การบริหารจัดการโครงการให้สอดรับกับเป้าหมายการพัฒนาอย่างยั่งยืน (SDGs): กรณีศึกษาโรงเรียนที่ได้รับคัดเลือกเป็น Best Practice ในความดูแลของมูลนิธิสานอนาคตการศึกษา คอนเน็กซ์อีดี
##plugins.themes.bootstrap3.article.sidebar##
##plugins.themes.bootstrap3.article.main##
摘要
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) สังเคราะห์กระบวนการบริหารจัดการโครงการของโรงเรียนให้สอดรับกับเป้าหมายการพัฒนาอย่างยั่งยืน (SDGs) และ 2) สังเคราะห์ปัจจัยที่ทำให้โครงการเกิดความสำเร็จและเกิดการพัฒนาอย่างยั่งยืน โดยศึกษาจากเอกสารผลการดำเนินงานของโรงเรียนในโรงเรียนในความดูแลของมูลนิธิสานอนาคตการศึกษา คอนเน็กซ์อีดี (CONNEXT ED) ที่ได้รับการคัดเลือกเป็น Best practice ของสถาบันอุดมศึกษาเอกชนแห่งหนึ่ง จำนวน 3 โรงเรียน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย คือ แบบบันทึกข้อมูลรายโรงเรียน และวิเคราะห์ข้อมูลด้วยการวิเคราะห์เนื้อหา
ผลการวิจัยพบว่า 1) โรงเรียนมีการจัดการโครงการผ่าน 5 กระบวนการหลัก ได้แก่ การบูรณาการโครงการในหลักสูตร การจัดตั้งศูนย์การเรียนรู้ การกำหนดเป็นนโยบาย การหลอมอัตลักษณ์โรงเรียนในโครงการ และการประชาสัมพันธ์ และ 2) ปัจจัยที่ทำให้โครงการเกิดความสำเร็จและเกิดการพัฒนาอย่างยั่งยืน ประกอบด้วย นโยบายโรงเรียน ภาวะผู้นำ ความร่วมมือจากครู บุคลากร และชุมชน ซึ่งทั้งหมดสะท้อนความเชื่อมโยงกับ SDGs หลายข้อ โดยเฉพาะ SDG 4 (การศึกษาที่มีคุณภาพ) SDG 8 (งานที่มีคุณภาพและการเติบโตทางเศรษฐกิจ) และ SDG 17 (ความร่วมมือเพื่อการบรรลุเป้าหมายของการพัฒนาที่ยั่งยืน)
##plugins.themes.bootstrap3.article.details##
参考
ทีช ฟอร์ ไทยแลนด์:Teach For Thailand. (2563). รายงานผลการดำเนินโรงเรียนในความดูแลของมูลนิธิสานอนาคตการศึกษา คอนเน็กซ์อีดี (CONNEXT ED). เอกสารสำเนา.
โรงเรียนวัดดงขี้เหล็ก. (2566). รายงานผลการดำเนินโครงการ ศูนย์การเรียนรู้ กล้วยดงขี้เหล็กช่วยเด็กสร้างอาชีพ. เอกสารสำเนา.
โรงเรียนสระยายโสมวิทยา. (2566). รายงานการดำเนินโครงการ มูลนิธิอนาคตศึกษา คอนเน็กซ์อีดี รุ่นที่ 5 กลุ่ม Best Practice. เอกสารสำเนา.
โรงเรียนอนุบาลบ้านท่าพระยาจักร. (2566). รายงานการดำเนินโครงการ มูลนิธิอนาคตศึกษา คอนเน็กซ์อีดี รุ่นที่ 5 กลุ่ม Best Practice. เอกสารสำเนา.
สถาบันการจัดการปัญญาภิวัฒน์. (2566). รายงานผลการดำเนินโครงการ CONNEXT ED PIM ระยะที่ 5.
สำนักงานกองทุนเพื่อความเสมอภาคทางการศึกษา. (2565). รายงานผลการดำเนินโรงเรียนในความดูแลของมูลนิธิสานอนาคตการศึกษา คอนเน็กซ์อีดี (CONNEXT ED). Equitable Education Fund.
Becker, G. S. (1993). Human capital: A theoretical and empirical analysis, with special reference to education (3rd ed.). University of Chicago Press.
DuFour, R. (2004). What is a Professional Learning Community? Educational Leadership, 61(8), 6–11.
Epstein, J. L. (2001). School, family, and community partnerships: Preparing educators and improving schools. Westview Press.
Fullan, M. (2007). The new meaning of educational change (4th ed.). Teachers College Press.
Fullan, M. (2021). The right drivers in action for schools, districts, and systems. Centre for Strategic Education.
Hall, G. E., & Hord, S. M. (2014). Implementing change: Patterns, principles, and potholes (4th ed.). Pearson.
Hargreaves, A., & Shirley, D. (2009). The fourth way: The inspiring future for educational change. Corwin Press.
Hargreaves, A., & Shirley, D. (2020). Five paths of student engagement: Blazing the trail to learning and success. ASCD.
ILO. (2019). Skills for a greener future. International Labour Organization.
Leithwood, K., & Jantzi, D. (2005). Transformational leadership. In B. Davies (Ed.), The essentials of school leadership (pp. 31–43). Sage.
OECD. (2020). Education responses to COVID-19: Embracing digital learning and online collaboration. https://www.oecd.org/coronavirus/policy-responses/
OECD. (2021). Education for sustainable development: Policy insights from OECD member countries.
Robbins, S. P., & Coulter, M. (2018). Management (14th ed.). Pearson.
Tyler, R. W. (1949). Basic principles of curriculum and instruction. University of Chicago Press.
UNESCO. (2020). Education for sustainable development: A roadmap.
United Nations. (2015). Transforming our world: The 2030 agenda for sustainable development. https://sdgs.un.org/2030agenda
Vygotsky, L. S. (1978). Mind in society: The development of higher psychological processes.
Harvard University Press.
