แนวทางการพัฒนาการบริหารแบบมีส่วนร่วมของผู้บริหารในโรงเรียน สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาหนองบัวลำภู เขต 1
##plugins.themes.bootstrap3.article.sidebar##
##plugins.themes.bootstrap3.article.main##
摘要
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาสภาพการบริหารแบบมีส่วนร่วมของผู้บริหารสถานศึกษา และ 2) หาแนวทางการพัฒนาการบริหารแบบมีส่วนร่วมของผู้บริหารสถานศึกษาในโรงเรียนสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาหนองบัวลำภู เขต 1 โดยแบ่งการวิจัยออกเป็น 2 ระยะประกอบด้วย ระยะที่ 1 การศึกษาสภาพการบริหารแบบมีส่วนร่วมของผู้บริหารสถานศึกษาในโรงเรียนสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาหนองบัวลำภู เขต 1 กลุ่มตัวอย่างเป็นครูผู้สอน จำนวน 310 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย คือ แบบสอบถาม วิเคราะห์ข้อมูลโดยหาค่าเฉลี่ยและส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ระยะที่ 2 การหาแนวทางการพัฒนาการบริหารแบบมีส่วนร่วมของผู้บริหารสถานศึกษาในโรงเรียนสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาหนองบัวลำภู เขต 1 ผู้ให้ข้อมูลจำนวน 12 คน มาจากการเลือกแบบเจาะจง เครื่องมือที่ใช้ คือ แบบประเมินเพื่อยืนยันแนวทาง วิเคราะห์ข้อมูลด้วยค่าร้อยละ
ผลการวิจัย พบว่า 1) สภาพการบริหารแบบมีส่วนร่วมของผู้บริหารสถานศึกษาในโรงเรียนสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาหนองบัวลำภู เขต 1 อยู่ในระดับมาก 2) แนวทางการพัฒนาการบริหารแบบมีส่วนร่วมของผู้บริหารสถานศึกษาในโรงเรียนสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาหนองบัวลำภู เขต 1 ทั้ง 4 ด้าน คือ 1) ด้านการตั้งเป้าหมายและวัตถุประสงค์ร่วมกัน มีแนวทางการพัฒนา คือ การประชุมปรึกษาหารือ กำหนดวิสัยทัศน์ร่วมกันและมีการทบทวนหลังปฏิบัติงาน 2) ด้านความยึดมั่นผูกพัน ผู้บริหารการสร้างแรงจูงใจในการปฏิบัติงาน มีมนุษยสัมพันธ์ที่ดีต่อกันและมีส่วนร่วมในการตัดสินใจ 3) ด้านความเป็นอิสระต่อความรับผิดชอบในงานมีแนวทางการพัฒนา คือ มอบหมายงานรวมทั้งมอบอำนาจในการตัดสินใจ ให้ทุกคนมีส่วนร่วมในการกำหนดภาระงานหลักและร่วมกันประเมินผล 4) ด้านการไว้วางใจกัน มีแนวทางการพัฒนา คือ มีการสนับสนุนส่งเสริมซึ่งกันและกัน มีการสร้างทีมงานให้เข้มแข็ง เสริมสร้างทักษะในการปฏิบัติงานตลอดจนสร้างขวัญและกำลังใจในการทำงาน
##plugins.themes.bootstrap3.article.details##
参考
จุรินทร์ ลักษณวิศิษฏ์. (2552). นโยบายรัฐมนตรีว่าการกระทรวงศึกษาธิการ. กรุงเทพฯ: ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย.
บุญชม ศรีสะอาด. (2556). วิธีการทางสถิติสำหรับการวิจัย เล่ม 1. พิมพ์ครั้งที่ 5 กรุงเทพฯ: สุวีริยาสาส์น.
รัตนะ บัวสนธ์. (2556). วิจัยเชิงคุณภาพการศึกษา. พิมพ์ครั้งที่ 4. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ราชกิจจานุเบกษา. (2553). การจัดการศึกษา. พระราชบัญญัติการศึกษาแห่งชาติ พ.ศ. 2542 และแก้ไขเพิ่มเติม พ.ศ. 2553.
วันชัย โกลละสุต. (2553). การบริหารแบบมีส่วนร่วม. ค้นเมื่อวันที่ 25 กุมภาพันธ์ 2561, จากhttp://www/krukeng/ob.tc.
