ECOTOURISM MANAGEMENT MODEL SUSTAINABLE TAPEE RIVER BASIN WITH COMMUNITY PARTICIPATION
Main Article Content
Abstract
The objectives of this research were: (1) to study the potential of eco-tourism management and (2) to propose a model of eco-tourism in the Tapee River Basin. This is a qualitative research based on the study of documents. in-depth interview and group chat Choose a specific example The main informants were divided into 4 groups, namely 1) village scholars 2) academicians in sociology and community development 3) cultural scholars and 4) tourism experts, totaling 24 people. The results of the research found that (1) tourist attractions of the Tapee River Basin community Has the potential to manage tourism in terms of the value of tourist attractions Natural landscape, water resources, forests, fertile, are unique in history and archaeological Srivijaya. In terms of the environment, there is a landscape, the area is a forest floor where various plant species are gathered. There is a complete mangrove forest. natural hot spring local identity The water is contaminated with mineral salts. saline swamp forest soil The atmosphere is shady and quiet, suitable for meditation practice. In terms of accessibility, it is convenient to travel to the community. The condition of the route is convenient, concrete roads, facilities include accommodation, restaurants, transportation, electricity, water supply, signposts and community participation, with strong community leaders working together to build a learning center for the whole agency. public and private sectors, and (2) the proposal of sustainable tourism management in the Tapee River Basin with community participation named "SLOW LIVE MODEL", which has an important component, which is a strong community. Indigenous fisheries by nature, water resources, community leaders, local identity, virtues, virtues and learning.
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
References
กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา. (2562). รายงานประจำปี. เรียกใช้เมื่อ 11 กุมภาพันธ์ 2565 จาก http://www.mots.go.th/AnnualReport/AnnualReport2562compressed .pdf
การท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย. (2556). รายงานประจำปี. เรียกใช้เมื่อ 11 กุมภาพันธ์ 2565 จาก http://www.mots.go.th/ewt_dl_link.php?nid=7114
กิติพงษ์ บุญกันภัย. (11 สิงหาคม 2561). รูปแบบการจัดการการท่องเที่ยวเชิงอนุรักษ์ลุ่มแม่น้ำตาปีอย่างยั่งยืนโดยการมีส่วนร่วมของชุมชน. (นางภัชลดา สุวรรณนวล, ผู้สัมภาษณ์)
ไกรรงค์ ธรรมบำรุง. (30 สิงหาคม 2561). รูปแบบการจัดการการท่องเที่ยวเชิงอนุรักษ์ลุ่มแม่น้ำตาปีอย่างยั่งยืนโดยการมีส่วนร่วมของชุมชน. (นางภัชลดา สุวรรณนวล, ผู้สัมภาษณ์)
ชัชชัย สุจริต. (2557). รูปแบบการจัดการท่องเที่ยวโดยชุมชนของตำบลนางพญา อำเภอท่าปลา จังหวัดอุตรดิตถ์. ใน รายงานวิจัย. มหาวิทยาลัยราชภัฏอุตรดิตถ์.
ดรรชนี เอมพันธุ์ และสุรเชษฎ์ เชษฐมาส. (2539). การท่องเที่ยวเชิงอนุรักษ์. เรียกใช้เมื่อ 31 มกราคม 2565 จาก http://neung.kaengkhoi.ac.th/kks52/webm.3521/page2. html
ทิพย์สุดา พุฒจร. (2560). การจัดการท่องเที่ยวโดยชุมชนเพื่อการพัฒนาชุมชนอย่างยั่งยืน. กรุงเทพมหานคร: คณะวิทยาการจัดการ มหาวิทยาลัยศิลปากร.
นิพนธ์ วุฒิชัยและคณะ. (2554). การเสริมสร้างศักยภาพและความเข้มแข็งการท่องเที่ยวโดยชุมชนกรณีศึกษา ตำบลบางชัน จังหวัดจันทบุรี. ใน รายงานวิจัย. มหาวิทยาลัยราชภัฏรำไพพรรณี.
พจนา สวนศรี. (2546). เอกสารจัดการท่องเที่ยวโดยชุมชน. (พิมพ์ครั้งที่ 1). กรุงเทพมหานคร: กองทุนแคนาดาประจำประเทศไทย.
