ปัจจัยที่ส่งผลต่อความจงรักภักดีต่อองค์กรของพนักงานการไฟฟ้าฝ่ายผลิต แห่งประเทศไทย (สำนักงานใหญ่)
##plugins.themes.bootstrap3.article.sidebar##
##plugins.themes.bootstrap3.article.main##
摘要
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาความแตกต่างของปัจจัยส่วนบุคคลที่มีผลต่อความจงรักภักดีต่อองค์กรของพนักงาน กรณีศึกษาการไฟฟ้าฝ่ายผลิตแห่งประเทศไทย (สำนักงานใหญ่) 2) ศึกษาปัจจัยจูงใจที่มีผลต่อความจงรักภักดีต่อองค์กรของพนักงาน กรณีศึกษา การไฟฟ้าฝ่ายผลิตแห่งประเทศไทย (สำนักงานใหญ่) และ 3) ศึกษาปัจจัยค้ำจุนที่มีผลต่อความจงรักภักดีต่อองค์กรของพนักงาน กรณีศึกษาการไฟฟ้าฝ่ายผลิตแห่งประเทศไทย (สำนักงานใหญ่) กลุ่มตัวอย่าง คือ พนักงานระดับปฏิบัติการและระดับบริหารที่ปฏิบัติงานภายในการไฟฟ้าฝ่ายผลิตแห่งประเทศไทย (สำนักงานใหญ่) จำนวน 400 คน ผู้วิจัยใช้แบบสอบถามเป็นเครื่องมือในการเก็บข้อมูล สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ความถี่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย และส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และใช้สถิติเชิงอนุมาน ได้แก่ สถิติทดสอบที (t-test) การวิเคราะห์ความแปรปรวนทางเดียว (One-Way ANOVA) และการวิเคราะห์การถดถอยพหุคุณ
ผลการวิจัย พบว่า 1) ปัจจัยลักษณะส่วนบุคคล ได้แก่ อายุ ระดับการศึกษาสูงสุด สถานภาพสมรส ตำแหน่งงานและระดับ รายได้เฉลี่ยต่อเดือน และอายุการทำงานที่แตกต่างกัน มีผลต่อความจงรักภักดีต่อองค์กรของพนักงานการไฟฟ้าฝ่ายผลิตแห่งประเทศไทย (สำนักงานใหญ่) แตกต่างกัน 2) ปัจจัยปัจจัยจูงใจ ได้แก่ ลักษณะของงาน ความสำเร็จในการทำงาน ความรับผิดชอบ การได้รับการยอมรับ และความก้าวหน้าในงาน มีผลต่อความจงรักภักดีต่อองค์กรของพนักงานการไฟฟ้าฝ่ายผลิตแห่งประเทศไทย (สำนักงานใหญ่) อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 มีอำนาจในการพยากรณ์ร้อยละ 21.10 และ 3) ปัจจัยค้ำจุน ได้แก่ สภาพแวดล้อมในการทำงาน ความสัมพันธ์กับผู้ร่วมงาน วิธีการปกครองบังคับบัญชา ความเป็นอยู่ส่วนตัว และนโยบายขององค์กร มีผลต่อความจงรักภักดีต่อองค์กรของพนักงานการไฟฟ้าฝ่ายผลิตแห่งประเทศไทย (สำนักงานใหญ่) อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 มีอำนาจในการพยากรณ์ร้อยละ 38
##plugins.themes.bootstrap3.article.details##
参考
การไฟฟ้าฝ่ายผลิตแห่งประเทศไทย. (2562). ข้อมูลผู้ปฏิบัติงานการไฟฟ้าฝ่ายผลิตแห่งประเทศไทย. นนทบุรี: กองสื่อสารภายนอก ฝ่ายสื่อสารองค์การ การไฟฟ้าฝ่ายผลิตแห่งประเทศไทย.
ไกรวัลย์ อรัญวาท และ ศุภกร กลิ่นหอม. (2560). ปัจจัยที่มีผลต่อความพึงพอและความผูกพันต่อองค์กรของพนักงานบริษัทผลิตชิ้นส่วนยานยนต์ นิคมอุตสาหกรรมอมตะซิตี้ จังหวัดระยอง. วารสารวิชาการบัณฑิตศึกษาและสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏอุตรดิตถ์, 7(1): 1-16.
ณัฏฐพันธ์ เขจรนันทน์. (2551). พฤติกรรมองค์การ. กรุงเทพฯ: ซีเอ็ดยูเคชั่น.
นภดล เตชัย. (2559). ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อความผูกพันต่อองค์กรและความสำเร็จในการทำงานของพนักงานธนาคารเพื่อการเกษตรและสหกรณ์การเกษตร (ธ.ก.ส.) ฝ่ายกิจการสาขาภาคเหนือตอนล่าง. วิทยานิพนธ์บริหารธุรกิจมหาบัณฑิต คณะบริหารธุรกิจ มหาวิทยาลัยราชภัฏอุตรดิตถ์.
ภาวิณี เพชรสว่าง. (2552). พฤติกรรมองค์การ. กรุงเทพฯ: วิรัตน์ เอ็ดดูเคชั่น.
สุดาวรรณ อริยะทรัพย์. (2554). วิธีสร้างแรงจูงใจคน. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์บีมีเดีย
สุนทรี พัชรพันธ์. (2553). ประชากรศึกษา. กรุงเทพฯ: โอเดียนสโตร์.
อนิวัช แก้วจำนงค์. (2552). การจัดการทรัพยากรมนุษย์. กรุงเทพฯ: ศูนย์หนังสือมหาวิทยาลัยทักษิณ.
Chester, I. B. (1938). The function of an executive. Cambridge: Harvard University Press.
Herzberg et al. (1959). The Motivation of work. New York: John Wiley & Sons.
Maslow, A. (1959). Motivation and Personality. New York: Harper and Row.
Steers, R. M. & Porter, L. W. (1983). Motivation and Work Behavior. 3rd ed. New York: McGraw-Hill.
Walton. (1975). The Quality of Working Life. New York: Free Press.
Yamane, Taro. (1973). Statistics: An Introductory Analysis. 3rd ed. Network: Harper and Row Publication.
