การเปรียบเทียบปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนวิชาภาษาอังกฤษระหว่างแผนการเรียนของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5

เพชรินทร์  แทนคำ; กมลทิพย์  ศรีหาเศษ; ดารุณี  ทิพยกุลไพโรจน์

doi:10.60027/iarj.2024.274693

ผู้แต่ง

เพชรินทร์ แทนคำ ภาควิชาการประเมินและการวิจัย คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยรามคําแหง https://orcid.org/0009-0002-0445-7465
กมลทิพย์ ศรีหาเศษ ภาควิชาการประเมินและการวิจัย คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยรามคําแหง https://orcid.org/0000-0002-4381-6128
ดารุณี ทิพยกุลไพโรจน์ ภาควิชาการประเมินและการวิจัย คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยรามคําแหง https://orcid.org/0000-0002-4874-2607

DOI:

https://doi.org/10.60027/iarj.2024.274693

คำสำคัญ:

ผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน;, วิชาภาษาอังกฤษ ; , การเปรียบเทียบปัจจัย

บทคัดย่อ

ภูมิหลังและวัตถุประสงค์: การเรียนรู้ภาษาอังกฤษมุ่งหวังให้นักเรียนสามารถใช้ภาษาอังกฤษในการสื่อสาร แสวงหาความรู้และศึกษาต่อในระดับที่สูงขึ้น แต่พื้นฐานความรู้และความถนัดที่แตกต่างกันเป็นปัจจัยสำคัญที่ทำให้นักเรียนมีความสามารถและทักษะทางภาษาอังกฤษต่างกัน ซึ่งส่งผลต่อผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนภาษาอังกฤษ บทความวิจัยมีวัตถุประสงค์เพื่อ (1) ศึกษาระดับปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนวิชาภาษาอังกฤษของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5 และ (2) เปรียบเทียบปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนวิชาภาษาอังกฤษระหว่างแผนการเรียนของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5

ระเบียบวิธีการวิจัย: กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัย คือ นักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5 โรงเรียนสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษากรุงเทพมหานคร เขต 1 จำนวน 636 คน โดยใช้การสุ่มแบบหลายขั้นตอน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย คือ แบบสอบถาม ซึ่งมีค่าความเที่ยง เท่ากับ 0.97 วิเคราะห์ข้อมูลด้วยการวิเคราะห์ความแปรปรวนพหุทางเดียว

ผลการวิจัย: (1) ผลการศึกษาระดับปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนวิชาภาษาอังกฤษของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5 พบว่า ความรู้พื้นฐานเดิม มีค่าเฉลี่ยเท่ากับ 71.98 แรงจูงใจใฝ่สัมฤทธิ์ต่อการเรียนภาษาอังกฤษ มีค่าเฉลี่ยเท่ากับ 4.16 คุณภาพการสอนของครู มีค่าเฉลี่ยเท่ากับ 4.03 บรรยากาศในการเรียนรู้ มีค่าเฉลี่ยเท่ากับ 3.84 นิสัยทางการเรียน มีค่าเฉลี่ยเท่ากับ 3.47 เจตคติต่อการเรียนวิชาภาษาอังกฤษ มีค่าเฉลี่ยเท่ากับ 3.20 และความสัมพันธ์ในครอบครัว มีค่าเฉลี่ยเท่ากับ 3.12 ตามลำดับ และ (2) ผลการเปรียบเทียบปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนวิชาภาษาอังกฤษระหว่างแผนการเรียนของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5 พบว่า เจตคติต่อการเรียนวิชาภาษาอังกฤษ นิสัยทางการเรียน คุณภาพการสอนของครู บรรยากาศในการเรียนรู้ ความรู้พื้นฐานเดิม มีความแตกต่างกันระหว่างแผนการเรียนที่ระดับนัยสำคัญ .05 ส่วนแรงจูงใจใฝ่สัมฤทธิ์ต่อการเรียนภาษาอังกฤษและความสัมพันธ์ในครอบครัวไม่พบความแตกต่างกันระหว่างแผนการเรียน

