ผลของการใช้เทคนิคผังกราฟิกที่มีต่อความสามารถในการอ่านเพื่อความเข้าใจนิทานพื้นบ้านของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6

บทคัดย่อ

ภูมิหลังและวัตถุประสงค์: เนื่องจากผู้วิจัยพบปัญหาในการอ่านเพื่อความเข้าใจของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 จากการสอบวัด ผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนการอ่านนิทานพื้นบ้านที่ไม่ผ่านเกณฑ์ที่กำหนดไว้ จึงได้ทำการศึกษาวิธีการแก้ปัญหาดังกล่าวโดยใช้การจัดการเรียนรู้เทคนิคผังกราฟิก วิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อประเมินผลของการใช้เทคนิคผังกราฟิกที่มีต่อความสามารถในการอ่านเพื่อความเข้าใจนิทานพื้นบ้านของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 โดยเปรียบเทียบค่ามัธยฐานของความสามารถในการอ่านเพื่อความเข้าใจนิทานพื้นบ้านของนักเรียนประถมศึกษาปีที่ 6 ก่อนและหลังการจัดการเรียนรู้โดยใช้เทคนิคผังกราฟิก

ระเบียบวิธีการวิจัย: กลุ่มเป้าหมาย (target population) คือ นักเรียนชั้นประถมศึกษา ปีที่ 6 จำนวน 25 คน ที่ศึกษาในภาคเรียนที่ 2 ปีการศึกษา 2566 โรงเรียนสุภัทราพิทยาลัย (นามสมมติ) กรุงเทพมหานคร โดยใช้วิธีการเลือกแบบเจาะจง (purposive sampling) เครื่องมือที่ใช้ในการเก็บรวบรวมข้อมูล คือ แบบทดสอบวัดความสามารถในการอ่านเพื่อความเข้าใจนิทานพื้นบ้าน ชนิดเลือกตอบ 4 ตัวเลือก จำนวน 30 ข้อ และเครื่องมือที่ใช้ในการทดลอง ได้แก่ แผนการจัดการเรียนรู้โดยใช้เทคนิคผังกราฟิก จำนวน 8 แผน แผนละ 1 คาบ คาบละ 50 นาที ระยะเวลาในการเก็บข้อมูล จำนวน 4 สัปดาห์ สัปดาห์ละ 2 คาบ รวมทั้งสิ้น 8 คาบ วิเคราะห์ข้อมูลโดยหาค่ามัธยฐานและส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และทดสอบค่านัยสำคัญของความแตกต่างโดยใช้สถิติทดสอบ Wilcoxon test

ผลการศึกษา: นักเรียนที่ได้รับการจัดการเรียนรู้โดยใช้เทคนิคผังกราฟิกมีค่ามัธยฐานของคะแนนความสามารถในการอ่านเพื่อความเข้าใจนิทานพื้นบ้านสูงกว่าก่อนการทดลองอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05

สรุปผล: ผลการวิจัยพบว่าทักษะการอ่านเพื่อความเข้าใจสำหรับนิทานพื้นบ้านพัฒนาขึ้นอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติหลังการทดลอง ซึ่งแสดงให้เห็นว่าการแทรกแซงช่วยเพิ่มความเข้าใจของผู้เข้าร่วมและปฏิสัมพันธ์กับนิทานพื้นบ้านได้ดีเพียงใด สิ่งนี้เน้นย้ำถึงความสำคัญของการดำเนินการตามมาตรการที่มุ่งเน้นเพื่อพัฒนาการอ่านออกเขียนได้ และสร้างความเข้าใจในเรื่องเล่าทางวัฒนธรรมให้มากขึ้น