วิโรจน์ สารรัตนะ. (2551). การบริหารโรงเรียนแบบกระจายอำนาจ. กรุงเทพฯ: ทิพย์วิสุทธิ์.
สมเดช สีแสง. (2553). การบริหารแบบมีส่วนร่วม. ค้นเมื่อวันที่ 3 มกราคม 2561, จากhttp://gotoknow.org/blog/mathu/334443
สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาหนองบัวลำภู เขต 1. (2561). แผนปฏิบัติการประจำปีงบประมาณ 2561. หนองบัวลำภู: สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาหนองบัวลำภู เขต 1.
โสมย์สิรี มูลทองทิพย์. (2556). ความผูกพันต่อองค์กรของบุคลากรที่ปฏิบัติงานในโรงเรียน มัธยมศึกษา อำเภอท่ามะกา. วิทยานิพนธ์ปริญญาศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา มหาวิทยาลัยศิลปากร.
Argyris, C. (1964). Interpersonal competence and organizational effectiveness. Homewood: Irwin - Dorsey.
Baksh, A. M. (1995). The relationship between participative management and job attitudes. Dissertation Abstracts International. 56: 351.
Buason, R. (2013). Qualitative research in education. 4th ed. Bangkok: Chulalongkorn University. (in Thai)
Elliont, D. C. (1994). Collaborative, decentralized management and perceptions of quality schooling outcome. Dissertation Abstracts International, 52(10): 125.
Hodgkinson, C. (1991). Educational Leadership: The Moral Art. Albany. New York: State University of New York.
House, R. J. et al. (1971). Relation of leader consideration and initiating structure of R and D subordinate satisfaction. Administrative Science Quarterly. 1(3): 19 - 30.
Kollasut, W. (2010). Participatory management. Retrieved on 25th February 2018, from http: //www/krukeng/ob.tc. (in Thai)
Krejcie, R.V. and Morgan, D.W. (1970). Determining Sample Size For Research Activities. Educational And Psychological Measurement. 30(3): 607 - 610.
Laksanawisit, Ch. (2009). Minister of Education Policy. Bangkok: Agricultural Cooperatives of Thailand. (in Thai)
Likert, R. (1967). The human organization: Its marketing and value. New York: McGraw-Hill.
Munthongthip, S. (2013). Organizational Commitment of Personnel in Secondary Schools in Tha Maka District. Master of Education Thesis Faculty of Management Studies Silpakorn University. (in Thai)
Newstrom and Davis. (1993). Organizational Behavior: Human Behavior of at Work. New York: McGraw-Hill Book.
Nong Bua Lamphu Primary Educational Service Area Office 1. (2018). Annual action plan for fiscal year 2018. Nong Bua Lamphu: Nong Bua Lamphu Primary Educational Service Area Office 1. (in Thai)
Porter, E. J. (1995). The life - world of older widows: The context of lived experience. Journal of Women and Aging. 7: 31 - 46.
Pryor, J. (2005). Can Community Participation Mobilise Social Capital for Improvement of Rural Schooling? A Case Study from Ghana, Journal of Taylor and Francis. 35(4): 193 - 203.
Robbins, P. (1990). Organization theory: Structure design and application. New Jersey: Prentice - Hall.
Sanguannam, Ch. (2008). Theory and Practice in Educational Administration. 2nd ed. Bangkok: Bookpoint. (in Thai)
Sararatana, V. (2008). Decentralized school administration. Bangkok: Thipwisut. (in Thai)
Schuler, R. S. (1990). Effective personal management. 3rd ed. MN: Nest Publishing. Shore, L.
Sisaeng, S. (2010). Participatory management. Retrieved on 3rd January 2018, from http://gotoknow.org/blog/mathu/334443. (in Thai)
Srisa-ard, B. (2013). Statistical methods for research, Volume 1. 5th ed. Bangkok: Suviriyasarn. (in Thai)
Swansburg, R. M. (1996). Management and leadership for nurse managers. Boston: Jones and Bartlett.
The Government Gazette. (2010). Education administration. National Education Act of 1999 (Rev. ed.). (in Thai)
Vroom, V. H., and Yetton, P. W. (1973). Leadership and decision making. Pittsburgh: University of Pittsburgh.