สรุปผล: ผลการวิจัยชี้ให้เห็นอิทธิพลที่สำคัญของปัจจัยต่างๆ ต่อผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนภาษาอังกฤษของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5 โดยความรู้เดิมถือเป็นปัจจัยกำหนดที่สำคัญที่สุด นอกจากนี้ การเปรียบเทียบระหว่างแผนการศึกษาเผยให้เห็นถึงความแปรผันที่น่าสังเกตในปัจจัยเฉพาะ ซึ่งบ่งชี้ถึงความสำคัญของการพิจารณาแง่มุมที่หลากหลายสำหรับการแทรกแซงแบบกำหนดเป้าหมาย การค้นพบนี้มีส่วนช่วยให้นักการศึกษาและผู้กำหนดนโยบายได้รับข้อมูลเชิงลึกที่มีคุณค่า โดยมุ่งหวังที่จะปรับปรุงผลลัพธ์ด้านการศึกษาภาษาอังกฤษโดยคำนึงถึงอิทธิพลซึ่งกันและกันของแต่ละองค์ประกอบและบริบท

References

กระทรวงศึกษาธิการ. (2551). หลักสูตรการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2551. โรงพิมพ์คุรุสภาลาดพร้าว.

กระทรวงศึกษาธิการ. (2557). ประกาศกระทรวงศึกษาธิการ เรื่องนโยบายการปฏิรูปการเรียนการสอนภาษาอังกฤษ. Retrieved from: https://mdh.go.th/news_file/p24516701356.pdf

กุสุมา เลาะเด. (2565). ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนของนักศึกษาที่เรียนในกลุ่มวิชาภาษาอังกฤษธุรกิจ มหาวิทยาลัยราชภัฏวไลยอลงกรณ์ ในพระบรมราชูปถัมภ์. วารสารวไลยอลงกรณ์ปริทัศน์ (มนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์), 12(2), 61-74

ชลกร ชุ่มกลาง. (2562). การสังเคราะห์งานวิจัยที่ศึกษาปัจจัยที่ส่งผลต่อผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนภาษาอังกฤษระดับการศึกษาขั้นพื้นฐาน: การวิเคราะห์เอ็มเอเอสอีเอ็ม มหาวิทยาลัยบูรพา. วารสารการศึกษาฉบับออนไลน์คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยบูรพา, 1(2), 1-15.

ณัฐดนัย สุวรรณสังข์. (2561). การวิเคราะห์จำแนกปัจจัยที่เกี่ยวกับผลการเรียนวิชาภาษาอังกฤษของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5 โรงเรียนสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต1. วิทยานิพนธ์ปริญญาศึกษศาสตรมหาบัณฑิต: มหาวิทยาลัยรามคำแหง.

เตือนใจ เขียนชานาจ. (2562). ปัจจัยที่ส่งผลต่อผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนวิชาภาษาอังกฤษของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาตอนต้น สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษา มัธยมศึกษา เขต 8. วารสารบัณฑิตศาส์น มหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย, 17(1), 222-235.

เนตรชนก วงศ์สุเทพ. (2561). ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนวิชาภาษาจีนของนักเรียนระดับชั้นมัธยมศึกษาตอนปลายแผนการเรียนศิลป์ (ภาษาจีน) ในโรงเรียนสังกัดสานักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต 18. วิทยานิพนธ์ปริญญาวิทยาศาสตรมหาบัณฑิต: มหาวิทยาลัยบูรพา.

บุศรา เต็มลักษมี. (2558). ปัจจัยที่มีความสัมพันธ์ต่อผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนวิชาภาษาอังกฤษของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาตอนต้นจังหวัดประจวบคีรีขันธ์ สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต 10. วิทยานิพนธ์ปริญญาศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต: มหาวิทยาลัยบูรพา.

