STUDY OF QUIDDINE FOR THE DEVELOPEMT OF ECO-TOURISM IN THE FORM OF NAWATWITHI, WAT LAEM PHO, KO YO SUB-DISTRICT, MUEANG DISTRICT, SONGKHLA PROVINCE

Main Article Content

Suchart Nokhnu
Prakru Viratdrammachot .
Detchat Treesap

Abstract

                There are two objectives of this research as follows 1) to study on Eco-Tourism in the form of Nawatwithi, Wat laem Pho, Ko Yo Subdistrict, Mueang District, Songkhla Province and 2) to study on Guideline for the Development of Eco-Tourism in the form of Nawatwithi, Wat laem Pho, Ko Yo Subdistrict, Mueang District, Songkhla Province.


          The findings are as follows: 1) The level of Eco-Tourism development in the form of Nawatwithi, Wat laem Pho, Ko Yo Sub-district, Mueang District, Songkhla Province by overview is at moderate level for all aspects when considered in each domain found that the domain of personal is the highest mean ( gif.latex?\bar{x} = 3.53) follow by domain of place, prize and selling lane ( gif.latex?\bar{x} = 3.42) domain of service process and product ( gif.latex?\bar{x}= 3.40) domain of tourism promotion ( gif.latex?\bar{x} = 3.39) and domain of information is the lowest mean ( gif.latex?\bar{x}= 3.34) respectively. When considered in terms of sexes, ages, degrees of education, occupations and incomes found that there are moderate level by overview. 2) The suggestions on guideline for Eco-Tourism development in the form of Nawatwithi, Wat laem Pho, Ko Yo Sub-district, Mueang District, Songkhla Province found that; 2.1) There should add more good and beauty photo point than the past, 2.2) there should have label of temple area for suitable dress of tourists, 2.3) there should improve the location views, to add more the community product competency, to have comfortable materials, to promote tourism activity, to promote for well known of tourist area. 2.4) there should have general or co operation center or place for VDO play, attractive area for less time of tourist.

Article Details

How to Cite
Nokhnu, S., ., P. V., & Treesap, D. . (2020). STUDY OF QUIDDINE FOR THE DEVELOPEMT OF ECO-TOURISM IN THE FORM OF NAWATWITHI, WAT LAEM PHO, KO YO SUB-DISTRICT, MUEANG DISTRICT, SONGKHLA PROVINCE. Journal of MCU Nakhondhat, 7(4), 95–108. Retrieved from https://so03.tci-thaijo.org/index.php/JMND/article/view/242482
Section
Research Articles

References

เพ็ญจันทร์ สังข์แก้ว และคณะ. (2551). การพัฒนาธุรกิจชุมชนอย่างยั่งยืนกรณีศึกษาธุรกิจท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมบ้านเข็กน้อย ตำบลเข็กน้อย อำเภอเขาค้อ จังหวัดเพชรบูรณ์. ใน รายงานวิจัย. สถาบันราชภัฏเพชรบูรณ์.

ไพบูลย์ พิชัยวงศ์. (11 มกราคม 2562). การศึกษาแนวทางการพัฒนาการท่องเที่ยวเชิง อนุรักษ์ในรูปแบบนวัตวิถี วัดแหลมพ้อ ตำบลเกาะยอ อำเภอเมือง จังหวัดสงขลา. (สุชาติ นกหนู, ผู้สัมภาษณ์)

กองวิชาการ และฝึกอบรมการท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย. (2561). อุตสาหกรรมการท่องเที่ยว. สงขลา: สำนักงานหาดใหญ่.

กัญญ์ณพัชญ์ พิชัยรัตน์. (11 มกราคม 2562). การศึกษาแนวทางการพัฒนาการท่องเที่ยวเชิงอนุรักษ์ในรูปแบบนวัตวิถี วัดแหลมพ้อ ตำบลเกาะยอ อำเภอเมือง จังหวัดสงขลา. (สุชาติ นกหนู, ผู้สัมภาษณ์)

ชายชาญ ปฐมกาญจนา. (2558). แนวทางการส่งเสริมการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมแบบมีส่วนร่วมของชุมชนตลาดบางหลวง อำเภอบางเลน จังหวัดนครปฐม. ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาการบริหารการศึกษา คณะศึกษาศาสตร์มหาวิทยาลัยศิลปากร. วารสารวิทยบริการ มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์, 26(1), 118-129.

