ผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน เรื่อง ทักษะพื้นฐานกีฬาแฮนด์บอล โดยใช้แผนการจัดการเรียนรู้ทักษะปฏิบัติของเดวีส์ สำหรับนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 โรงเรียนอนุบาลมหาสารคาม

คำพาง  ศรีท้าวปากดี; นิตยา  ทองจันฮาด; ประพันธ์ศักดิ์  เดชศรี; ศิรินธร  จัตุชัย; กาญจนา  แวงวรรณ

doi:10.14456/iarj.2023.226

ผู้แต่ง

คำพาง ศรีท้าวปากดี คณะศึกษาศาสตร์, มหาวิทยาลัยการกีฬาแห่งชาติ วิทยาเขตมหาสารคาม https://orcid.org/0009-0005-8449-243X
นิตยา ทองจันฮาด คณะศึกษาศาสตร์, มหาวิทยาลัยการกีฬาแห่งชาติ วิทยาเขตมหาสารคาม https://orcid.org/0009-0008-9959-2160
ประพันธ์ศักดิ์ เดชศรี คณะศึกษาศาสตร์, มหาวิทยาลัยการกีฬาแห่งชาติ วิทยาเขตมหาสารคาม https://orcid.org/0009-0004-8394-0483
ศิรินธร จัตุชัย คณะศึกษาศาสตร์, มหาวิทยาลัยการกีฬาแห่งชาติ วิทยาเขตมหาสารคาม https://orcid.org/0009-0001-6200-0757
กาญจนา แวงวรรณ คณะศึกษาศาสตร์, มหาวิทยาลัยการกีฬาแห่งชาติ วิทยาเขตมหาสารคาม https://orcid.org/0009-0006-4089-6691

DOI:

https://doi.org/10.14456/iarj.2023.226

คำสำคัญ:

ผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน; , ทักษะพื้นฐานกีฬาแฮนด์บอล;, แผนการจัดการเรียนรู้ทักษะปฏิบัติของเดวีส์

บทคัดย่อ

การส่งเสริมการออกกำลังกายและกีฬาขั้นพื้นฐานให้กลายเป็นวิถีชีวิต โดยส่งเสริมให้เด็กเยาวชน ประชาชนทั่วไป มีความรู้ความเข้าใจที่ถูกต้องเกี่ยวกับการออกกำลังกาย การปฐมพยาบาลเบื้องต้น และการเล่นกีฬาบางชนิดที่มีความจำเป็นต่อทักษะในการดำรงชีวิต การวิจัยครั้งนี้มีความมุ่งหมาย (1) หาประสิทธิภาพของแผนการจัดการเรียนรู้ทักษะพื้นฐานกีฬาแฮนด์บอล โดยใช้แผนการจัดการเรียนรู้ทักษะปฏิบัติของเดวีส์ ตามเกณฑ์มาตรฐาน 75/75 (2) เปรียบเทียบผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนก่อนเรียนและหลังเรียนโดยใช้แบบทดสอบ เรื่องทักษะพื้นฐานกีฬาแฮนด์บอล และ (3) ศึกษาความพึงพอใจของนักเรียนที่มีต่อการจัดการเรื่องทักษะพื้นฐานกีฬาแฮนด์บอล โดยใช้รูปแบบการสอนทักษะปฏิบัติของเดวีส์ กลุ่มตัวอย่าง ได้แก่ นักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6/2 โรงเรียนอนุบาลมหาสารคาม ปีการศึกษา 2565 จำนวน 42 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ แผนการจัดการเรียนรู้ แบบทดสอบวัดผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน และแบบวัดความพึงพอใจของนักเรียน และสถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และ t-test ผลการวิจัยพบว่า (1) ประสิทธิภาพของแผนการจัดการเรียนรู้ทักษะปฏิบัติของเดวีส์ เรื่อง ทักษะพื้นฐานกีฬาแฮนด์บอล มีค่าเท่ากับ 85.90/78.17 ซึ่งสูงกว่าเกณฑ์ 75/75 ที่ตั้งไว้ (2) ผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนหลังเรียนสูงกว่าก่อนเรียนอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 และ (3) ความพึงพอใจต่อการจัดการเรียนรู้ เรื่องทักษะพื้นฐานกีฬาแฮนด์บอล โดยใช้รูปแบบการสอนทักษะปฏิบัติของเดวีส์ อยู่ในระดับมากที่สุด

References

กระทรวงศึกษาธิการ. (2551). หลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2551 กระทรวงศึกษาธิการ. กรุงเทพฯ : โรงพิมพ์ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย จำกัด.

ชัยยงค์ พรหมวงศ์. (2556). การทดสอบประสิทธิภาพสื่อหรือชุดการสอน. วารสารศิลปากรศึกษาศาสตร์วิจัย, 5 (1), 7-20

บาล ชะใบรัมย์ และอมรเทพ วันดี. (2565). การเปรียบเทียบรูปแบบการสอนของเดวีส์ และการสอนแบบปกติที่มีต่อทักษะการเคลื่อนไหวของเด็กชั้นประถมศึกษาปีที่ 3 โรงเรียนเทศบาล 3 จังหวัดบุรีรัมย์. วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยการจัดการและเทคโนโลยีอีสเทิร์น, 1(4), 1-10.

บุญชม ศรีสะอาด. (2545). การวิจัยเบื้องต้น. พิมพครั้งที่ 7. กรุงเทพฯ : สุวีริยาสาส.

ปุญญิศา เมืองจันทึก และเหมมิญช์ ธนปัทม์มีมณี. (2565). การพัฒนาการเรียนการสอนทักษะปฏิบัติของเดวีส์ โดยวิธีการจัดการเรียนรู้แบบผสมผสานที่ส่งเสริมผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนและทักษะปฏิบัติสำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1. วารสารเทคโนโลยีและสื่อสารการศึกษา, 5(15), 7-22.

มหาวิทยาลัยการกีฬาแห่งชาติ กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา. (2563). ยุทธศาสตร์มหาวิทยาลัยการกีฬาแห่งชาติ พ.ศ. 2561-2565 (ฉบับทบทวน) ประจำปีงบประมาณ พ.ศ. 2563. ชลบุรี : มหาวิทยาลัยการกีฬาแห่งชาติ.

โรงเรียนอนุบาลมหาสารคาม. (2556). หลักสูตรของโรงเรียนอนุบาลมหาสารคาม. มหาสารคาม : โรงเรียนอนุบาลมหาสารคาม.

สมปรารถนา ทองนาค. (2558). การพัฒนาชุดกิจกรรมการฝึกทักษะพื้นฐานกีฬาแฮนด์บอล โดยใช้รูปแบบการเรียนการสอนทักษะปฏิบัติของเดวีส์ สำหรับนักเรียนระดับ มัธยมศึกษาตอนต้น โรงเรียนมัธยมท่าแคลง จังหวัดจันทบุรี. จันทบุรี : มหาวิทยาลัยราชภัฏรำไพพรรณี.

สานิตย์ เอี่ยมผู้ช่วย นัยนา บุพพวงษ์ และสุพัชริน เขมรัตน์. (2561). แรงจูงใจในการเล่นกีฬาแฮนด์บอลของนักกีฬาแฮนด์บอลสถาบันการพลศึกษา กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา. วารสารวิชาการ สถาบันการพลศึกษา, 10(3), 1-12.

Davies, I.K. (1971). The Management of Learning. London : McGraw - Hill.