ปุณยนุช เขียดแก้ว. (2565). อิทธิพลของพ่อแม่มีผลต่อการศึกษาของลูกมากน้อยเพียงใด. Retrieved 25 April 2022 from: https://sites.google.com/a/srp.ac.th/srp30749/xiththiphl-khxng-phx-mae-mi-phl-tx-kar-suksa-khxng-luk-mak-nxy-pheiyng-di.

รสรินทร์ ปิ่นแก้ว และ ภานุวัฒน์ ศิรินุพงศ์. (2560). ปัจจัยที่ส่งผลต่อผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน วิชาภาษาอังกฤษในชีวิตจริง 1 ของนักเรียนระดับประกาศนียบัตรวิชาชีพประเภทวิชา อุตสาหกรรม วิทยาลัยอาชีวศึกษาในเขตกรุงเทพมหานคร สังกัดสำนักงานคณะกรรมการการอาชีวศึกษา. วารสารวิชาการศึกษาศาสตร์ คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ, 18(1), 83-93.

ศันศนี โคตรชมพู, เชาว์ อินใย, และ จุฑามาส ศรีจำนงค์. (2559). โมเดลสมการโครงสร้างพหุระดับปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนวิชาภาษาอังกฤษของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาหนองบัวลำภู เขต 1. วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยนเรศวร, 18(4), 308-323.

สถาบันทดสอบทางการศึกษาแห่งชาติ (องค์การมหาชน). (2565). รายงานผลการทดสอบทางการศึกษาระดับชาติขั้นพื้นฐาน (O-NET) ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 6 ปีการศึกษา 2565. สถาบันทดสอบทางการศึกษาแห่งชาติ (องค์การมหาชน). https://www.niets.or.th/th/

สมศักดิ์ วันโย. (2558). ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนวิชาภาษาอังกฤษ ของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปี ที่ 6 สังกัดสำนักงาน เขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาบึงกาฬ. วิทยานิพนธ์ปริญญาครุศาสตรมหาบัณฑิต: มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม.

สุชาวดี ประสพเนตร. (2560). ปัจจัยที่ส่งผลต่อผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนรายวิชาภาษาอังกฤษฟังพูด. วิทยานิพนธ์ปริญญาวิทยาศาสตรมหาบัณฑิต: มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์.

แสงเดือน บุญแย้ม. (2561). ปัจจัยเชิงสาเหตุที่มีอิทธิพลต่อผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนวิชาภาษาอังกฤษของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 2 สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต 31. วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยราชภัฏศรีสะเกษ, 12(3), 12-18.

Abdallah, H.E. (2016). Factors affecting students' achievement in English language learning. Al-Balqa Applied University.

Bloom, B.S. (1976). Human characteristics and school learning. McGraw-Hill.

Dörnyei, Z. (2005). The psychology of the language learner: Individual differences in second language acquisition. Routledge.

Epstein, J. L. (2010). School/family/community partnerships: Caring for the children we share. Phi Delta Kappan, 76(9), 701-712.

Gardner, R. C. (2006). The socio-educational model of second language acquisition: A research paradigm. EUROSLA Yearbook, 6(1), 237-260.

Hattie, J. (2009). Visible learning: A synthesis of over 800 meta-analyses relating to achievement. Routledge.

Ma, F. (2021). Factors affecting the English language preparedness of college freshman students. Journal of Language Teaching and Research, 12(2), 252-257. http://dx.doi.org/10.17507/ jltr.1202.05

Smith, J. K. (2010). The role of prior knowledge in learning from meaningful verbal learning experiences. Journal of Verbal Learning and Verbal Behavior, 9(3), 417-428.

Sulistiyo, U. (2018). Factors affecting English language learning in English as a foreign language (EFL) context: A literature review study. IJER, 3(1), 20 – 24. http://ijer.ftk.uinjambi.ac.id/ index.php/ijer

Syed, A.F., Hussain, I., Khan, A.R., &. Anwaar, S. (2020). Factors affecting the achievement of engineering students in English. University of Lahore Sargodha Campus, Pakistan.