การเปรียบเทียบผลการสอนผ่านสื่อสังคมออนไลน์และสื่อชุมชน ของนักศึกษาสาขาวิชานิเทศศาสตร์ที่ลงทะเบียนเรียนวิชาประชามติ
##plugins.themes.bootstrap3.article.sidebar##
##plugins.themes.bootstrap3.article.main##
摘要
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) เปรียบเทียบผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนก่อนเรียน และหลังเรียนวิชาประชามติที่ได้รับการสอนผ่านสื่อสังคมออนไลน์และสื่อชุมชน 2) เปรียบเทียบความแตกต่างของผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนหลังเรียนวิชาประชามติที่ได้รับการสอนผ่านสื่อสังคมออนไลน์และสื่อชุมชน 3) ศึกษาความพึงพอใจของนักศึกษาที่มีต่อการสอนผ่านสื่อสังคมออนไลน์และสื่อชุมชน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยคือ เอกสารประกอบการสอนวิชาประชามติ รหัส 3033602 แบบทดสอบผลสัมฤทธิ์และแบบสอบถามความพึงพอใจ โดยมีการแบ่งกลุ่มผู้เรียนออกเป็น 2 กลุ่ม กลุ่มที่ 1 กำหนดให้เรียนผ่านสื่อสังคมออนไลน์ จานวน 18 คน กลุ่มที่ 2 กำหนดให้เรียนโดยการใช้สื่อชุมชน จานวน 14 คน (ตามความสมัครใจของผู้เรียน) สถิติที่ใช้ ได้แก่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน เปรียบเทียบความแตกต่างด้วย Paired t-test และ Independent t-test
ผลการวิจัยพบว่า 1) ผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนหลังเรียนของกลุ่มผู้เรียนที่ได้รับการสอนผ่านสื่อสังคมออนไลน์ และสื่อชุมชน มีคะแนนเฉลี่ยสูงกว่าก่อนเรียนทุกเรื่องซึ่งแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 2) ผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนหลังเรียนระหว่างกลุ่มผู้เรียนที่ได้รับการสอนผ่านสื่อสังคมออนไลน์ และสื่อชุมชน ไม่มีความแตกต่างระดับนัยสำคัญทางสถิติที่ .05 และ 3) ระดับความพึงพอใจของผู้เรียนที่ได้รับการสอนผ่านสื่อระหว่างสื่อสังคมออนไลน์และสื่อชุมชน อยู่ในระดับมากทั้ง 2 กลุ่ม
##plugins.themes.bootstrap3.article.details##
参考
กาญจนา ดงสงคราม และคณะ. (2558). การบูรณาการจัดการเรียนการสอนสู่การบริการวิชาการชุมชนโดยใช้สถานการณ์ปัญหา. วารสารการประชุมวิชาการระดับชาติการจัดการเทคโนโลยีและนวัตกรรมครั้งที่ 1 มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม จังหวัดมหาสารคาม ในวันที่ 12-13 พฤษภาคม 2558.
ไพฑูรย์ ปลงสนิท. (2547). การศึกษาเปรียบเทียบผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนด้วยบทเรียน e-Learing กับการเรียนในชั้นเรียนปกติ เรื่อง ทฤษฎีเบื้องต้นของออปแอมป์ วิชาวงจรอิเล็กทรอนิกส์ 2 ตามหลักสูตรประกาศนียบัตรวิชาชีพชั้นสูง สถาบันเทคโนโลยีราชมงคล ฉบับปรับปรุง พุทธศักราช 2543. สถาบันเทคโนโลยีพระจอมเกล้าพระนครเหนือ.
วรรณาพร จันทเรนทร์. (2550). ผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนการสอนระหว่างบทเรียน E-Learning กับการเข้าฟังบรรยาย. มหาวิทยาลัยรามคาแหง. (ออนไลน์). ค้นเมื่อ 15 มกราคม 2558, จาก http://dcms.thailis.or.th/dcms
วิชัย นภาพงศ์. และคณะ. (2549). การพัฒนาบทเรียนผ่านเครือข่ายอินเตอร์เน็ต เรื่อง เทคโนโลยีทางกราฟิก (The Development of Web-based Instruction in Graphic Technology). ปีที่ 17 ฉบับที่ 1. (ออนไลน์). สืบค้นเมื่อวันที่ 13 มีนาคม 2558 จาก http://educms.pn.psu.ac.th/edujn/viewarticle.php?id=62
สุขญา สังข์จรูญ. (2550). ผลของการเรียนบทเรียนบทเว็บโดยใช้บล็อกที่มีต่อผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนและความคงทนในการเรียนวิชาภาษาอังกฤษของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาตอนต้น วิทยานิพนธ์ครุศาสตรบัณฑิต สาขาโสตทัศนศึกษา. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย
อุบลวรรณ หงษวิทยากร และ ณัฐวดี ใจแสวงทรัพย์. (2557). การสร้างเสริมทุนชุมชนผ่านการเรียนรู้จากการสร้างสื่อศิลปวัฒนธรรมท้องถิ่น. วารสารอิเล็กทรอนิกส์ ทางการศึกษา. สาขาวิชาพัฒนศึกษา ภาควิชาภาควิชานโยบาย การจัดการและความเป็นผู้นาทางการศึกษา คณะครุศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย. ปีที่ 9 ฉบับที่ 2 /2557. (ออนไลน์). ค้นเมื่อ 13 มีนาคม 2558, จาก http://www.edu.chula.ac.th/ojed/home.asp
โอกาส เกาไศยาภรณ์. (2548). การพัฒนาบทเรียนการแสวงรู้บนเว็บเรื่องการจัดพิพิธภัณฑ์ในสถานศึกษา. กรุงเทพฯ: ซีเอ็ดยูเคชั่น.
Safran, C. (2010). Social Media in Education. Thesis for the Award of the Academic Degree of a Doctor of Technology, Graz University of Technology.
National School Boards Association. (2553). สถิติเกี่ยวกับ Education 2.0 ในสหรัฐอเมริกา. ค้นเมื่อ 8 มกราคม 2558. จาก: http://www.columnfivemedia.com/socialcast-infographic-education-2-0/
