โปรแกรมเสริมสร้างแรงจูงใจในการศึกษาต่อสายอาชีพของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3

Kanchit  Srikullakorn; Paisarn   Worakham; Aran  Suikradeung

doi:10.60027/iarj.2025.282248

Authors

Kanchit Srikullakorn Rajabhat Maha Sarakham University, Thailand https://orcid.org/0009-0005-1347-2677
Paisarn Worakham Rajabhat Maha Sarakham University, Thailand https://orcid.org/0009-0003-3205-4265
Aran Suikradeung Rajabhat Maha Sarakham University, Thailand https://orcid.org/0009-0002-0036-4069

DOI:

https://doi.org/10.60027/iarj.2025.282248

Keywords:

Program, Motivation to Study, Vocational, Grade 3 Students

Abstract

Background and Objective: Research on the motivation enhancement program for vocational education of secondary school students is a process that helps develop students in many dimensions, especially in terms of understanding about the future of education, which is important in responding to the demand of the labor market that requires personnel with specialized careers. This research aims to 1) develop a motivation enhancement program for vocational education of secondary school students in grade 3, and 2) study the quality of the motivation enhancement program for vocational education of secondary school students in grade 3.

Research Methodology: Research and development were used. The sample group was 250 students of Chumsaengchanuthit School, Chumsaeng District, Nakhon Sawan Province, by purposive sampling. The target group consisted of 1) experts in psychology, 2) experts in program development, 3) experts in curriculum and teaching to enhance motivation in vocational education, 4) experts in research and evaluation, and 5) experts in education management, totaling 9 people. The research instruments were a vocational education motivation scale and a satisfaction questionnaire. The statistics used were percentage, mean, standard deviation, and the Dependent Samples t–test.

Results: 1) The motivation enhancement program for vocational education The researcher's motivation development program for vocational education motivation of Mathayom 3 students consisted of 6 components as follows: Part 1: Principles and rationales of the program to enhance motivation for vocational education is the development of 5 mental dimensions: (1.1) perception (1.2) response (1.3) appreciation (1.4) organization (1.5) character building; Part 2: Program objectives; Part 3: Program content; Part 4: Activities to develop motivation for vocational education; Part 6: Measurement and evaluation, quality assessment by experts. 2) The results of the pre- and post-test motivation of the target group participating in the program to enhance motivation for vocational education of Mathayom 3 students were significantly different at the .05 level, and the students' satisfaction with the motivation enhancement program. In the vocational education of Mathayom 3 students, overall, students were very satisfied.

Conclusion: The research results on the motivation enhancement program for vocational education of Mathayom 3 students consisted of 6 main parts: principles, objectives, content, activities, measurement, and evaluation. It was found that the motivation of students before and after participating in the program was significantly different at the .05 level, and students were very satisfied.

References

กระทรวงศึกษาธิการ. (2564). หลักสูตรการศึกษาขั้นพื้นฐานพุทธศักราช 2564. กรุงเทพฯ : คุรุสภาลาดพร้าว.

ชัชวาลย์ ยอดมั่น. (2565). แนวคิดและการพัฒนาโปรแกรมการศึกษาที่มีประสิทธิภาพ. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์วิชาการ.

พีชาณิกา เพชรสังข์. (2564). การพัฒนาโปรแกรมเสริมสร้างพฤติกรรมการเรียนโดยใช้ทฤษฎีแรงจูงใจ ใฝ่สัมฤทธิ์และทฤษฎีการตั้งเป้าหมาย สำหรับนักศึกษาระดับปริญญาตรี. วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยนเรศวร, 23(4), 424-239.

ไพศาล วรคํา. (2559). การวิจัยทางการศึกษา (พิมพ์ครั้งที่ 8). มหาสารคาม: ตักสิลาการพิมพ์.

ภานุพงศ์ ลิมปนะวงศานนท์. (2564). แนวทางการบริหารจัดการต่อการเสริมสร้างแรงจูงใจในการศึกษา ต่อสายอาชีวศึกษาของนักเรียนมัธยมศึกษาในโรงเรียนขยายโอกาสทางการศึกษาจังหวัดพระนครศรีอยุธยา. วารสารมหาจุฬาวิชาการ, 8(2).

สำนักงานคณะกรรมการการอาชีวศึกษา. (2566). ความสำคัญระบบอาชีวศึกษา. กรุงเทพฯ: สำนักงาน คณะกรรมการการอาชีวศึกษา.

สำนักงานปลัดกระทรวงศึกษาธิการ. (2560). แผนพัฒนาการศึกษาของกระทรวงศึกษาธิการ ฉบับที่ 12 (พ.ศ. 2560-2564). กรุงเทพฯ: สำนักงานปลัดกระทรวงศึกษาธิการ.

Bloom, B.S. (1956). Taxonomy of Educational Objectives. Handbook: The Cognitive Domain. David McKay, New York.

Boone, L.E. (1992). Professional development programs: A guide to effective practices. Journal of Continuing Education, 23(2), 15-29.

Card, D., Kluve, J., & Weber, A. (2010). What Works? A Meta Analysis of Recent Active Labor Market Program Evaluations. Labour Economics, 17(4), 604-634.

Deci, E. L., & Ryan, R.M. (2000). Self-determination theory and the facilitation of intrinsic motivation, social development, and well-being. American Psychologist, 55(1), 68-78.

Deci, E.L., & Ryan, R.M. (2000). The “what” and “why” of goal pursuits: Human needs and the self-determination of behavior. Psychological Inquiry, 11(4), 227-268.

Discover, E. (2023). Secondary vocational education and academic motivation in Sint Maarten. In Academic motivation and vocational education. Springer. Retrieved from https://link.springer.com/article/10.1007/s44217-024-00266-9.

Dweck, C.S. (2006). Mindset: The new psychology of success. New York: Random House.

Klein, P. (2018). Motivation in vocational education: Exploring the links to academic achievement. International Journal of Educational Development, 32(1), 77-98.

Marzano, R.J. (2007). The art and science of teaching: A comprehensive framework for effective instruction. Alexandria, VA: Association for Supervision and Curriculum Development (ASCD).

Parker, A., & Field, S. (2022). Addressing the skills gap: The role of vocational education in workforce development. Journal of Labor Economics, 29(2), 77-78.

Rogers, T. B. (2000). The Psychological Testing Enterprise. New York: Brooks/Cole Pub Co.