การศึกษาเปรียบเทียบเสียงวรรณยุกต์ภาษาไทยกรุงเทพฯ ที่พูดโดยคนไทยและคนอินเดีย : กรณีศึกษาปัจจัยเพศ
Article Sidebar
Keywords:
วรรณยุกต์ ความสั้นยาวของสระ ภาษาไทยกรุงเทพฯ ภาษาฮินดี เพศ
Main Article Content
Abstract
งานวิจัยนี้เป็นการวิเคราะห์เปรียบเทียบการออกเสียงวรรณยุกต์ภาษาไทยกรุงเทพฯ ของคนไทยและคนอินเดียที่พูดภาษาฮินดีเป็นภาษาแม่ โดยศึกษาปัจจัยเพศที่มีผลในการใช้ภาษา เก็บข้อมูลโดยใช้รายการคำที่เป็นคู่ของคำสระเสียงสั้นและสระเสียงยาวที่มีโครงสร้างพยางค์ใกล้เคียงกันจำนวน 16 คู่ วิเคราะห์ข้อมูลโดยการฟังและใช้โปรแกรม praat เพื่อแสดงค่าความถี่มูลฐานรวมถึงแสดงสัทลักษณะของเสียงวรรณยุกต์ทั้ง 5 หน่วยเสียงและใช้สถิติทดสอบที (t-test) ผลการวิจัยพบว่า การออกเสียงวรรณยุกต์ภาษาไทยกรุงเทพฯ ของคนไทยและคนอินเดียมีความแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p-values <0.05) ในทุกเสียงวรรณยุกต์ โดยคนอินเดียทั้งเพศหญิงและเพศชายมีค่าความถี่มูลฐานที่สูงกว่าคนไทย เมื่อพิจารณาสัทลักษณะของเสียงวรรณยุกต์ พบว่าคนอินเดียเพศหญิงมีสัทลักษณะคล้ายคนไทยมากกว่าคนอินเดียเพศชาย โดยเฉพาะการออกเสียงคำสระเสียงสั้นและในคำพยางค์ตายและคนอินเดียเพศหญิงและเพศชายสามารถออกเสียงวรรณยุกต์เปลี่ยนระดับได้ดีกว่าวรรณยุกต์ระดับ โดยสามารถออกเสียงวรรณยุกต์จัตวาได้คล้ายคลึงกับคนไทยมากที่สุด
Article Details
Section
Research Articles
The articles featured in the Journal of Language and Culture (JLC) constitute academic works representing the viewpoints of the respective author(s). It is crucial to note that these opinions do not necessarily reflect those of the Editorial Board.
All articles published in JLC are released under the Creative Commons Attribution 4.0 International License (CC BY 4.0). This license grants permission for unrestricted use, distribution, and reproduction in any medium, provided proper credit is given to the original author(s) and the source.