THE STUDY TRAVELLING ROUTES AND BUDDHIST ACTIVITIES FOR THE PROMOTION OF CULTURAL TOURISM OF THE PAGODA IN SOUTHERN THAILAND
Main Article Content
Abstract
The Objectives of this research article were 1) To study the models, activities, identity and cultural tourism of the Pagoda in Southern Thailand. 2) To study the Tourist behaviour and learning promotion and Communication and value of cultural tourism of the Pagoda in Southern Thailand. 3) To present the routes and tourism resource assessment in Buddhism throughout the way to promote culture tourism activities of the pagoda in the southern Thailand, this is the Mixed Method research i.c quantity and quality research. The content scope composed of cultural tourism routes i.e Chaiya Pagoda, Nakhon Si Thammarat Pagoda, Khean Bangkaew Pagoda, the Focus on the area of Pagoda’s Southern. The key performants i.c in the name of Monk for three, cultural tourism and history for two, tourism Manager for three, in the name of tourist for four and tourists for 300, totally 312 persons. The research found that: 1) Three tourists area have the model on history and architecture emphasized on original tradition and culture based on religion. 2) The tourism activities ; donation on special festival, cloths parade to cover the Pagoda, cultural identity, Chiya boxing, Manorah, Talung Shadow and Likepa, We can divide the routes into three routes i.e One day (without rest, Two days (with rest) and Two days and one night and 3) The presentation on routes and Buddhism activities and cultural tourism promotive activities in the Southern Thailand, the researcher has presented on tourism routes model calls “Source Dharma Model”
Article Details
References
ชาชิวัฒน์ ศรีแก้ว. (2554). รัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย พุทธศักราช 2540. กรุงเทพมหานคร: สมานการพิมพ์.
นิจิรา คลังสมบัติ. (2557). การพัฒนารูปแบบการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมโดยการมีส่วนร่วมของชุมชน จังหวัดอุดรธานี. ใน รายงานวิจัย. กองทุนวิจัย มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลตะวันออก.
นิธิภัทร บาลศิริ. (2559). การจัดการการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมแบบมีส่วนร่วมเพื่อการอนุรักษ์และสืบทอด วิถีชีวิต ภูมิปัญญาท้องถิ่น และอัตลักษณ์ชุมชนมอญบางกระดี่ เขตบางขุนเทียน กรุงเทพมหานคร. ใน รายงานวิจัย. มหาวิทยาลัยราชภัฏธนบุรี.
เปรมปรีดา ทองลา และคณะ. (2556). แนวทางการจัดการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมบนพื้นฐานวิถีชีวิตชุมชนริมน้ำจันทบูร จังหวัดจันทบุรี. ใน รายงานวิจัย. กองทุนวิจัย มหาวิทยาลัยราชภัฏรำไพพรรณี.
พรทิพย์ รอดพ้น. (2560). ศึกษาแนวทางการพัฒนาศักยภาพการจัดการการท่องเที่ยวทางวัฒนธรรมแบบมี ส่วนร่วมของคนในชุมชนท้องถิ่นเพื่อการพัฒนา ในอำเภอสูงเนิน จังหวัดนครราชสีมา. ใน รายงานวิจัย. กองทุนวิจัย มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลอีสาน.
ภัชลดา สุวรรณนวล และคณะ. (2561). เส้นทางและเครือข่ายการท่องเที่ยวเชิงอนุรักษ์ลุ่มแม่น้ำตาปี. ใน รายงานวิจัย. สถาบันวิจัยพุทธศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
วรัญญู แก้วกัลยา และคณะ. (2560). แนวทางการพัฒนาและส่งเสริมการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมของ นักท่องเที่ยวชาวต่างชาติในเกาะรัตนโกสินทร์ กรุงเทพมหานคร. ใน รายงานวิจัย. มหาวิทยาลัยสวนดุสิต.
วราภรณ์ สุวัฒนโชติกุล. (2559). การวิเคราะห์ใหม่: สถาปัตยกรรมพระบรมธาตุไชยา จังหวัดสุราษฎร์ธานี. ใน รายงานวิจัย. มหาวิทยาลัยศิลปากร.
ศันสนีย์ กระจ่างโฉม และคณะ . (2561). การศึกษาเพื่อยกระดับเส้นทางท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมเพื่อการ เรียนรู้คุณค่าสถาปัตยกรรมในเส้นทางอารยธรรมล้านนา. ใน รายงานวิจัย. กองทุนสนับสนุนงานวิจัย สกว.
อัธยานันท์ จิตรโรจน์รักษ์. (2560). การศึกษาอัตลักษณ์งานสถาปัตยกรรมประเภทศาสนสถานเพื่อส่งเสริม เส้นทางการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรม กรณีศึกษากรุงเทพมหานครเขตบางเขน. ใน รายงานวิจัย. กองทุนวิจัย มหาวิทยาลัยราชภัฎพระนคร.