การจัดการเพื่อเพิ่มประสิทธิภาพวิทยาลัยอาชีวศึกษาเอกชน

##plugins.themes.bootstrap3.article.sidebar##

PDF
已出版: 12月 24, 2018

##plugins.themes.bootstrap3.article.main##

ชนิตา เอี่ยมสอาด
มหาวิทยาลัยกรุงเทพสุวรรณภูมิ

摘要

บทความนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาแนวทางการเพิ่มประสิทธิภาพการจัดการวิทยาลัยอาชีวศึกษาเอกชน ตามนโยบายของรัฐบาลที่ได้ส่งเสริมให้สถาบันการศึกษาในระดับสายอาชีพมีการพัฒนาผู้เรียนให้มีความรู้ ความสามารถและทักษะที่สอดคล้องกับความต้องการของตลาดแรงงาน สามารถแข่งขันได้ และมีการส่งเสริมบุคลากรของวิทยาลัยอาชีวศึกษาเอกชนให้มีความชำนาญ มีความเชี่ยวชาญ และมีจำนวนเพียงพอต่อการจัดการเรียนการสอน การดูแลผู้เรียนให้มีประสิทธิภาพ รวมทั้งด้านการบริหารจัดการวิทยาลัยอาชีวศึกษาเอกชนภายใต้สภาพแวดล้อมที่มีการเปลี่ยนแปลงทางด้านเทคโนโลยี สังคม และการแข่งขัน เพื่อให้การจัดการที่มีประสิทธิภาพจำเป็นต้องมีการวิเคราะห์ถึงปัจจัยต่าง ๆ ที่มีผลกระทบต่อความสำเร็จในการบรรลุเป้าหมายในการเพิ่มจำนวนผู้เรียนในสายอาชีพในวิทยาลัยอาชีวศึกษาเอกชนให้มากขึ้น ซึ่งปัจจุบันมีแนวโน้มที่ลดลง และเพื่อหาแนวทางในการพัฒนาและเพิ่มประสิทธิภาพในการดำเนินงานของวิทยาลัยอาชีวศึกษาเอกชน ซึ่งจำเป็นต้องอาศัยเครื่องมือและกระบวนการจัดการที่ดี การได้รับการสนับสนุนจากผู้มีส่วนเกี่ยวข้องเพื่อการดำรงอยู่และความก้าวหน้าของวิทยาลัยอาชีวศึกษาเอกชน

##plugins.themes.bootstrap3.article.details##

##submission.howToCite##
เอี่ยมสอาด ช. (2018). การจัดการเพื่อเพิ่มประสิทธิภาพวิทยาลัยอาชีวศึกษาเอกชน. Journal of Humanities and Social Sciences, Rajapruk University, 4(supplement), 37–44. 取读于 从 https://so03.tci-thaijo.org/index.php/rpu/article/view/159606
期
卷 4 编号 supplement (2018): ฺDecember 2018
栏目
Academic Articles

参考

วราวุธ แย้มชุติ. (2560). ความสัมพันธ์ระหว่างปัจจัยทางการบริหารกับประสิทธิผลการบริหารของสถานศึกษาอาชีวศึกษาเอกชน สังกัดสำนักงานคณะกรรมการการอาชีวศึกษา กรุงเทพมหานคร. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชพฤกษ์, 3(3) ตุลาคม 2560 – มกราคม 2561: 119

สมยศ นาวีการ. (2550). การบริหาร. คณะพาณิชยศาสตร์และการบัญชี มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์

สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2558). ทิศทางของแผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ ฉบับที่ 12 (พ.ศ.2560-2564). กรุงเทพฯ: สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ.

สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2552). ข้อเสนอการปฏิรูปการศึกษาในทศวรรษที่สอง (2552 - 2561). กรุงเทพฯ: บริษัท พริกหวานกราฟฟิค จำกัด.

สุธี ขวัญเงิน. (2559). หลักการจัดการ. กรุงเทพฯ: ซีเอ็ดยูเคชั่น.

อภิมณีณ์ ปวรัชพิสิษฐ์. (2557). หลักการจัดการ. กรุงเทพฯ: บริษัท ทริปเพิ้ล เอ็ดดูเคชั่น จำกัด.

Certo, Samuel C. (2000). Modern Management. New York: Prentice - Hall.

Certo, Samuel C. & Certo, Trevis S. (2009). Modern Management: Concepts and Skills. 11 ed. New Jersy: Prentice – Hall.

Drucker, Peter F. (1967). Organization and Management. Cambridge, Massachusetts: Harvard University Press.

Flippo, Edwin B. (1970). Principle of Personnel Management. New York: Mc Graw – Hall Inc.

Herbert, Simon A. (1960). Administrative behavior. New York McMillet company. Hills California: sage Publications, Inc.

Kanngen, S. (2016). Principle of Management. Bangkok: Se-education. (In Thai)
Millet, John D. (1954). Management in the Public Service. New York: McGraw Hill Book Company.

Navekan, S. (2007). Administration. Faculty of Business and Account of Thammasat University. (In Thai)

Office of the Education Council (2009). The proposal of educational reform in the second decade (2009 - 2018). Bangkok: the Prix Wan graphic Co., Ltd. (In Thai)

Office of the National Economic and Social Development Board. (2015). The Direction of Developing plan. The National Economic and Social 12 (2017 - 2021). Bangkok: office of The national economic and social development board. (In Thai)

Prawaranpisit, A. (2014). Principle of Management. Triple - education Co., Ltd. (In Thai)
Robinson, Richard B. (2000). Strategic Management, McGraw – Hill book Company.

Yamchuti, V. (2017). The Relations Between Management Factors and Effectiveness of Private Vocational Education Institution Management, under Vocational Education Commission Bangkok. Journal of Human and Social Sciences, Rajapruk University, 3(3) October 2017 - January 2018: 119. (In Thai)