ปัจจัยการบริหารที่ส่งผลต่อสมรรถนะการจัดการวิทยาลัยอาชีวศึกษาเอกชน

##plugins.themes.bootstrap3.article.sidebar##

PDF
已出版: 1月 31, 2020

##plugins.themes.bootstrap3.article.main##

ชนิตา เอี่ยมสะอาด
North Bangkok University
ตระกูล จิตวัฒนากร
มหาวิทยาลัยนอร์ทกรุงเทพ
อนันต์ ธรรมชาลัย
มหาวิทยาลัยนอร์ทกรุงเทพ

摘要

การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาปัจจัยการบริหารที่ส่งผลต่อสมรรถนะการจัดการวิทยาลัยอาชีวศึกษาเอกชน กลุ่มตัวอย่าง ได้แก่ ผู้อำนวยการหรือรองผู้อำนวยการวิทยาลัยอาชีวศึกษาเอกชน จำนวน 196 แห่ง เครื่องมือที่ใช้ในการเก็บรวบรวมข้อมูลเป็นแบบสอบถามมาตราส่วนประมาณค่า 5 ระดับ มีระดับค่าความเชื่อมั่นที่ 0.97 สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ค่าสัมประสิทธ์สหสัมพันธ์แบบเพียร์สัน (Pearson Product Moment Correlation Coefficient) และการวิเคราะห์การถดถอยพหุคูณ (Stepwise Multiple Regression Analysis) ผลการวิจัย พบว่า ปัจจัยการบริหารวิทยาลัยอาชีวศึกษาเอกชน 4 ด้าน พบว่า ทุกด้านอยู่ในระดับมากที่สุด ได้แก่ พันธกิจวิทยาลัยมีการดำเนินงานที่สอดคล้องกับวิสัยทัศน์ วัตถุประสงค์มีความสอดคล้องกับวิทยาลัย กลยุทธ์มีความเชื่อมโยงกับวิสัยทัศน์และพันธกิจ และนโยบายมีการเน้นประโยชน์ของผู้มีส่วนเกี่ยวข้อง ส่วนสมรรถนะการจัดการวิทยาลัยอาชีวศึกษาเอกชน ได้แก่ การเงินมีงบประมาณสำหรับกิจกรรมพิเศษของวิทยาลัย กระบวนการบริหารภายในมีการยึดหลักธรรมาภิบาลในการบริหารงาน ส่วนผู้เรียน ผู้ประกอบการ ผู้ปกครอง วิทยาลัยเน้นการสร้างให้ผู้เรียนมีคุณภาพ และการเรียนรู้และการเจริญเติบโตโดยบุคลากรมีส่วนร่วมในการพัฒนาวิทยาลัย ความสัมพันธ์ระหว่างปัจจัยการบริหาร และปัจจัยด้านสมรรถนะการจัดการอาชีวศึกษาเอกชน พบว่า ปัจจัยด้านการบริหารมีความสัมพันธ์ โดยรวมอยู่ในระดับปานกลาง (r = 0.63) อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 ด้านการพยากรณ์สมรรถนะการจัดการวิทยาลัยอาชีวศึกษาเอกชน จากปัจจัยการบริหารของวิทยาลัยอาชีวศึกษาเอกชน พบว่า ตัวแปรวัตถุประสงค์ (X2) และนโยบาย (X4) สามารถพยากรณ์ได้ร้อยละ 63 (R2 = 0.63)

##plugins.themes.bootstrap3.article.details##

##submission.howToCite##
เอี่ยมสะอาด ช., จิตวัฒนากร ต., & ธรรมชาลัย อ. (2020). ปัจจัยการบริหารที่ส่งผลต่อสมรรถนะการจัดการวิทยาลัยอาชีวศึกษาเอกชน. Journal of Humanities and Social Sciences, Rajapruk University, 5(3), 43–57. 取读于 从 https://so03.tci-thaijo.org/index.php/rpu/article/view/237757
期
卷 5 编号 3 (2020): October 2019 - January 2020
栏目
Articles

参考

จิตตินันท์ วัดฑะทอง. (2547). การประเมินการประกันคุณภาพการศึกษาภายในของสถานศึกษาขนาดเล็ก กรมสามัญศึกษา เขตการศึกษา 3. วิทยานิพนธ์ ปริญญาการศึกษามหาบัณฑิต บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยทักษิณ.

