PROMOTING MEDICATION ADHERENCE IN PATIENTS WITH EPILEPSY
Article Sidebar
Published:
Mar 31, 2020
Keywords:
Promoting Medication adherence Patients with epilepsy
Main Article Content
Abstract
Epilepsy is a chronic neurological disorder, the primary treatment is the use of antiepileptic drug. If the behavior of the patient is often poor medication adherence such as over use of medication, under use of medication, inappropriate time to use medication, use the technique of drug administration, drug misuse, and drugs other than those prescribed. The causes of poor medication adherence that is patient, s own, disease, antiepileptic drug, other causes. Selection Tool used to evaluate the medication adherence must be appropriate to the patient's disease. Nurse roles of promoting medication adherence. Start by relationship with patients, guidelines for prevention of forgetting antiepileptic drug, knowledge about the disease, antiepileptic drug, and side effects of the drug. Consistent with the lifestyle of patients and their families is important.
Article Details
How to Cite
Wachiraphan , A. ., & Chuaichum , C. . (2020). PROMOTING MEDICATION ADHERENCE IN PATIENTS WITH EPILEPSY. Journal of MCU Nakhondhat, 7(3), 1–14. Retrieved from https://so03.tci-thaijo.org/index.php/JMND/article/view/241034
Section
Academic Article
References
กรัณฑ์รัตน์ ทิวถนอม และคณะ. (2552). ความคลาดเคลื่อนทางยาและแนวทางป้องกันเพื่อความปลอดภัยของผู้ป่วย. Veridian E-Journal,Silpakorn University, 2(1), 195-217.
จันทิมา ช่วยชุม และชนกพร จิตปัญญา. (2556). ความสัมพันธ์ระหว่างความรู้ การรับรู้สมรรถนะแห่งตน อาการไม่พึงประสงค์ของยากันชัก การรับรู้ตราบาป ภาวะซึมเศร้าและความร่วมมือในการใช้ยาของผู้ป่วยโรคลมชัก. วารสารพยาบาลตำรวจ, 5(2), 106-119.
ชุติมาภรณ์ กังวาฬ และคณะ. (2560). ปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับการรับประทานยาอย่างสม่ำเสมอของเด็กโรคลมชัก. Rama Nurse Journal, 23 (1), 44 -59.
ประดิษฐ์ ชัยชนะ. (2548). ภาวะซึมเศร้าในผู้ที่เป็นโรคลมชักที่มารับการรักษาแผนกผู้ป่วยนอก โรงพยาบาลสวนปรุง. ใน วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต สาขาวิชาสุขภาพจิตและการพยาบาลจิตเวชคณะพยาบาลศาสตร์. มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
พธูจิต วังสโรจน์. (2552). ปัจจัยที่สัมพันธ์กับคุณภาพชีวิตของผู้ป่วยโรคลมชักภาคใต้. ใน วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต สาขาวิชาพยาบาลศาสตร์. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
โยธิน ชินวลัญช์. (2554). เดจาวู จาเมวูบ่อย ๆ ระวังโรคลมชัก. Health & cuisine, 11(126), กรกฎาคม, 26-27.
สุณี เลิศสินอุดม และคณะ. (2551). การศึกษาสาเหตุของความไม่ร่วมมือในการใช้ยาของผู้ป่วยโรคลมชัก. วารสารอายุรศาสตร์อีสาน, 7(1), 37-45.
เสริมสุข จันทร์ใต้. (2546). การติดตามการเกิดอันตรกิริยาต่อกันระหว่างยาในคลินิกโรคลมชักสถาบันประสาทวิทยา. ใน วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต สาขาวิชาเภสัชกรรมคลินิก. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
อุไรวรรณ ตระการกิจวิชิต. (2545). ผลของการให้คำปรึกษาด้านยาแก่ผู้ป่วยในต่อความร่วมมือในการใช้ยาตามสั่งของผู้ป่วยโรคหืดหรือหลอดลมอุดกั้นเรื้อรัง ณ โรงพยาบาลสมุทรปราการ. ใน วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต สาขาวิชาเภสัชกรรมคลินิก. มหาวิทยาลัยศิลปากร.
Asawavichienjinda, T. et al. (2003). Compliance with treatment of Adult epileptics in a rural district of Thailand. J Med Assoc Thai, 86 , 46-51.
Buck, D. et al. (1997). Factors influencingcompliance with antiepileptic drug regimes. Seizure, 6, 87-93.
Cramer, J.A. (1995). Relationship between medication compliance and medication outcome. Am J Hosp Pharm, 52(Suppl3), S27-S29.
Dracup, K.A. and Melies, A.I. (1982). Compliance : An interactionist approach. Nursing Research, 31, 31-35.
Farmer, K.C. (1999). Methods for measuring and monitoring medication regimen adherence in clinical trails and clinical practice. Clinical Therapeutics, 21(6),1074-1090.
Faught, E. (2012). Adherence to antiepilepsy drug therapy. Epilepsy & Behavior, 25, 297-302.
Gomes, M.D.M. and Filho, H.D.S.M. (1998). Medication-taking behavior and drug self regulation in people with epilepsy. Arq Neuro-Psiquiatria, 56, 714-719.
Jones, R.M. et al. (2006). Adherence to treatment in patients with epilepsy : Associations with seizure control and illness beliefs. Seizure, 15, 504-508.
