทพมหานคร. (สมิทธิรักษ์ จันทรักษ์ และกุณฑิญา จิรทิวาธวัช, ผู้สัมภาษณ์)

รพีพัฒน์ มัณฑนะรัตน์. (2563). สถานการณ์การท่องเที่ยวในวิกฤต COVID-19. เรียกใช้เมื่อ 20 กุมภาพันธ์ 2565 จาก https://www.cea.or.th/th/single-research/cultural-heritage-tourism-industry-covid-19.

ศศิชา หมดมลทิล. (2562). ท่องเที่ยวโดยชุมชน วิถีสู่ความยั่งยืน. เรียกใช้เมื่อ 20 กุมภาพันธ์ 2565 จาก https://www.gsbresearch.or.th / wp-content/uploads/2019/10 /GR_report_travel_detail.pdf.

สุชาติ ประสิทธิ์รัฐสินธุ์. (2546). ระเบียบวิธีการวิจัยทางสังคมศาสตร์. กรุงเทพมหานคร: บริษัท เฟื่องฟ้า พริ้นติ้ง.

สุดถนอม ตันเจริญ. (2558). การจัดการการท่องเที่ยวโดยชุมชนกับการพัฒนาการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืนของชุมชนบางขันแตก จังหวัดสมุทรสงคราม. วารสารวิชาการราชภัฎเพชรบุรี, 8(2), 32-41.

หน่วยงานภาครัฐ. (2565). แนวทางการจัดการท่องเที่ยวของชุมชนในสถานการณ์แพร่ระบาดของโรคติดเชื้อไวรัสโคโรนา 2019 (COVID-19) ในพื้นที่ปริมณฑลของกรุงเทพมหานคร. (สมิทธิรักษ์ จันทรักษ์ และกุณฑิญา จิรทิวาธวัช, ผู้สัมภาษณ์)

อรรถพล ศิริเวชพันธุ์. (2564). การพัฒนาการท่องเที่ยวชุมชนสู่มาตรฐานความปกติใหม่ (New Normal) เพื่อรองรับสถานการณ์โรคติดเชื้อไวรัสโคโรนา 2019 กรณีศึกษา ชุมชนหนองฮะ อำเภอห้วยทับทัน จังหวัดศรีสะเกษ. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏอุบลราชธานี, 12(1), 58-75.

Cronbach, L. J. (1990). Essentials of psychological testing (5th ed.). New York: Harper Collins. Publishers.

World Tourism Organization. (2004). Indicators of Sustainable Development for Tourism Destinations A Guidebook (English version). Retrieved March 22, 2022, from https://www.e-unwto.org/doi/book/10.18111/9789284 407262.