องค์กรทางการศึกษาที่ยั่งยืน: กระบวนทัศน์การบริหารจัดการศึกษา 4.0 ที่มีประสิทธิผลต่อคุณภาพการจัดการศึกษาขั้นพื้นฐาน

Pornchai  Jedaman; Chokchai  Yuenyong; Sathaporn  Wichairam; Prachan  Khanewan

doi:10.14456/iarj.2023.211

Authors

Pornchai Jedaman Rajabhat Maha Sarakham University, Thailand https://orcid.org/0000-0002-8559-6880
Chokchai Yuenyong Faculty of Education, Khon Kaen University, Thailand https://orcid.org/0000-0002-8606-5969
Sathaporn Wichairam Master of Public Administration Program, Buriram Rajabhat University, Thailand https://orcid.org/0009-0009-0103-0758
Prachan Khanewan Master of Public Administration Program, Buriram Rajabhat University, Thailand https://orcid.org/0009-0004-0847-1197

DOI:

https://doi.org/10.14456/iarj.2023.211

Keywords:

Sustainable Educational Organization; , Education Management 4.0 Paradigms; , Effectiveness; , Basic Education Management Qualities

Abstract

Education management paradigms an important in developing the educational organization's quality to be successful. The objectives of this research are; (1) To study and analyze the educational management paradigm 4.0 that is effective for the quality of basic education management based on a sustainable educational organization. (2) To analyze the affirmative elements of the educational management paradigm 4.0 that are effective for the quality of basic education management on a sustainable educational organization basis. And (3) To study the direction of education management 4.0 that is effective for the quality of basic education management based on a sustainable educational organization. Is mixed method research in the study with primary and secondary education service area offices of 225 territories? The collections in qualitative came from a documentary study, the interview among 225 key informants of education area directors, and a quantitative survey by questionnaire among 480 samples of school directors and teachers study the data. Data were analyzed using basic statistics and confirmatory factor analysis (CFA). The results found that; the education management 4.0 paradigms of 10 factors as sceneries along with sustainable educational leadership, strategic education management, quality effectiveness management for sustainability, education management for security, education quality development for sustainability, building the education personnel to the highest potential for sustainable, creation of opportunities for access to standardized educational services for sustainable, education management based on participation for security, increasing the efficiency of educational management for sustainable, building a sustainable educational organization culture. By CFA of education management 4.0 paradigms to consistent with the empirical data at a statistical significance level of 0.01. And the directions of education management 4.0 include educational administration policy, administrators' and teachers' competencies, curriculum, and learning management, and providing a learning environment for the effectiveness of basic education management qualities based on sustainable educational organization.

References

กนกอร สมปราชญ์. (2555). การบริหารเชิงกลยุทธ์. กรุงเทพฯ: ซัคเซสมีเดีย.

กระทรวงศึกษาธิการ. (2559). การปรับกระบวนทัศน์ (Paradigm shift). กรุงเทพฯ: กระทรวง.

เกษม เมษินทรีย์. (2559). โลกเปลี่ยน ไทยปรับ. กรุงเทพฯ: กระทรวงศึกษาธิการ.

เกษม วัฒนชัย. (2559). การพัฒนาคุณภาพการศึกษายุคไทยแลนด์ 4.0. กรุงเทพฯ: อรุณการพิมพ์.

ฉลาด จันทรสมบัติ. (2554). การมีส่วนร่วมของชุมชนในการจัดการศึกษาเพื่อพัฒนาท้องถิ่น. วารสารการบริหารและพัฒนา มหาวิทยาลัยมหาสารคาม, 1 (4), 178.

ชุมศักดิ์ อินทร์รักษ์. (2562). กระบวนทัศน์การพัฒนาผู้บริหารการศึกษาและผู้บริหารสถานศึกษาในศตวรรษที่ 21. วารสารการบริหารการศึกษา มหาวิทยาลัยศิลปากร, 10 (2), 1-10.

ดาราวรรณ สุขคันธรักษ์ และประเสริฐ อินทร์รักษ์. (2557). ยุทธศาสตร์การขับเคลื่อนการบริหารงานวิชาการของสถานศึกษาขั้นพื้นฐานสู่ประชาคมอาเซียน. วารสารวิชาการ Veridian E-Journal, 7 (1), 58- 72.

ธีระ รุญเจริญ. (2557). ความเป็นมืออาชีพของผู้บริหารการศึกษา. พิมพ์ครั้งที่ 3. กรุงเทพฯ: ข้าวฟ่าง.

พรชัย เจดามาน, สนิท ตีเมืองซ้าย, สุทธิพงศ์ หกสุวรรณ์ และประมุข ศรีชัยวงษ์. (2563). การพัฒนาคุณลักษณะภาวะผู้นำแบบเหนือชั้นอย่างยั่งยืนที่ส่งผลต่อความพึงพอใจในงานและความผูกพันองค์กรของบุคลากรทางการจัดการศึกษา. วารสารมนุษย์ศาสตร์และสังคมศาสตร์: มหาวิทยาลัยนครพนม, 13 (1), 71- 82.

พัชราภรณ์ ดวงชื่น. (2563). การบริหารจัดการศึกษารับความปกติใหม่หลังวิกฤตโควิด–19. วารสารศิลปะการจัดการ, 4 (3), 784-785.

พันวนา พัฒนาอุดมสินค้า. (2557). รูปแบบกระบวนการบริหารที่ส่งผลต่อการพัฒนาคุณภาพการศึกษาของสถานศึกษาขั้นพื้นฐาน. วารสารมหาวิทยาลัยนครพนม, 3 (4), 105- 119.

