สถานการณ์ทางภาษาในสังคมไทยกับความหลากหลายทางชาติพันธุ์
Main Article Content
Abstract
ประเทศไทยเป็นดินแดนที่มีความหลากหลายซับซ้อนทางภาษาและชาติพันธุ์ มีภาษาทั้งหมด 70 กลุ่มภาษา โดยแต่ละกลุ่มนั้นอยู่ในตระกูลภาษา 5 ตระกูล คือ ไทย. ออสโตรเอเชียติก, จีน-ทิเบต, ม้ง-เมี่ยน และออสโตรเนเซียน ภาษาต่างๆ นั้นมีความสัมพันธ์เชิงสังคมเป็นระดับชั้น กล่าวคือ ภาษาไทยมาตรฐานอยู่ในระดับสูงสุด เป็นภาษาที่ใช้ในการศึกษาและสื่อสารมวลชน รองมาได้แก่ภาษาไทยถิ่นตามภูมิภาค ได้แก่ ภาษาคำเมือง ภาษาลาวอีสาน ภาษาปักษ์ใต้และภาษาไทย (กลาง) ซึ่งใช้เป็นภาษากลางของคนกลุ่มชาติพันธุ์ย่อยต่างๆ ในพื้นที่ส่วนภาษาของชุมชนท้องถิ่น จัดเป็นภาษาพลัดถิ่น ภาษาในเมือง ภาษาตามแนวชายแดน และภาษาในวงล้อม คนกลุ่มชาติพันธุ์ส่วนมากมักจะสามารถใช้ภาษาสองภาษาหรือสามภาษาในสถานการณ์ที่ต่างกัน อิทธิพลของโลกาภิวัตน์และนโยบายภาษาของประเทศมีส่วนทำให้ภาษาต่างๆ อยู่ในภาวะถดถอย ในขณะนี้มีอย่างน้อยถึง 14 ภาษาที่กำลังอยู่ในภาวะวิกฤตใกล้สูญ แต่อย่างไรก็ตามมีความพยายามจากบางกลุ่มที่ยังมีพลังและความพยายามที่สงวนรักษาภาษาของตนไว้ ส่วนในเขตชายแดนยังมีกลุ่มชาติพันธุ์ขนาดใหญ่ยังคงต่อสู้ดิ้นรนที่จะดำรงตนอย่างมีศักดิ์ศรีในสังคมไทย
Downloads
Download data is not yet available.
Article Details
Section
Articles
บทความทุกเรื่องถือเป็นผลงานวิชาการของนักเขียน โดยกองบรรณาธิการไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย
The articles published in Journal of Language and Culture is consicered an academic work presenting the opinions of the author(s) and should not be contrued as reflecting the opions of the Editorial Board.