Kripalani et al. (2009). Development and Evaluation of the Adherence to Refills and Medication Scale (ARMS) among Low-Literacy Patients with Chronic Disease. Value in Health, 12, 118-123.
Morris, L.S. and Schulz, R.M. (1992). Patient compliance-an overview. Journal of Clinical Pharmacy and Therapeutics, 17(5), 283-295.
Osterberg, L. and Blaschke, T. (2005). Drug therapy Adherence to Medication. The New England Journal of Medicine, 353(5), 487-497.
Sweileh, W.M. et al. (2011). Self-reported medication adherence and treatment satisfaction in patients with epilepsy. Epilepsy & Behavior, 21, 301-305.
World Health Organization. (2003). Adherence to Long-Term Therapies : Evidence for action. Geneva : World Health Organization.
จันทิมา ช่วยชุม และชนกพร จิตปัญญา. (2556). ความสัมพันธ์ระหว่างความรู้ การรับรู้สมรรถนะแห่งตน อาการไม่พึงประสงค์ของยากันชัก การรับรู้ตราบาป ภาวะซึมเศร้าและความร่วมมือในการใช้ยาของผู้ป่วยโรคลมชัก. วารสารพยาบาลตำรวจ, 5(2), 106-119.
ชุติมาภรณ์ กังวาฬ และคณะ. (2560). ปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับการรับประทานยาอย่างสม่ำเสมอของเด็กโรคลมชัก. Rama Nurse Journal, 23 (1), 44 -59.
ประดิษฐ์ ชัยชนะ. (2548). ภาวะซึมเศร้าในผู้ที่เป็นโรคลมชักที่มารับการรักษาแผนกผู้ป่วยนอก โรงพยาบาลสวนปรุง. ใน วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต สาขาวิชาสุขภาพจิตและการพยาบาลจิตเวชคณะพยาบาลศาสตร์. มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
พธูจิต วังสโรจน์. (2552). ปัจจัยที่สัมพันธ์กับคุณภาพชีวิตของผู้ป่วยโรคลมชักภาคใต้. ใน วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต สาขาวิชาพยาบาลศาสตร์. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
โยธิน ชินวลัญช์. (2554). เดจาวู จาเมวูบ่อย ๆ ระวังโรคลมชัก. Health & cuisine, 11(126), กรกฎาคม, 26-27.
สุณี เลิศสินอุดม และคณะ. (2551). การศึกษาสาเหตุของความไม่ร่วมมือในการใช้ยาของผู้ป่วยโรคลมชัก. วารสารอายุรศาสตร์อีสาน, 7(1), 37-45.
เสริมสุข จันทร์ใต้. (2546). การติดตามการเกิดอันตรกิริยาต่อกันระหว่างยาในคลินิกโรคลมชักสถาบันประสาทวิทยา. ใน วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต สาขาวิชาเภสัชกรรมคลินิก. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
อุไรวรรณ ตระการกิจวิชิต. (2545). ผลของการให้คำปรึกษาด้านยาแก่ผู้ป่วยในต่อความร่วมมือในการใช้ยาตามสั่งของผู้ป่วยโรคหืดหรือหลอดลมอุดกั้นเรื้อรัง ณ โรงพยาบาลสมุทรปราการ. ใน วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต สาขาวิชาเภสัชกรรมคลินิก. มหาวิทยาลัยศิลปากร.
Asawavichienjinda, T. et al. (2003). Compliance with treatment of Adult epileptics in a rural district of Thailand. J Med Assoc Thai, 86 , 46-51.
Buck, D. et al. (1997). Factors influencingcompliance with antiepileptic drug regimes. Seizure, 6, 87-93.
Cramer, J.A. (1995). Relationship between medication compliance and medication outcome. Am J Hosp Pharm, 52(Suppl3), S27-S29.
Dracup, K.A. and Melies, A.I. (1982). Compliance : An interactionist approach. Nursing Research, 31, 31-35.
Farmer, K.C. (1999). Methods for measuring and monitoring medication regimen adherence in clinical trails and clinical practice. Clinical Therapeutics, 21(6),1074-1090.
Faught, E. (2012). Adherence to antiepilepsy drug therapy. Epilepsy & Behavior, 25, 297-302.
Gomes, M.D.M. and Filho, H.D.S.M. (1998). Medication-taking behavior and drug self regulation in people with epilepsy. Arq Neuro-Psiquiatria, 56, 714-719.
Jones, R.M. et al. (2006). Adherence to treatment in patients with epilepsy : Associations with seizure control and illness beliefs. Seizure, 15, 504-508.
Kripalani et al. (2009). Development and Evaluation of the Adherence to Refills and Medication Scale (ARMS) among Low-Literacy Patients with Chronic Disease. Value in Health, 12, 118-123.
Morris, L.S. and Schulz, R.M. (1992). Patient compliance-an overview. Journal of Clinical Pharmacy and Therapeutics, 17(5), 283-295.
Osterberg, L. and Blaschke, T. (2005). Drug therapy Adherence to Medication. The New England Journal of Medicine, 353(5), 487-497.
Sweileh, W.M. et al. (2011). Self-reported medication adherence and treatment satisfaction in patients with epilepsy. Epilepsy & Behavior, 21, 301-305.
World Health Organization. (2003). Adherence to Long-Term Therapies : Evidence for action. Geneva : World Health Organization.