ธงชัย มีสุวรรณ. (11 มกราคม 2562). การศึกษาแนวทางการพัฒนาการท่องเที่ยวเชิง อนุรักษ์ในรูปแบบนวัตวิถี วัดแหลมพ้อ ตำบลเกาะยอ อำเภอเมือง จังหวัดสงขลา. (สุชาติ นกหนู, ผู้สัมภาษณ์)

ธนัชทัศน์ รัตนดิต. (11 มกราคม 2562). การศึกษาแนวทางการพัฒนาการท่องเที่ยวเชิง อนุรักษ์ในรูปแบบนวัตวิถี วัดแหลมพ้อ ตำบลเกาะยอ อำเภอเมือง จังหวัดสงขลา. (สุชาติ นกหนู, ผู้สัมภาษณ์)

ธุวา ทิพย์วารี. (11 มกราคม 2562). การศึกษาแนวทางการพัฒนาการท่องเที่ยวเชิง อนุรักษ์ในรูปแบบนวัตวิถี วัดแหลมพ้อ ตำบลเกาะยอ อำเภอเมือง จังหวัดสงขลา. (สุชาติ นกหนู, ผู้สัมภาษณ์)

นิตยา งามยิ่งยง และละเอียด ศิลาน้อย. (2560). แนวทางการพัฒนาการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืน ชุมชนบริเวณริมฝั่งคลองดำเนินสะดวก. วารสารวิทยาลัยดุสิตธานี, 11(1), 149-166.

พงศ์สวัส ยอดสุรางค์. (11 มกราคม 2562). การศึกษาแนวทางการพัฒนาการท่องเที่ยวเชิงอนุรักษ์ในรูปแบบนวัตวิถี วัดแหลมพ้อ ตำบลเกาะยอ อำเภอเมือง จังหวัดสงขลา. (สุชาติ นกหนู, ผู้สัมภาษณ์)

พรรณเพ็ญ วัฒนมงคลลาภ. (2560). แนวทางในการพัฒนาชุมชนในเขตอําเภอเมืองแพร่ให้เป็นแหล่งท่องเที่ยวทางวัฒนธรรมอย่างยั่งยืน. ใน วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการจัดการอุตสาหกรรมการบริการและการท่องเที่ยว. มหาวิทยาลัยกรุงเทพ.

พระครูวาทีธรรมวิภัช. (11 มกราคม 2562). การศึกษาแนวทางการพัฒนาการท่องเที่ยวเชิงอนุรักษ์ในรูปแบบนวัตวิถี วัดแหลมพ้อ ตำบลเกาะยอ อำเภอเมือง จังหวัดสงขลา. (สุชาติ นกหนู, ผู้สัมภาษณ์)

พระอลงกรณ์ ฐานสิริ (แก้ววิเศษ). (2561). ศึกษาแนวทางส่งเสริมการท่องเทียวเชิงพุทธของวัดพระพุทธรูป 9 ส. ในจังหวัดหนองคาย. ใน วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการจัดการเชิงพุทธ. มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

วิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี. (2562). เกาะยอ. เรียกใช้เมื่อ 22 กุมภาพันธ์ 2562 จาก https://th. wikipedia.org/wiki

ส่งศรี ชมภูวงศ์. (2554). ระเบียบวิธีวิจัยทางสังคมศาสตร์. (พิมพ์ครั้งที่ 2). นครศรีธรรมราช: วีพีเอส.

สัญญา สัญญาวิวัฒน์. (2547). ทฤษฎีศักยภาพการพัฒนาและการแพร่กระจาย. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์ไทยวัฒนาพานิ.

สำนักข่าว กรมประชาสัมพันธ์. (2560). ศูนย์ข้อมูลข่าวสาร. เรียกใช้เมื่อ 11 มกราคม 2561 จาก http://www.aseanthai.net/mobile_detail.php?cid=4&nid=7757

สุถี เสริฐศรี. (2557). แนวทางการจัดการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืนในชุมชนคลองโคน อำเภอเมือง จังหวัดสมุทรสงคราม. ใน วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขาการจัดการอุตสาหกรรมการบริหารและการท่องเที่ยว. มหาวิทยาลัยกรุงเทพ.

สุภาพร คำภีระ. (2559). การศึกษาแนวทางการพัฒนาแหล่งท่องเที่ยวเชิงนิเวศและประวัติศาสตร์หมู่บ้านสันติสุข ขององค์การบริหารส่วนตำบลขุนควร อำเภอปง จังหวัดพะเยา. เรียกใช้เมื่อ 11 มกราคม 2562 จาก http://newtdc.thailis.or.th/docview. aspx?tdcid=6633

อารีย์ ไชยบุบผา. (11 มกราคม 2562). การศึกษาแนวทางการพัฒนาการท่องเที่ยวเชิง อนุรักษ์ในรูปแบบนวัตวิถี วัดแหลมพ้อ ตำบลเกาะยอ อำเภอเมือง จังหวัดสงขลา. (สุชาติ นกหนู, ผู้สัมภาษณ์)

อิทธิพล ไทยกมล. (2544). ศักยภาพของชุมชนท้องถิ่นในการจัดการการท่องเที่ยวเชิงนิเวศน์: กรณีศึกษาชุมชนตำบลหญ้าแพรก จังหวัดสมุทรสาคร. ใน วิทยานิพนธ์วิทยาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารทรัพยากรป่าไม้. มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.