ฐาปนา ฉิ่นไพศาล. (2559). องค์การและการจัดการ. นนทบุรี: ธนธัชการพิมพ์.

พรเพ็ญ ประกอบกิจ. (2549). การศึกษาการปฏิบัติงานตามหลักสูตรสถานศึกษาโดยประยุกต์ใช้ Balanced Scorecard (BSC) กรณีศึกษาโรงเรียนบ้านแหลม. วิทยานิพนธ์ปริญญาศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยศิลปากร.

รัตนาภรณ์ ส่งเสริม. (2559). การบริหารโรงเรียนตามหลักธรรมาภิบาลของผู้บริหารสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาอุบลราชธานี เขต 4. วารสารบริหารการศึกษาบัวบัณฑิต มหาวิทยาลัยราชภัฏอุบลราชธานี, 16(1) มกราคม - เมษายน 2559: 178 – 189.

วราวุธ แย้มชุติ. (2560). ความสัมพันธ์ระหว่างปัจจัยทางการบริหารกับประสิทธิผลการบริหารของสถานศึกษาอาชีวศึกษาเอกชน สังกัดสำนักงานคณะกรรมการการอาชีวศึกษา กรุงเทพมหานคร. วารสารมนุษย์ศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชพฤกษ์, 3(3) ตุลาคม 2560 – มกราคม 2561: 118 – 129. ค้นเมื่อวันที่ 14 มกราคม 2562, จาก https://www.tci-thaijo.org/index.php/rpu/article/view/112632/87729

สุดใจ วันอุดมเดชาชัย. (2556). การจัดการเชิงกลยุทธ์. กรุงเทพฯ: สามลดา.

Berger. (1995). Relationship lending and lines. Harhoff.

Chinprisan, T. (2016). Organization and management. Nonthaburi: Thanatach Printing Company Limited. (in Thai)

Cremer, J. (1993). Corporate Culture and Shared Knowledge. Industrial and Corporate Change.

Cronbach, L. J. (1972). Essentials of Psychological Testing. 5th ed. New York: Harper Collions.

Denison, D.R. (1984). Bringing Corporate Mission to the Bottom Line. Organizational Dynamics.

Grant, R.M. (2002). Contemporary Strategy Analysis: Concepts, Techniques, Application. 4 th ed. Oxford: Blackwell Publishers.

Hunger, J.D. and Wheelen, T.L. (2012). Strategic Management and Business Policy: Toward Global Sustainability. 13th ed. New Jersey: Pearson Education, Inc.

Kotter, J.P. and Heskett, J.L. (1992). Corporate Culture and Performance. New York: The Free Press.

Krejcie, R. V. and Morgan, D. W. (1970). Determining Sample Size for Research Activities. Educational and Psychological Measurement, 30(3) September 1970: 607 – 610.

Prakobkit, P. (2006). Study of work performance according to school curriculum by applying the Balanced Scorecard (BSC) case study Ban Laem School. Thesis, Master of Education College, Silapakorn University. (in Thai)

Songseam, R. (2016). School administration according to good governance principles of school administrators Under the Office of Ubon Ratchathani Primary Educational Service Area 4. Journal of Educational Administration Bua Bundit Ubon Ratchathani Rajabhat University, 16(1) January – April 2016: 178 - 189. (in Thai)

Wanudomdachachai, S. (2013). Strategic management. Bangkok: Sam Lada. (in Thai)

Watthathong, J. (2004). Internal quality assurance assessment of small schools Department of General Education Educational Region 3 Thesis, Master of Education College, Thaksin University. (in Thai)

William, T.Green Wood. (1965). Management and Organizational Behavior: An Interdisciplinary Approach. Ohio: South – Western Publishing Co.
Yamchuti, V. (2017). The Relations between Management Factors and Effectiveness of Private Vocational Education Institution Management, under Vocational Education Commission Bangkok. Journal of Humanities and Social Sciences, Rajapruk University, 3(3) October 2017 – January 2018: 118 – 129. Retrieved on 14th January 2019, from
https://www.tci-thaijo.org/index.php/rpu/article/view/112632/87729 (in Thai)