พระครูสุกิตติธรรมคุณ. (11 สิงหาคม 2561). รูปแบบการจัดการการท่องเที่ยวเชิงอนุรักษ์ลุ่มแม่น้ำตาปีอย่างยั่งยืนโดยการมีส่วนร่วมของชุมชน. (นางภัชลดา สุวรรณนวล, ผู้สัมภาษณ์)
พิเชษฐ์ ภูมิพาณิชย์ และคณะ. (2559). การสร้างเครือข่ายการท่องเที่ยวโดยชุมชนเพื่อพัฒนาเส้นทาง ท่องเที่ยวในพื้นที่ตำบลเนินเพิ่ม อำเภอนครไทย จังหวัดพิษณุโลก. ใน รายงานวิจัย. สำนักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัย (สกว.) ฝ่ายวิจัยเพื่อท้องถิ่น.
วชิรญาณ วีรประพันธ์. (2551). การจัดการการท่องเที่ยวเชิงอนุรักษ์ของเชียงใหม่ ไนท์ซาฟารี. ใน รายงานวิจัย. มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
เศรษฐพงศ์ โพธิ์โพ้น. (11 สิงหาคม 2561). รูปแบบการจัดการการท่องเที่ยวเชิงอนุรักษ์ลุ่มแม่น้ำตาปีอย่างยั่งยืนโดยการมีส่วนร่วมของชุมชน. (นางภัชลดา สุวรรณนวล, ผู้สัมภาษณ์)
สมชาย รักเดช. (6 กันยายน 2561). รูปแบบการจัดการการท่องเที่ยวเชิงอนุรักษ์ลุ่มแม่น้ำตาปีอย่างยั่งยืนโดยการมีส่วนร่วมของชุมชน. (นางภัชลดา สุวรรณนวล, ผู้สัมภาษณ์)
สันติ คงเจริญ. (30 สิงหาคม 2561). รูปแบบการจัดการการท่องเที่ยวเชิงอนุรักษ์ลุ่มแม่น้ำตาปีอย่างยั่งยืนโดยการมีส่วนร่วมของชุมชน. (นางภัชลดา สุวรรณนวล, ผู้สัมภาษณ์)
สำนักงานจังหวัดสุราษฎร์ธานี. (2564). แผนพัฒนาการท่องเที่ยวจังหวัดสุราษฎร์ธานีระยะ 20 ปี (2560-2579). เรียกใช้เมื่อ 9 กุมภาพันธ์ 2565 จาก http://123.242.172.6/ yuttasat/document/plan20y.pdf
สำนักงานสถิติจังหวัดสุราษฎร์ธานี. (2563). รายงานสถิติจังหวัดสุราษฎร์ธานี. เรียกใช้เมื่อ 29 พฤษภาคม 2565 จาก http://www.oic.go.th/.PDF
สิริพร แก้วมีศรี. (18 สิงหาคม 2561). รูปแบบการจัดการการท่องเที่ยวเชิงอนุรักษ์ลุ่มแม่น้ำตาปีอย่างยั่งยืนโดยการมีส่วนร่วมของชุมชน. (นางภัชลดา สุวรรณนวล, ผู้สัมภาษณ์)
สุทิน สิทธิเดช. (30 สิงหาคม 2561). รูปแบบการจัดการการท่องเที่ยวเชิงอนุรักษ์ลุ่มแม่น้ำตาปีอย่างยั่งยืนโดยการมีส่วนร่วมของชุมชน. (นางภัชลดา สุวรรณนวล, ผู้สัมภาษณ์)
สุรชาติ สินวรณ์. (2557). แนวทางการออกแบบสิ่งอำนวยความสะดวกและสภาพแวดล้อมทางกายภาพเพื่อเพิ่มศักยภาพการท่องเที่ยวทางน้ำในเขตกรุงเทพมหานคร. ใน รายงานวิจัย. มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนดุสิต.
องค์การบริหารการพัฒนาพื้นที่พิเศษเพื่อการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืน. (2564). การท่องเที่ยวโดยชุมชน. เรียกใช้เมื่อ 21 กุมภาพันธ์ 2565 จาก https://dasta.or.th/th/microsite