ไพรฑูรย์ พิมดี พรชัย เจดามาน เผชิญ กิจระการ และคณะ. (2560). การพัฒนาการศึกษาภายใต้กรอบประเทศไทย 4.0 สู่ศตวรรษที่ 21. วารสารครุศาสตร์อุตสาหกรรม, 16 (2), 92-98.

มนัสวี ศรีนนท์. (2558). การวิเคราะห์การบริหารการศึกษาไทยในศตวรรษที่ 21 ด้วยทฤษฎีการบริหารการศึกษาเชิงระบบ. วารสารศึกษาศาสตร์ มมร. คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหามงกุฎราชวิทยาลัย, 3 (2), 51-57.

วิจารณ์ พานิช. (2554). การศึกษาที่มีคุณภาพสำหรับศตวรรษที่ 21. เอกสารประกอบการบรรยายในกำหนดการประชุมวิชาการครั้งที่ 6 สมาคมเครือข่ายพัฒนาวิชาชีพอาจารย์และองค์กรระดับอุดมศึกษาแห่งประเทศไทย (ควอท.).

วิทยา ด่านดำรงกุล. (2556). การบริหารจัดการ (Management). กรุงเทพฯ: เธอร์ดเวฟ เอ็ดดูเคชั่น.

สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. (2560). การจัดการศึกษาในเกณฑ์คุณภาพของโรงเรียนมาตรฐานสากล. กรุงเทพฯ: สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน.

สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2560). ยุทธศาสตร์การพัฒนาคุณภาพการศึกษาของกระทรวงศึกษาธิการ. กรุงเทพฯ: สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา.

สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2561). ยุทธศาสตร์ชาติ ระยะ 20 ปี ปรับปรุงใหม่ (พ.ศ. 2561-2580). กรุงเทพฯ: สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา.

สำนักทดสอบทางการศึกษา. (2562). แนวทางการนำมาตรฐานการศึกษาขั้นพื้นฐานสู่การปฏิบัติและมโนทัศน์ของผู้เกี่ยวข้อง. กรุงเทพฯ: โฆสิตการพิมพ์.

สำนักพัฒนาระบบการบริหารงานบุคคลและนิติการ, สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. (2559). รายงานวิจัย “การเพิ่มประสิทธิภาพการบริหารงานบุคคล 4.0 ในศตวรรษที่ 21 ภายใต้กรอบยุทธศาสตร์ชาติเพื่อขับเคลื่อนการศึกษาอย่างยั่งยืน”. กรุงเทพฯ: สำนักงาน.

เสริมศักดิ์ วิศาลาภรณ์. (2555). ความเที่ยงตรงตามเนื้อหา. สารานุกรมวิชาชีพครู เฉลิมพระเกียรติพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว เนื่องในโอกาสพระราชพิธีมหามงคลเฉลิม พระชนมพรรษา 7 รอบ 5 ธันวาคม 2554. กรุงเทพฯ: สำนักเลขาธิการคุรุสภา.

Bergmann, J., & Sams, A., (2012). Flip Your Classroom: Reach Every Student in Every Class Every Day. The United State of America: International Society for Technology in Education.

Campbell, R. F. (2017). On the nature of organizational effectiveness. San Francisco: Jassay Bass.

Chen, Y., Jia, L., Li, C., & et al. (2018). Reforming Leader, Psychological Empowerment, and Employee’s Organizational Commitment: Empirical Research in China. Management World. 1, 96-105.

Dejon, W.L., (2018). Principles of Management: Text & Cases. Menlo Park, California: The Benjamin/Cummings Publishing Company, Inc.

Dessler, G. (2009). Essentials of Management. Upper Saddle River, NJ: Prentice Hall.

Epstein, J.L. (2005). School-initiated Family and Community Partnerships. In T. Erb (Ed.), This we believe in action: Implementing successful middle-level schools. Westerville, OH: National Middle School Association.

Etzioni, A. (2014). Modern organization. Englewood Cliffs, New York: Prentice-Hall.

Forcadell, F.J., & Guadamillas, F. (2012). A Case Study on the Implementation of a Knowledge Management Strategy Oriented to Innovation. Knowledge and Process Management, 9 (3), 162-171.

French, R., & Kingdon, G., 2010. The relative effectiveness of private and government schools in Rural India: Evidence from ASER data, DoQSS Working Papers 10-03, Quantitative Social Science - UCL Social Research Institute, University College London.

Gopinath, C. & Siciliano, J., (2005). Strategize Experiential Exercises in Strategic Management. 2nd ed. Ohio: Thomson South-Western.

Mungchu, A., Teemueangsa, S., & Jedaman, P. (2020). Science educational management of "SIAOE model" for sustainability the quality improving a Thai's Basic Education, Thailand. Journal of Physics: Conference Series. DOI: 10.1088/1742-6596/1835/1/012096.

Nilsson, M., Griggs, D., & Visbeck, M., (2016). Map the interactions between sustainable development goals, a simple way of rating relationships between the targets to highlight priorities for integrated policy. Nature, 534, 7607.

Robbins, S.P. (2017). Organization theory: Structure design and applications. 3rd edition. Englewood Cliff: Prentice-Hall.

Yamane, T. (1967). Statistics: An Introductory Analysis. 2nd Edition, New York: Harper and Row.

Zammuto, R.F. (2012). Assessing organizational effectiveness system change adaptation and strategy. Albany: State University of New York.