การพัฒนารูปแบบสมรรถนะประจำสายงานของครูผู้สอนในโรงเรียนสหบำรุงวิทยา
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยและพัฒนา (Research and Development) มีวัตถุประสงค์เพื่อพัฒนารูปแบบสมรรถนะประจำสายงานของครูผู้สอนในโรงเรียนสหบำรุงวิทยา กลุ่มทดลอง ได้แก่ ครูผู้สอนระดับชั้นประถมศึกษาปีที่ 1-6 โดยการเลือกแบบเจาะจง (Purposive Sampling) จาก 8 กลุ่มสาระการเรียนรู้ กลุ่มละ 2 คน จำนวน 16 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยมีจำนวน 4 ฉบับ (1) แบบสอบถามความคิดเห็นสภาพปัญหาเกี่ยวกับสมรรถนะประจำสายงานของ (2) รูปแบบสมรรถนะประจำสายงานของครูผู้สอนโรงเรียนสหบำรุงวิทยา (3) แผนปฏิบัติการทดลองรูปแบบสมรรถนะประจำสายงานครูผู้สอนโรงเรียนสหบำรุงวิทยา (4) แบบประเมินประสิทธิภาพ ประสิทธิผล คุณค่า และความพึงพอใจต่อการใช้รูปแบบสมรรถนะประจำสายงานของครูผู้สอนโรงเรียนสหบำรุงวิทยา การวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐานและการวิเคราะห์เนื้อหา
ผลการวิจัย พบว่า สภาพปัญหาที่เกี่ยวข้องกับสมรรถนะประจำสายงานของครูผู้สอนในโรงเรียนสหบำรุงวิทยา โดยภาพรวมอยู่ในระดับปานกลาง การพัฒนารูปแบบด้านกระบวนการมี 4 ขั้นตอน ในรูปแบบของ PACE Model ได้แก่ P-Plan หมายถึง การวางแผน A-Act หมายถึง การนำสู่การลงมือปฏิบัติ C-Coaching หมายถึง นิเทศ ติดตาม และE-Evaluation หมายถึง ประเมินผลของการจัดกิจกรรม ซึ่งมีประสิทธิภาพสามารถนำไปทดลองใช้ได้ ผลการใช้รูปแบบสมรรถนะประจำสายงานของครูผู้สอน ในด้านประสิทธิภาพ (ค่าเฉลี่ย=4.04, SD=0.58) ด้านประสิทธิผล (ค่าเฉลี่ย=4.41, SD=0.55) ด้านคุณค่า (ค่าเฉลี่ย=4.36, SD=0.57) และด้านความพึงพอใจ (ค่าเฉลี่ย=4.24, SD=0.50) อยู่ในระดับมาก
Article Details
เอกสารอ้างอิง
ฉัตรชัย หวังมีจงมี. (2560). สมรรถนะของครูไทยในศตวรรษที่ 21: ปรับการเรียน เปลี่ยนสมรรถนะ. สถาบันเสริมศึกษาและทรัพยากรมนุษย์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์, 12: 47.
ทัศนีย์ สุขทวี. (2559). การบริหารจัดการแหลงเรียนรูตามหลักการบริหาร 4M โรงเรียนในสังกัดสํานักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต 22 จังหวัดนครพนม. วารสารบริหารการศึกษามหาวิทยาลัยศิลปากร, 6(2): 238-244.
ธนกิจ อั้งน้อย และ อนุชา กอนพ่วง. (2563). รูปแบบการพัฒนาสมรรถนะครูใหม่ในศตวรรษที่ 21 ตามแนวคิดโรงเรียนเป็นองค์การแห่งการเรียนรู้. วารสารศึกษาศาสตร์มหาวิทยาลัยนเรศวร, (23)2: 169-180.
นันทกา วารินิน. (2556). รูปแบบการพัฒนาสมรรถนะการจัดการเรียนรู้ของครูสำหรับโรงเรียนสังกัด สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษากำแพงเพชร เขต 2. วิทยานิพนธ์ปริญญาครุศาสตร มหาบัณฑิต สาขาวิชาการจัดการศึกษาและการเรียนรู้ มหาวิทยาลัยราชภัฏนครสวรรค์.
ประจักษ์ ศรสาลี. (ม.ป.ป.). ชุมชนการเรียนรู้ทางวิชาชีพ PLC (Professional Learning Community) สพป. กำแพงเพชร เขต 1. ค้นเมื่อวันที่ 25 กรกฎาคม 2563, จาก https://sites.google.com/a/esdc.go.th/kpt1-plc/
โรงเรียนสหบำรุงวิทยา. (2562). รายงานการประเมินตนเอง (SAR) โรงเรียนสหบำรุงวิทยา ปีการศึกษา 2562. นครปฐม.
วาสนา ทองทวียิ่งยศ. (2560). ปัจจัยที่ส่งผลต่อการเป็นชุมชนแห่งการเรียนรู้ทางวิชาชีพของครูในสถานศึกษาระดับมัธยม. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณทิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา คณะครุศาสตร์อุตสาหกรรม มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลธัญบุรี.
วิจารณ์ พานิช. (2554). วิถีสร้างการเรียนรู้เพื่อศิษย์ในศตวรรษที่ 21. กรุงเทพฯ: ตถาตาพลับลิเคชั่น.
สนธิ สถาพร. (2559). การบริหารงานวิชาการที่ส่งผลต่อประสิทธิผลของการจัดการเรียนการสอนที่เน้นผู้เรียนเป็นสําคัญของสถานศึกษา สังกัดสํานักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต 9. วารสารศิลปากรศึกษาศาสตร์วิจัย, (8)1: 362–377.
สาริศา เจนเขว้า. (2560). ความพึงพอใจในการปฏิบัติงานของครูโรงเรียนเอกชนสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษานครราชสีมา เขต 4. วารสารวิชาการราชภัฏพระนคร: 200-208
สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. (2553). คู่มือการประเมินสมรรถนะครู. กรุงเทพฯ: ม.ป.ท.
สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. (2560). คู่มือประกอบการอบรมการขับเคลื่อนกระบวนการ PLC (Professional Learning Community) “ชุมชนการเรียนรู้ทางวิชาชีพ” สู่สถานศึกษา. ค้นเมื่อวันที่ 25 กรกฎาคม 2563, จาก https://www.ben.ac.th/main/content/download/1/PLC.pdf
สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2560). แผนการศึกษาแห่งชาติ พ.ศ.2560-2579. กรุงเทพฯ: พริกหวานกราฟฟิค.
สุธี บูรณะแพทย์. (2557). สมรรถนะของครูในสถานศึกษาขั้นพื้นฐาน สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษากาญจนบุรี เขต3. การศึกษาอิสระปริญญาครุศาสตรมหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยราชภัฏกาญจนบุรี.
เอกภพ พวงประดิษฐ. (2561). ประสิทธิภาพการบริหารจัดการของโรงพยาบาลพะเยาต่อการจ้างงานภายนอก. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต สาขาวิชารัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยพะเยา.
Herzberg, F. et al. (1959). The Motivation to work. New York: John Wiley and Sons.