ความคิดเห็นของนักศึกษาระดับบัณฑิตศึกษา ต่อหลักสูตรการสอนภาษาอังกฤษเพื่อวิชาการและงานอาชีพ

##plugins.themes.bootstrap3.article.main##

กนกกาญจน์ กิตติชาติเชาวลิต
สุพรรณริกา วัฒน์บุณย์

摘要

 


 การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ เพื่อศึกษาความคิดเห็นของนักศึกษาต่อความเหมาะสมของการจัดการเรียนการสอน ความเหมาะสมของเนื้อหารายวิชาในหลักสูตรและระดับของการนำความรู้ในรายวิชาไปประยุกต์ใช้ของหลักสูตรการสอนภาษาอังกฤษเพื่อวิชาการและงานอาชีพ โดยทาการเก็บข้อมูลจากนักศึกษาบัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยราชภัฏสุราษฎร์ธานี วิชาเอกการสอนภาษาอังกฤษเพื่อวิชาการและงานอาชีพรุ่นที่ 1-4 จำนวน 80 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยคือ แบบสอบถามความคิดเห็น มีค่าความเชื่อมั่นเท่ากับ.78 วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติพื้นฐานได้แก่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ยและส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน


ผลการวิจัย พบว่า ความคิดเห็นของนักศึกษาต่อความเหมาะสมของการจัดการเรียนการสอน ความเหมาะสมของเนื้อหารายวิชาและระดับของการนาความรู้ในรายวิชาไปประยุกต์ใช้อยู่ในระดับมากที่สุด โดยมีค่าเฉลี่ยเท่ากับ 4.53, 4.70 และ 4.62 ตามลาดับ โดยสรุปหลักสูตรการสอนภาษาอังกฤษเพื่อวิชาการและงานอาชีพมีความเหมาะสมมากที่สุดและสมควรที่จะดาเนินการต่อไป โดยต้องมีการปรับปรุงในบางประเด็น เช่น ควรมีการเรียนรายวิชาวิธีวิจัยทางภาษาอังกฤษตั้งแต่ในภาคเรียนที่ 2 ของปีที่ 1 เพื่อเริ่มทาวิทยานิพนธ์และควรเพิ่มเติมรายวิชาด้านการสอนภาษาอังกฤษในอาเซียน

##plugins.themes.bootstrap3.article.details##

##submission.howToCite##
กิตติชาติเชาวลิต ก., & วัฒน์บุณย์ ส. (2016). ความคิดเห็นของนักศึกษาระดับบัณฑิตศึกษา ต่อหลักสูตรการสอนภาษาอังกฤษเพื่อวิชาการและงานอาชีพ. Journal of Humanities and Social Sciences, Rajapruk University, 2(1), 47–55. 取读于 从 https://so03.tci-thaijo.org/index.php/rpu/article/view/112384
栏目
Articles

参考

ณัฏฐนุช มั่นสาคร. (2550). การศึกษาปัญหาและความต้องการของนักศึกษามหาวิทยาลัยกรุงเทพ ใน การเรียนภาษาอังกฤษเพื่อจุดมุ่งหมายเฉพาะ.วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยกรุงเทพ.ปีที่6 (ฉบับที่1) หน้า 60-71.

นิตยา สุขเสรีทรัพย์.(2547).รายงานผลการประเมินและติดตามผลหลักสูตรศิลปศาสตรมหาบัณฑิต
วิชาเอกภาษาอังกฤษ คณะมนุษยศาสตร์มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ. กรุงเทพฯ:
มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.

ประสาท เนืองเฉลิม. (2554). หลักสูตรการศึกษา. พิมพ์ครั้งที่ 2 (ปรับปรุงแก้ไขเพิ่มเติม). มหาสารคาม : สานักพิมพ์ มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.

วชิร จันทราช. (2554). การประเมินหลักสูตรศึกษาศาสตร์บัณฑิต สาขาวิชาภาษาอังกฤษ คณะ ศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยศิลปากร.วารสารศิลปากรศึกษาศาสตร์วิจัย,ปีที่3 (ฉบับที่ 1), หน้า 64-78.

วาสนา ศิลป์รุ่งธรรม. (2549). ความคิดเห็นของนักศึกษาที่มีต่อหลักสูตรบริหารธุรกิจมหาบัณฑิต.
วารสารคณะบริหารธุรกิจ มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลธัญบุรี.ปีที่ 2, (ฉบับที่ 2), หน้า 9- 19.

สำนักมาตรฐานและคุณภาพอุดมศึกษา.(2557).คู่มือการประกันคุณภาพการศึกษาภายในระดับอุดมศึกษา. กรุงเทพฯ: สานักงานคณะกรรมการการอุดมศึกษา.

Kelly A.V.(2009).The Curriculum:Theory and Practice.6th Edition.Singapore: SAGE.
Minggucci, M.M.(2002). “Action Research as ESLTeacher Professional Development”.
Dissertation Abstracts International.63 (2) August: 451-A.

Oliva, P.F. (2009). Developing the curriculum.(8th ed.) Boston, MA: Pearson Education.

Taba, H. (1971). Curriculum development: theory and practice. (International edition) New York: Harcourt Publishers.