การศึกษาสมรรถนะของข้าราชการที่ทำการปกครองจังหวัดบุรีรัมย์

Parichat Sangwong; Thanyarat  Phutthipongchaicharn; Sathapon  Wichairam

doi:10.60027/iarj.2023.271992

Authors

Parichat Sangwong Student of Master of Public Administration Program, Faculty of Humanities and Social Sciences, Buriram Rajabhat University, Thailand https://orcid.org/0009-0002-1023-7418
Thanyarat Phutthipongchaicharn Master of Public Administration Program, Faculty of Humanities and Social Sciences, Buriram Rajabhat University, Thailand https://orcid.org/0009-0002-1122-6227
Sathapon Wichairam Master of Public Administration Program, Faculty of Humanities and Social Sciences, Buriram Rajabhat University, Thailand https://orcid.org/0009-0009-0103-0758

DOI:

https://doi.org/10.60027/iarj.2023.271992

Keywords:

Competency; , Government Officials; , Public Media

Abstract

Background and Aims: Developing the competencies of personnel is one of the important tasks that the Human Resources Department wants to develop personnel to have more potential. Both human resources are an important factor and one of the best strategies that will create a competitive advantage with other organizations as well as being the key to making the organization successful. This research was a study of the competency of government officials at Buriram Provincial Administration Office that aimed 1) to examine opinions regarding the level of competency of government officials at Buriram Provincial Administration Office, and 2) to study opinions and suggestions to be used as a guideline for developing the competency of government officials at Buriram Provincial Administration Office.

Methodology: The sample was 47 government officials at the Buriram Provincial Administration Office selected by purposive sampling. The data were collected by using a questionnaire and the collected data were then analyzed using percentage, mean, and standard deviation (S.D.).

Results: The competency level of the government officials at the Buriram Provincial Administration Office, overall, was at the highest level. When considering each aspect, it was found that every aspect was also at the highest level. The aspect with the highest mean was integrity, followed by service mind, teamwork, achievement motivation, and expertise, respectively. As for the opinions and other suggestions, it was revealed that there should be a campaign to encourage government officials to create their own work manuals, followed by training or study tours should be organized in places where technology is utilized in work, respectively.

Conclusion: The competency of government officials in Buriram Province is on average at the highest level in every aspect. The aspects of adherence to righteousness and ethics were the aspects with the highest averages, respectively. The results of the research recommend that there be a campaign to encourage civil servants to do their jobs, having personal work manuals and organizing training in places where the technology is actually used.

References

ชลธิชา ทิพย์วัฒน์. (2563). การพัฒนาสมรรถนะของข้าราชการสำนักงานเลขาธิการสภาผู้แทนราษฎรเพื่อก้าวไปสู่การเป็น SMART Parliament. การค้นคว้าอิสระรัฐศาสตรมหาบัณฑิต : มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

ณัฐดาวรรณ มณีวร. (2561). แนวทางการพัฒนาสมรรถนะของพนักงานเทศบาลตำบลหนองป่าคลั่ง อำเภอเมืองเชียงใหม่ จังหวัดเชียงใหม่. การค้นคว้าอิสระบริหารธุรกิจมหาบัณฑิต : มหาวิทยาลัยแม่โจ้.

ทะเบียนการปกครองส่วนท้องถิ่นจังหวัดบุรีรัมย์. (2565). รายชื่อปลัดองค์การบริหารส่วนจังหวัดบุรีรัมย์. บุรีรัมย์ : สำนักงานส่งเสริมการปกครองส่วนท้องถิ่นจังหวัดบุรีรัมย์.

ธาดา ราชกิจ. (2562). การสร้างมนุษยสัมพันธ์ในองค์กร. Retrieved on 2 October 2020 from https://th.hrnote.asia/ orgdevelopment/190523-human-relation-organization/

ธาริณี อภัยโรจน์. (2554). การศึกษาสมรรถนะหลักเพื่อการพัฒนาบุคลากร : กรณีศึกษาสำนักงานอธิการบดี มหาวิทยาลัยมหิดล วิทยาเขตศาลายา. วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต: มหาวิทยาลัยมหิดล.

ธีระพล เจริญสุข. (2564). การพัฒนาสมรรถนะของบุคลากรกรมสรรพสามิตในเขตกรุงเทพมหานคร. การค้นคว้าอิสระบริหารธุรกิจมหาบัณฑิต : มหาวิทยาลัยราชภัฏพระนครศรีอยุธยา.

รัชนิดา รักกาญจนันท์. (2560). การพัฒนาบุคลากรตามกรอบสมรรถนะของข้าราชการ สายงานวิชาการศึกษา กระทรวงศึกษาธิการ. วิทยานิพนธ์รัฐศาสตรมหาบัณฑิต : มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

ศศิธร จิมากรณ์. (2556). สมรรถนะหลักกับประสิทธิผลในการปฏิบัติงานของเลขานุการสำนักงานศาลยุติธรรม. สารนิพนธ์รัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต : มหาวิทยาลัยเกริก.

ศิรภัสสรศ์ วงศ์ทองดี. (2559). การพัฒนาทรัพยากรมนุษย์. พิมพ์ครั้งที่ 3. กรุงเทพฯ : สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

สมพิศ สุขแสน. (2556). เทคนิคการทางานให้มีประสิทธิภาพ. กรุงเทพฯ : ซีเอ็ดยูเคชั่น.

สฤษฏ์ ฉ่ำมะนา (2558). แนวทางการพัฒนาสมรรถนะการปฏิบัติงานของพนักงานส่วนตำบลที่สังกัดองค์การบริหารส่วนตำบลในเขตอำเภอทับสะแก จังหวัดประจวบคีรีขันธ์. ภาคนิพนธ์รัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต : มหาวิทยาลัยนานาชาติแสตมฟอร์ด.

สำนักงานคณะกรรมการข้าราชการพลเรือน (ก.พ.). (2553). คู่มือการกำหนดความรู้ความสามารถ ทักษะ และสมรรถนะสำหรับตำแหน่ง. กรุงเทพฯ : ประชุมช่าง.

สำนักงานคณะกรรมการข้าราชการพลเรือน. (2552). คู่มือสมรรถนะหลัก : คำอธิบาย และตัวอย่าง พฤติกรรมบ่งชี้. พิมพ์ครั้งที่ 1. นนทบุรี : บริษัท พี.เอ.ลีฟวิ่ง จำกัด.

สุภาภรณ์ ประทุมชัน. (2557). ความสัมพันธ์ระหว่างการมุ่งเน้นสมรรถนะหลักกับประสิทธิภาพการปฏิบัติงานของพนักงานปฏิบัติการมหาวิทยาลัยมหาสารคาม. ปริญญานิพนธ์การจัดการมหาบัณฑิต : มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.

อรนุช กบรัตน์ เรียงดาว ทวะชาลี และ ธงชัย สิงอุดม. (2561). สมรรถนะการปฏิบัติงานของบุคลากรสำนักงานคดีศาลสูงภาค 4. วารสารมณีเชษฐาราม วัดจอมมณี. 1(2), 30-40.