ภาวะผู้นำทางวิชาการที่ส่งผลต่อประสิทธิผลการบริหารจัดการหลักสูตรสถานศึกษาโรงเรียนมัธยมศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษากรุงเทพมหานครเขต 1

Yukhonthorn  Sangchaisriyakul; Thada  Siththada

doi:10.14456/iarj.2022.50

Authors

Yukhonthorn Sangchaisriyakul Master Student of Education Rajabhat Suan Sunandha University https://orcid.org/0000-0002-6794-8619
Thada Siththada Faculty of Education Rajabhat Suan Sunandha University https://orcid.org/0000-0002-4979-242X

DOI:

https://doi.org/10.14456/iarj.2022.50

Keywords:

Academic Leadership; , Effectiveness of School Curriculum Management

Abstract

Successful educational establishments often have managers capable of facilitating, supporting, and leading innovations in the school and driving educational reforms, especially in teaching and learning management, it requires leaders who are knowledgeable in academics. Therefore, this study aimed to 1) the levels of academic leadership of school administrators that affect the effectiveness of secondary school curriculum management 2) the levels of the effectiveness of secondary school curriculum management, and 3) academic leadership of school administrators affects the effectiveness of secondary school curriculum management. The sample of this study were administrators and teachers in schools under the Secondary Educational Service Area Office Bangkok 1 in the academic year 2021, totaling 354 people. The instrument was a survey with a reliability of .90. Data analysis was using percentages, means, standard deviations, Pearson product-moment correlation coefficients, and Stepwise Multiple Regression Analysis. The study found that; 1) the overall levels of academic leadership of school administrators were at a high level, 2) the overall levels of the effectiveness of secondary school curriculum were at a high level, and 3) The relationship between the academic leadership of school administrators and the effectiveness of secondary school curriculum management found that in terms of setting vision, mission, goals and creating a learning atmosphere, there was a low positive correlation. It was not statistically different. There was a correlation coefficient between .093 and .061. In terms of learning management and teaching supervision, there was a statistically significant high-level positive correlation at the .01 level. It has a correlation coefficient between .773 and .875. The predictive power was 96.60 percent, and statistical significance was at the .01 level.

References

กมลทิพย์ บุญโพธิ์ และ สุรินทร์ ภูสิงห์. (2561). ภาวะผู้นำทางวิชาการของผู้บริหารสถานศึกษาในสังกัดองค์การบริหารส่วนจังหวัดชัยภูมิ. วารสารการบริหารการศึกษาและภาวะผู้นำ. 6(24), 202-210.

ชัชรินทร์ ชวนวัน. (2562). การประเมินสมรรถนะภาวะผู้นำทางวิชาการผู้บริหารสถานศึกษา. วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยอีสเทิร์นเอเชีย ฉบับสังคมศาสตร์และมนุษยศาสตร์, 8(3), 264-280.

ธีระ รุญเจริญ. (2550). ความเป็นมืออาชีพในการจัดและบริหารการศึกษายุคปฏิรูปการศึกษา. กรุงเทพฯ : แอล. ที. เพรส.

นครินทร์ อิ่มสวาสดิ์. (2562). การศึกษาภาวะผู้นำการเปลี่ยนแปลงและภาวะผู้นำทางวิชาการของผู้บริหารโรงเรียนที่ส่งผลต่อประสิทธิผลของโรงเรียน สังกัดองค์การบริหารส่วนจังหวัดชลบุรี. วารสารการศึกษาและการพัฒนาสังคม. 15(1), 83-93.

นันทนิตย์ อริยสัจ. (2555). การศึกษาสภาพและปัญหาการบริหารหลักสูตรสถานศึกษาปฐมวัยของโรงเรียนเอกชนในจังหวัดจันทบุรี. ปริญญานิพนธ์ปริญญาครุศาสตรมหาบัณฑิต : มหาวิทยาลัยราชภัฏรำไพพรรณี.

ปรียาพร วงศ์อนุตรโรจน์. (2553). การบริหารงานวิชาการ. (พิมพ์ครั้งที่ 5). กรุงเทพ : ศูนย์สื่อเสริม.

วิเชียร วรรณภากร. (2560). การศึกษาภาวะผู้นำทางวิชาการของผู้บริหารสถานศึกษามัธยมศึกษาในเขตอำเภอเมืองจังหวัดตราด สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกาามัธยมศึกษา เขต 17. ปริญญานิพนธ์ปริญญาการศึกษามหาบัณฑิต : มหาวิทยาลัยบูรพา.

ศราวุธ ทองอากาศ, สุรีย์มาศ สุขกสิ, อัมพวัน ประเสริฐภักดิ์. (2561). การศึกษาภาวะผู้นำทางวิชาการของผู้บริหารสถานศึกษาขั้นพื้นฐาน ในจังหวัดจันทบุรี ระยอง และตราด. วารสารวิจัยรำไพพรรณี. 12 (1), 112-117.

สกล คามบุศย์. (2559). การพัฒนาภาวะผู้นำทางวิชาการของผู้บริหารสถานศึกษาขั้นพื้นฐาน สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาร้อยเอ็ด เขต 2. วารสารวิจัยและพัฒนาวไลยอลงกรณ์ ในพระบรมราชูปถัมภ์. 11(1), 253-268.

สถาบันพัฒนาความก้าวหน้า. (2553). ยุทธศาสตร์การพัฒนาวิชาชีพผู้บริหารสถานศึกษาตามหลักเกณฑ์ใหม่. กรุงเทพ : เอส.พี.เอ็น.

สมบูรณ์ บูรศิริรักษ์. (2560). องค์ประกอบและกระบวนการเรียนรู้ในการพัฒนาตนเองเพื่อเสริมสร้างศักยภาพการจัดการศึกษาตลอดชีวิตสำหรับครู กศน.ตำบล. วารสารครุศาสตร์, 45(4), 125-141.

สาคร มหาหิงค์. (2560). การบริหารหลักสูตรสถานศึกษาของโรงเรียน สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาขอนแกน เขต 4. วารสารศิลปะศาสตร์ปริทัศน์. 12(3): 1-12.

สุมนา ศรีกงพาน. (2560). การศึกษาบทบาทภาวะผู้นำทางวิชาการของผู้บริหารสถานศึกษาขั้นพื้นฐาน ในจังหวัดระยอง จันทบุรี และตราด. วิทยานิพนธ์ปริญญาครุศาสตรมหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยราชภัฏรำไพพรรณี.

Krejcie, R. V., & Morgan, D. W. (1970). Determining sample size for research activities. Educational and Psychological Measurement, 30(3), 607-610.

Krug, S. E. (1992). Instructional Leadership A Constructivist Perspective. Educational Administration Quarterly, 28, 430-443.