วาทกรรมการเงิน: สินเชื่อจากสื่อโฆษณาทางโทรทัศน์
##plugins.themes.bootstrap3.article.sidebar##
##plugins.themes.bootstrap3.article.main##
摘要
บทความนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาวาทกรรมทางการเงิน โดยใช้กรณีศึกษาสินเชื่อจากสื่อโฆษณาทางโทรทัศน์ ตั้งแต่ปี พ.ศ. 2555-2558 พบข้อมูลโฆษณาสินเชื่อทั้งหมด 54 โฆษณา ผลการวิจัยพบว่าวาทกรรมการเงินมีประเด็นที่สำคัญ 3 ประการ ได้แก่ คุณสมบัติของการเป็นสถาบันการเงินในฐานะผู้ช่วยเหลือ เช่น เป็นผู้ให้โอกาส เป็นวีรบุรุษผู้ให้ความช่วยเหลือ และเป็นคนที่คอยอยู่เคียงข้างประเด็นของการโฆษณา เช่น ง่าย เร็ว ดอกเบี้ยต่า ฯลฯ และการกาหนดวัตถุประสงค์ทางการเงิน เช่น ปัญหาการเงินในครอบครัว การขยายการลงทุนทางธุรกิจ และการตอบสนองต่อความต้องการทางการเงิน ผลจากการศึกษาในที่นี้มาจากมุมมองของผู้ผลิตซึ่งก็คือสถาบันทางการเงินฝ่ายเดียวที่แสดงให้เห็นความจำเป็นหรือความต้องการการใช้เงินของคนไทย ผ่านเครื่องมือสื่อโฆษณาทางโทรทัศน์ ย่อมส่งผลต่อการรับสารแก่ประชาชนทั่วไป ซึ่งผู้รับชมโฆษณาอาจเห็นด้วยหรือไม่เห็นด้วยกับความจำเป็นต่าง ๆ ที่ปรากฏในสื่อโฆษณา แต่เมื่อไรที่ผู้รับชมโฆษณาประสบปัญหาทางการเงินหรือคิดว่าความจำเป็นหรือความต้องการที่สื่อโฆษณาบอกนั้นตรงกับชีวิตของตัวเอง เมื่อนั้นผู้รับชมโฆษณาก็อาจนำวิธีการจากโฆษณามาเป็นหนึ่งในแนวทางการตัดสินใจเลือกแก้ปัญหาทางการเงินด้วยการเป็นหนี้ในที่สุด
##plugins.themes.bootstrap3.article.details##
参考
ธนาคารแห่งประเทศไทย. (2558). ข้อมูลจากเว็บไซต์ธนาคารแห่งประเทศไทยปรับปรุงล่าสุด: 10 มีนาคม พ.ศ. 2558. ค้นเมื่อ 6 เมษายน 2558 จากhttp://www2.bot.or.th/statistics/BOTWEBSTAT.aspx?reportID=757&language=TH
นววรรณ พันธุเมธา. (2549). ไวยากรณ์ไทย. กรุงเทพฯ: ผลงานเผยแพร่ผลงานวิชาการ คณะอักษรศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
รัตติยา อังกุลานนท์. (2559). คนไทยดูทีวีเพิ่ม‘ช่องดิจิทัล’แบ่งเค้ก‘ผู้ชม-โฆษณา’ กรุงเทพธุรกิจออนไลน์. ค้นเมื่อ 12 พฤษภาคม 2560 จาก http://www.bangkokbiznews.com/news/detail/710923
ศิริพร ปัญญาเมธีกุล. (2556, มกราคม-มิถุนายน). “วาทกรรมเศรษฐกิจพอเพียงในสื่อมวลชนไทย”.วารสารภาษาและภาษาศาสตร์. 31(2) 35-57.
Bargiela-Chiappini, F, Nickerson, C and Planken, B. (2007). Business discourse. NewYork: Palgrave Macmillan.
Blommaert, J. (2005). Discourse a Critical Introduction. Cambridge: Cambridge University Press.
Cotter, C. (2001). “Discourse and media”, The Handbook of Discourse Analysis. Ed, Deborah Schiffrin, Deborah Tannen, and Heidi E. Hamilton. Blackwll Publishers.
Cruse, A. (2006). A Glossary of Semantics and Pragmatics. Edinburgh: Edinburgh University Press.
Fairclough, N. (1992). Critical Language Awareness. London and New York: Longman.
Fairclough, N (1993). Critical Discourse Analysis and the Marketisation of Public Discourse: The Universities. Discourse & Society 4(2): 133–168.
Fairclough, N and Wodak, R (1997). ‘Critical Discourse analysis’, in T. Van Dijk (Ed.), Discourse Studies: A Multidisciplinary Introduction. Vol 2. London: Sage. Pp 258-84.
Fairclough, N. (2001). Language and power. Longman.
Fairclough, N. (2003). Analysis Discourse. London: Routledge.
Hodge, R and Kress, G. (1993). Language as Ideology. Second Edition. London and New York: Routledge.
Halliday, M.A.K. (1994). An Introduction to Functional Grammar. (2nd edition) London: Edward Arnold.
Leibbrand, M. P. (2015) The language of executive fianancial discourse. Studies in Communication Sciences. 15 (pp 45-52).
Pennycook, A. (2004). Critical applied linguistics. In A. Davies&C. Elder, (Eds.). Handbook of applied linguistics (pp. 784-807). Oxford: Blackwell.
Paltridge, B. (2006). Discourse Analysis an Introduction. London: Continuum.
Saeed, J. I. (2003). Semantics. 2nd ed. Cornwall: Blackwell Publishing.
Van Dijk, T. A. (2001). ‘Multidisciplinary CDA: a plea for diversity’. In Methods of Critical Discourse Analysis. Edited by Ruth Wodak and Michael Meyer.London, Thousand Oaks and New Delhi: Sage Publications.
Van Dijk, T. A. (1997). ‘The study of discourse’, In Discourse as structure and process. Edited by van Dijk, T. A. London, Thousand Oaks and New Delhi: Sage Publications.
Verschueren, JEF. (1999). Understanding Pragmatics. London: Arnold; New York: Oxford University Press.
Wodak, R. Meyer, M. (2001). Methods of Critical Discourse Analysis. London, Thousand Oaks and New Delhi: Sage Publications.
