กระบวนการที่ก่อให้เกิดรูปแบบความร่วมมือภายใต้โครงการบริการวิชาการวิทยาลัยกฎหมายและการปกครอง มหาวิทยาลัยราชภัฏศรีสะเกษ

ผู้แต่ง

  • ปรารถนา มะลิไทย อาจารย์ประจำสาขาวิชารัฐประศาสนศาสตร์ วิทยาลัยกฎหมายและการปกครอง มหาวิทยาลัยราชภัฏศรีสะเกษ https://orcid.org/0000-0003-2765-447X
  • อลงกต แผนสนิท อาจารย์ประจำสาขาวิชารัฐประศาสนศาสตร์ วิทยาลัยกฎหมายและการปกครอง มหาวิทยาลัยราชภัฏศรีสะเกษ https://orcid.org/0000-0002-9940-2258

DOI:

https://doi.org/10.14456/iarj.2023.286

คำสำคัญ:

กระบวนการ; , รูปแบบความร่วมมือ; , บริการวิชาการ

บทคัดย่อ

การบริการวิชาการแก่สังคมและชุมชนเป็นหนึ่งในแนวรุกที่ถูกกำหนดไว้อย่างเป็นรูปธรรม โดยการให้บริการวิชาการแก่ชุมชนจากสถาบันอุดมศึกษา โดยทั่วไปเน้นเรื่องการส่งเสริมและเปิดโอกาสทางการศึกษาให้กับประชาชนที่อยู่ทั้งในและนอกระบบการจัดการเรียนการสอน เพื่อเพิ่มความเสมอภาคทางการศึกษาและส่งเสริมให้ประชาชนมีความเป็นอยู่ที่ดีขึ้น บทความนี้มุ่งนำเสนอแนวคิดเกี่ยวกับกระบวนการที่ก่อให้เกิดรูปแบบความร่วมมือภายใต้โครงการบริการวิชาการวิทยาลัยกฎหมายและการปกครอง มหาวิทยาลัยราชภัฏศรีสะเกษ ซึ่งการเป็นสถาบันอุดมศึกษาในท้องถิ่นที่มีพันธกิจหลักในการบริการวิชาการที่ตอบสนองความต้องการของชุมชนท้องถิ่น โดยการนำองค์ความรู้จากการพัฒนาหลักสูตร การจัดการเรียนการสอนที่สอดคล้องกับบริบทของชุมชนและสังคม รวมทั้งองค์ความรู้จากการวิจัยหรือการค้นคว้าไปใช้ในการให้บริการวิชาการแก่ชุมชน บูรณาการความร่วมมือในการบริการวิชาการกับหน่วยงานในท้องถิ่น รวมทั้งสร้างเครือข่ายความร่วมมือการบริการวิชาการให้เข้มแข็ง ทั้งนี้ในการดำเนินโครงการบริการวิชาการนั้นเปรียบเสมือนการนำนโยบายขององค์การไปปฏิบัติ ดังนั้นแล้วในกระบวนการของการนำนโยบายดังกล่าวไปปฏิบัตินั้นจึงไม่ได้จำกัดอยู่เพียงองค์กรภาครัฐ และระบบราชการเพียงฝ่ายเดียว หากแต่ยังมีภาคเอกชน และชุมชนท้องถิ่นที่เข้ามามีส่วนร่วมในกระบวนการความร่วมมือดังกล่าว การทราบกระบวนการความร่วมมือจะสามารถนำไปสู่การนำเสนอรูปแบบความร่วมมือเพื่อเป็นแนวทางที่จะเอื้อให้เกิดการพัฒนาเครือข่ายความร่วมมือให้มีประสิทธิภาพ

เอกสารอ้างอิง

จันทิมา องอาจ และคณะ. (2561). การบริหารจัดการการบริการวิชาการแก่สังคมของมหาวิทยาลัยราชภัฏสุราษฎร์ธานี. วารสารราชภัฏสุราษฎร์ธานี. 5(1), 276-277.

ดนุช ตันเทิดทิตย์ และสัมพันธ์ เย็นสำราญ. (2566). การถอดบทเรียนโครงการขับเคลื่อนเศรษฐกิจและสังคมฐานรากหลังโควิดด้วยเศรษฐกิจ BCG ประเทศไทย (U2T for BCG). วารสารชุมชนวิจัย มหาวิทยาลัยราชภัฏนครราชสีมา. 17(1), 26 - 27.

ปิยากร หวังมหาพร. (2563). การจัดการปกครองสาธารณะแนวใหม่ : มองผ่านนโยบายประชารัฐ. จุฬาลงกรณ์ มหาวิทยาลัย: กรุงเทพฯ.

พรธิดา วิเศษศิลปานนท์ (2561). การขับเคลื่อนความรับผิดชอบต่อสังคมของมหาวิทยาลัยที่มีผลต่อนักศึกษา. วารสารสาขามนุษยศาสตร์ สังคมศาสตร์ และศิลปะ. 12(2), 574 - 575.

สมศักดิ์ ศรีสันติสุข. (2565). เศรษฐกิจสีเขียวกับทุนทางวัฒนธรรม : การพัฒนาท้องถิ่นในยุคปกติวิถีใหม่. วารสารวิจัยวัฒนธรรม. 5 (1), 9-19.

เสาวลักษณ์ พันธบุตร. (2557). การให้บริการวิชาการแก่ชุมชน ของมหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ :กรณีศึกษา การพัฒนาชุดการสอนสำหรับการอบรมเชิงปฏิบัติการด้าน IT สำหรับครูโรงเรียนบ้านวังใหม่ อำเภอวังสมบูรณ์ จังหวัดสระแก้ว.วารสารสถาบันวัฒนธรรม และศิลปะ. 16(1), 106-107.

Agranoff, R. & McGuire, M. (2003). Collaborative Public Management: New Strategies for Local Governments. Washington DC: Georgetown University Press.

Bardach, E. (1998). The Implementations Game: What Happens After a Bill Becomes a Law. 3rd edition. Press: The MIT press

Coombs, P. (1981). New Strategic for improving ruled family life: International Council for Education Development. USA: Essex, CT.

Cramer, S.F. (1998). Collaboration. Booton, MA: Allyn & Bacon.

DuBrin, A., & Ireland, R. (1993). Management and Organization. 2nd edition. Ohio: South-Western Publishing Company.

Gray, B. (1989). Collaborating: Finding Common Ground for Multiparty Problems. San Francisco: Jossey-Bass Publishers.

Huxham, C. (1993). Pursuing collaborative advantage. The Journal of the Operation Research Society, 44(6), 500-611.

Lucas, J. (1998). Balance of Power. New York: AMACOM.

Selden, S. & Sandfort, J. (2002). The impact of nonprofit collaboration in early child care and education on management and program outcomes. Public Administration Review, 66(3), 412-425.

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

2023-10-17

รูปแบบการอ้างอิง

มะลิไทย ป., & แผนสนิท อ. . (2023). กระบวนการที่ก่อให้เกิดรูปแบบความร่วมมือภายใต้โครงการบริการวิชาการวิทยาลัยกฎหมายและการปกครอง มหาวิทยาลัยราชภัฏศรีสะเกษ. Interdisciplinary Academic and Research Journal, 3(5), 867–880. https://doi.org/10.14456/iarj.2023.286

ฉบับ

ประเภทบทความ

บทความวิชาการ