THE KNOWLEDGE THAT AFFECTS COOPERATION OR SUCCESS IN MEDIATION PROCESS
Main Article Content
Abstract
This research study aims to study the kinds of information that parties to a dispute obtain from mediators, which impact their decisions to enter a mediation process or influence the success of mediation. The research adopted mixed methods. It was conducted by reviewing literature on conflict management, observing mediation in real cases (8 cases in total), distributing questionnaires and interviewing parties involved and judges acting as mediators in mediation (60 participants in total). The outcome of the research will be used in developing mediation manuals for ordinary people, which is believed to be able to reduce the roles of experiences and abilities of mediators in mediation process in the Court of Justice. The study found that the information obtained from mediators that persuade parties to participate in mediation or that contribute to the success of mediation can be divided to 3 levels: Level 1: Information about the benefits and drawbacks of using general dispute resolutions and alternative dispute resolutions. Level 2: Information about the factors that contribute to disputes in their cases Level 3: Information about the sustainable resolutions to disputes that are preferred by parties.
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
References
คมวัชร เอี้ยงอ่อง.(2558) ศิลปะในการไกล่เกลี่ย (พิมพ์ครั้งที่ 1). กรุงเทพมหานคร: ธนาเพลส
จำนง อดิวัฒนสิทธิ์. (2548). สังคมวิทยาตามแนวพุทธศาสตร์. (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพมหานคร :มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์
ชลธร มีวงศ์อุโฆษ. (2556). การไกล่เกลี่ยข้อพิพาทในชั้นบังคับคดี. กรุงเทพมหานคร : กรมบังคับคดี.
ภาณุ รังสีสหัส. 2548). การไกล่เกลี่ยหรือประนอมข้อพิพาท ดุลพาห (เล่มที่2). กรุงเทพมหานคร : สำนักงานศาลยุติธรรม
นงพงา ลิ้มสุวรรณ และนิดา ลิ้มสุวรรณ. (2556). ซาเทียร์จิตบำบัดและการพัฒนาตนเอง. กรุงเทพมหานคร : โรงพยาบาลรามาธิบดี.
ผู้พิพากษา ก., (2564). องค์ความรู้ที่ส่งผลต่อความร่วมมือหรือความสำเร็จในกระบวนการไกล่เกลี่ย. (ณัฐกร ยกชูธนชัย, ผู้สัมภาษณ์)
ผู้พิพากษา ข., (2564). องค์ความรู้ที่ส่งผลต่อความร่วมมือหรือความสำเร็จในกระบวนการไกล่เกลี่ย. (ณัฐกร ยกชูธนชัย, ผู้สัมภาษณ์)
ผู้พิพากษา ค., (2564). องค์ความรู้ที่ส่งผลต่อความร่วมมือหรือความสำเร็จในกระบวนการไกล่เกลี่ย. (ณัฐกร ยกชูธนชัย, ผู้สัมภาษณ์)
ผู้พิพากษา ง., (2564). องค์ความรู้ที่ส่งผลต่อความร่วมมือหรือความสำเร็จในกระบวนการไกล่เกลี่ย. (ณัฐกร ยกชูธนชัย, ผู้สัมภาษณ์)
นักธุรกิจ A, (2564). องค์ความรู้ที่ส่งผลต่อความร่วมมือหรือความสำเร็จในกระบวนการไกล่เกลี่ย. (ณัฐกร ยกชูธนชัย, ผู้สัมภาษณ์)
นาย B, (2564). องค์ความรู้ที่ส่งผลต่อความร่วมมือหรือความสำเร็จในกระบวนการไกล่เกลี่ย. (ณัฐกร ยกชูธนชัย, ผู้สัมภาษณ์)
พระมหาหรรษา ธมฺมหาโส (นิธิบุณยากร). (2554). พุทธสันติวิธี: การบูรณาการหลักการและเครื่องมือจัดการความขัดแย้ง. กรุงเทพมหานคร : 21 เซ็นจูรี่.
มนสิการ ดิษเณร วัชชวัลคุ. (2556). กลยุทธ์การสื่อสารที่นำไปใช้ในการเจรจาไกล่เกลี่ยข้อพิพาท เพื่อนำไปสู่ผลสำเร็จ. เอกสารวิชาการหลักสูตรผู้บริหารกระบวนการยุติธรรมระดับสูง รุ่นที่ 17 วิทยาลัยการยุติธรรม. กรุงเทพมหานคร : สำนักงานศาลยุติธรรม.
สำนักงานศาลยุติธรรม.(2564).รายงานสถิติคดี.เรียกใช้เมื่อ 6 ธันวาคม 2564 จากhttps://oppb.coj.go.th/th/content/category/articles/id/8/cid/2085
วิเชียร วิทยอุดม. (2549). การบริหารทรัพยากรมนุษย์. กรุงเทพมหานคร : ธีระฟิล์มและไซเท็กซ์.
วันชัย วัฒนศัพท์. (2550). ความขัดแย้ง หลักการและเครื่องมือแก้ปัญหา. (พิมพ์ครั้งที่ 2). นนทบุรี : สถาบันพระปกเกล้า.
วิชัย โถสุวรรณจินดา.(2549).การบริหารทรัพยากรมนุษย์ (พิมพ์ครั้งที่ 4).กรุงเทพมหานคร : โพร-เพร.
Quek, D. (2009). Mandatory mediation: An oxymoron-examining the feasibility of implementing a court-mandated mediation program. Cardozo J. Conflict Resol.