การแปรและการเปลี่ยนแปลงวรรณยุกต์ไทดำ
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
บทความนี้ศึกษาการแปรและการเปลี่ยนแปลงของวรรณยุกต์ในภาษาไทดำตามตัวแปรอายุและภูมิภาค เป็นกรณีศึกษาในจังหวัดนครปฐม สุพรรณบุรี ราชบุรี และเพชรบุรี เก็บข้อมูลจากผู้บอกภาษา 24 คน จาก 3 ช่วงกลุ่มอายุ จำนวน 8 ชุมชน โดยประยุกต์แนวคิดการศึกษาระบบวรรณยุกต์ใช้กล่องทดสอบวรรณยุกต์ของ Gedney (1972) ส่วนการศึกษาสัทลักษณ์ของวรรณยุกต์ ใช้การฟังเป็นหลักและใช้วิธีการทางกลสัทศาสตร์มาสนับสนุนผลการฟัง ผลการศึกษาพบว่า ผู้พูดภาษาไทดำทุกวัยในทุกถิ่นยังคงใช้ระบบวรรณยุกต์เหมือนกัน กล่าวคือ มีวรรณยุกต์จำนวน 6 วรรณยุกต์ที่เกิดจากการแยกเสียงของวรรณยุกต์ดั้งเดิม A, B, C, DL, DS เป็นสองทางคือ ABCD123-4 วรรณยุกต์ DL รวมเสียงกับวรรณยุกต์ DS วรรณยุกต์ DLDS123 และ DLDS4 รวมเสียงกับวรรณยุกต์ B123 และ B4 ตามลำดับ แม้ว่าการแยกเสียงและรวมเสียงของวรรณยุกต์เหมือนกันในทุกภูมิภาค สัทลักษณะของวรรณยุกต์มีการแปรตามอายุและภูมิภาค ถึงแม้จะมีการแปรของสัทลักษณะวรรณยุกต์ ก็สามารถกำหนดสัทลักษณะหลักของวรรณยุกต์ทั้งหกโดยพิจารณาจากสัทลักษณะที่มีความถี่ของการออกเสียงมากที่สุด วรรณยุกต์ A123 มีสัทลักษณะหลักกลางต่ำตกขึ้น วรรณยุกต์ A4 มีสัทลักษณะหลักกลางต่ำขึ้นตก วรรณยุกต์ B123 มีสัทลักษณะหลักกลางต่ำตกขึ้นสูง วรรณยุกต์ B4 มีสัทลักษณะหลักกลางระดับ วรรณยุกต์ C123 มีสัทลักษณะหลักกลางต่ำ ตกบีบที่เส้นเสียง และวรรณยุกต์ C4 มีสัทลักษณะหลักกลางตก บีบที่เส้นเสียง สัทลักษณะวรรณยุกต์ของผู้พูดวัยหนุ่มสาวบางคนในบางจังหวัดแตกต่างจากสัทลักษณะหลัก และไม่ปรากฏลักษณะการบีบที่เส้นเสียงของวรรณยุกต์ C4
Article Details
Section
Research Articles
The articles featured in the Journal of Language and Culture (JLC) constitute academic works representing the viewpoints of the respective author(s). It is crucial to note that these opinions do not necessarily reflect those of the Editorial Board.
All articles published in JLC are released under the Creative Commons Attribution 4.0 International License (CC BY 4.0). This license grants permission for unrestricted use, distribution, and reproduction in any medium, provided proper credit is given to the original author(s) and the source.