การพัฒนารูปแบบการบริหารแบบมีส่วนร่วมของผู้บริหารโรงเรียนขยายโอกาสทางการศึกษา กลุ่มจังหวัดภาคตะวันออกเฉียงเหนือตอนล่าง 1
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีความมุ่งหมายเพื่อ 1) ศึกษาการบริหารแบบมีส่วนร่วมของผู้บริหารโรงเรียน 2) พัฒนารูปแบบและคู่มือการใช้รูปแบบการบริหารแบบมีส่วนร่วมของผู้บริหารโรงเรียน และ 3) ประเมินรูปแบบและคู่มือการใช้รูปแบบและการทดลองใช้คู่มือการใช้รูปแบบ โดยใช้วิธีวิจัยแบบผสมผสาน ดังนี้ 1) กลุ่มตัวอย่างผู้บริหารโรงเรียนจำนวน 285 คน กำหนดขนาดกลุ่มตัวอย่างโดยใช้ตารางเครซี่และมอร์แกน เครื่องมือ คือ แบบสอบถาม และแบบสัมภาษณ์กึ่งโครงสร้าง วิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ค่าเฉลี่ยและส่วนเบี่ยงเบนมาตราฐานและด้วยวิธีการวิเคราะห์เนื้อหา 2) การร่างรูปแบบโดยใช้การสนทนากลุ่ม ผู้ทรงคุณวุฒิ จำนวน 9 คน เลือกแบบเจาะจง เครื่องมือ คือ เอกสารประกอบการสนทนากลุ่ม วิเคราะห์ข้อมูลด้วยวิธีการวิเคราะห์เนื้อหา และ 3)การประเมินรูปแบบและคู่มือการใช้รูปแบบและการทดลองใช้รูปแบบ ความถูกต้องและความเหมาะสม ด้วยผู้ทรงคุณวุฒิ 5 คน การทดลองใช้คู่มือรูปแบบและ ความเป็นไปได้และเป็นประโยชน์ ด้วยกลุ่มผู้บริหารโรงเรียน จำนวน 37 คน ผู้ประเมินเลือกแบบเจาะจง เครื่องมือ คือ แบบประเมิน วิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ค่าเฉลี่ย และส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน
ผลการวิจัยพบว่า 1) การบริหารแบบมีส่วนร่วมของผู้บริหารโรงเรียน มี 6 ด้านหลัก 18 ส่วนประกอบย่อย 2) ได้คู่มือการใช้รูปแบบ 3) ผลการประเมินรูปแบบคู่มือการใช้รูปแบบและการทดลองใช้คู่มือการใช้รูปแบบ ด้านความถูกต้องและความเหมาะสมอยู่ในระดับมากที่สุด ผลการทดลองใช้คู่มือการใช้รูปแบบหลังใช้คู่มือการใช้รูปแบบมีการปฏิบัติเพิ่มขึ้น ผู้ทรงคุณวุฒิได้ประเมินด้านความเป็นไปได้และความเป็นประโยชน์อยู่ในระดับมากที่สุด
Downloads
Article Details
รูปแบบการอ้างอิง
ประเภทบทความ
บทความวิจัย (Research Articles)
หมวดหมู่
Copyright & License
ลิขสิทธิ์ (c) 2025 วารสารการบริหารการปกครองและนวัตกรรมท้องถิ่น
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
ดวงเดือน วินิจฉัย. (2561). การพัฒนารูปแบบการบริหารแบบมีส่วนร่วมของโรงเรียนประถมศึกษาขนาดเล็ก สังกัดสำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน [วิทยานิพนธ์ปริญญาดุษฎีบัณฑิต] มหาวิทยาลัยบูรพา.
พลชัย ชุมปัญญา. (2566). การพัฒนารูปแบบการบริหารจัดการวิถีใหม่ตามหลักธรรมาภิบาล [วิทยานิพนธ์ปริญญาดุษฎีบัณฑิต]. มหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร.
รมิดา เศรษฐบดี. (2566). รูปแบบการพัฒนาภาวะผู้นำการเรียนรู้ของผู้บริหารโรงเรียนขยายโอกาสทางการศึกษา สังกัดสำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐานในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ [วิทยานิพนธ์ปริญญาดุษฎีบัณฑิต]. มหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร.
สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2559). แผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติฉบับที่ 11 พ.ศ. 2555-2559. กรุงเทพฯ: สำนักนายกรัฐมนตรี.
สมเพชร มัชปะโม. (2560). การพัฒนารูปแบบปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อความสำเร็จของการประเมินคุณภาพภายนอก โรงเรียนระดับการศึกษาขั้นพื้นฐาน สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน [วิทยานิพนธ์ปริญญาดุษฎีบัณฑิต]. มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม.
สุภัททา อินทรศักดิ์. (2561). การนำเสนอรูปแบบการบริหารแบบมีส่วนร่วมของโรงเรียนส่งเสริมสุขภาพ [วิทยานิพนธ์ปริญญาดุษฎีบัณฑิต]. มหาวิทยาลัยราชภัฏพระนครศรีอยุธยา.
สำนักงานนโยบายและแผนการศึกษาขั้นพื้นฐาน. (2566). รายชื่อโรงเรียนในสังกัด สพฐ.66/2. สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน, กระทรวงศึกษาธิการ.
อภิชัจ พุกสวัสดิ์. (2564). นวัตกรรมการสื่อสารแบบมีส่วนร่วม. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
Bonavia, M. T. (1998). Manager behavior and development of organizational participation (Doctoral dissertation, Universitat De Valencia).
Cox, E., & Caldwell, P. (2000). “Making policy social.” In I. Winter (Ed.), Social capital and public policy in Australia. Melbourne: National Library of Australia.
Gamage, D. (2022). Tax now or tax never: Political optionality and the case for current-assessment tax reform.
Krejcie, R. V., & Morgan, D. W. (1970). Determining sample size for research activities. Educational and Psychological Measurement, 30(3), 607–610.
Swearingen, R. C. (1996). Management and leadership for nurse management. Boston: Jones and Bartlett.
