ความคิดเห็นของประชาชนต่อการจัดการแหล่งท่องเที่ยว ตลาดน้ำวัดใหญ่สว่างอารมณ์ในพื้นที่องค์การบริหารส่วนตำบลอ้อมเกร็ด อำเภอปากเกร็ด จังหวัดนนทบุรี
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การศึกษาเรื่องความคิดเห็นของประชาชนต่อการจัดการแหล่งท่องเที่ยวตลาดน้ำวัดใหญ่สว่างอารมณ์ในพื้นที่องค์การบริหารส่วนตำบลอ้อมเกร็ด อำเภอปากเกร็ด จังหวัดนนทบุรี มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาระดับความคิดเห็นของประชาชนต่อการจัดการแหล่งท่องเที่ยวและเพื่อเปรียบเทียบความคิดเห็นของประชาชนต่อการจัดการแหล่งท่องเที่ยวจำแนกตามปัจจัยส่วนบุคคล โดยเป็นงานวิจัยเชิงปริมาณ ซึ่งใช้เครื่องมือ คือ แบบสอบถาม โดยมีค่าดัชนีความสอดคล้องของเครื่องมือ (IOC) เท่ากับ 0.91 และมีค่าความเชื่อมั่น (Reliability) โดยวิธีการสัมประสิทธิ์แอลฟาของครอนบาค เท่ากับ 0.862 โดยเก็บข้อมูลกับประชาชนที่เป็นกลุ่มตัวอย่างจำนวน 335 คน โดยใช้วิธีการสุ่มแบบอย่างง่าย มีการวิเคราะห์ข้อมูลด้วยโดยใช้สถิติเชิงพรรณนา ได้แก่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และการวิเคราะห์สถิติเชิงอนุมาน ได้แก่ สถิติทดสอบทีและการวิเคราะห์ความแปรปรวนทางเดียว โดยกำหนดนัยสำคัญทางสถิติอยู่ที่ 0.05
ผลการวิจัยพบว่า ระดับความคิดเห็นของประชาชนต่อการจัดการแหล่งท่องเที่ยวในภาพรวมอยู่ในระดับมาก ด้านที่มีค่าเฉลี่ยสูงที่สุด คือ ด้านการให้บริการท่องเที่ยว รองลงมา คือ ด้านการตลาด ด้านการวางแผนพัฒนาแหล่งท่องเที่ยว ด้านการบริหารจัดการแหล่งท่องเที่ยว และด้านการแสวงหาและสร้างแหล่งท่องเที่ยวใหม่ตามลำดับ เมื่อเปรียบเทียบความคิดเห็นของประชาชนต่อการจัดการแหล่งท่องเที่ยวตลาดน้ำจำแนกตามปัจจัยส่วนบุคคลพบว่าประชาชนที่มีอายุและอาชีพแตกต่างกัน ประชาชนมีความคิดเห็นเกี่ยวกับการจัดการแหล่งท่องเที่ยวตลาดน้ำแตกต่างกัน ส่วนปัจจัยด้านเพศ ระดับการศึกษา และรายได้ต่อเดือน ที่แตกต่างกัน ประชาชนมีความคิดเห็นไม่แตกต่างกัน จากผลการวิจัย องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นควรพัฒนากลยุทธ์การจัดการแหล่งท่องเที่ยวให้เหมาะสมกับกลุ่มอายุและอาชีพของประชาชน เพื่อส่งเสริมการมีส่วนร่วมและความพึงพอใจในการท่องเที่ยวตลาดน้ำในชุมชน
Article Details
เอกสารอ้างอิง
กรมประชาสัมพันธ์. (2566, 12 กันยายน). เปิดที่แรก!! “ตลาดน้ำกรุงเก่าวัดท่าการ้อง” ย้อนยุควิถี ริมน้ำของชาวอยุธยา ยกระดับ 10 ตลาดบก 6 ตลาดน้ำ สืบสานวัฒนธรรมไทย. https://www.prd.go.th/th/content/category/detail/id/9/iid/213886
กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา. (2567). สถานการณ์พักแรม จำนวนผู้เยี่ยมเยือน และรายได้จากผู้ เยี่ยมเยือนเดือนมกราคม-ธันวาคม ประจำปี 2567. https://www.mots.go.th/news/category/760
การท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย. (2566). นนทบุรี. https://thai.tourismthailand.org/Destinations/Provinces/นนทบุรี/226
การท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย. (2541, 2-6 กรกฎาคม). การวางแผนและพัฒนาการท่องเที่ยว ปี 2542. http://tourismlibrary.tat.or.th/medias/T14751.pdf
คัชพล จั่นเพชร. (2565). การรับรู้คุณค่าองค์ประกอบของแหล่งท่องเที่ยวที่ส่งผลต่อความพึงพอใจ ด้านพฤติกรรมและการบริโภคของนักท่องเที่ยวในจังหวัดสุโขทัย. สักทอง: วารสาร มนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ (สทมส.). 28(1), 103-115.
นพดล วีระวงศ์. (2564). บทบาทหน้าที่ขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นต่อการพัฒนาแหล่งท่องเที่ยว อย่างยั่งยืน กรณีศึกษาเทศบาลนครนครสวรรค์ อำเภอเมือง จังหวัดนครสวรรค์. [วิทยานิพนธ์ปริญญารัฐศาสตรมหาบัณฑิต การเมืองและการจัดการ]. มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์. https://digital.library.tu.ac.th/tu_dc/frontend/Info/item/dc:294073
นพวรรณ เชื้อโชติ. (2556). บทบาทขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นในการพัฒนาท้องถิ่นให้เป็นแหล่ง ท่องเที่ยวที่ยั่งยืน กรณีศึกษาองค์การบริหารส่วนตำบลกุดชมภู อำเภอพิบูลมังสาหาร จังหวัด อุบลราชธานี. [วิทยานิพนธ์ปริญญาบริหารธุรกิจมหาบัณฑิต]. มหาวิทยาลัยอุบลราชธานี. https://www.esanpedia.oar.ubu.ac.th/e-research/?q=node/1736.
ปพน บุษยมาลย์ และคณะ. (2562). การมีส่วนร่วมขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นในการจัดการ ท่องเที่ยวชุมชน OTOP นวัตวิถี: กรณีศึกษาตำบลหน้าถ้ำ อำเภอเมืองยะลา จังหวัดยะลา. คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฎยะลา.
ประพัฒชนม์ จริยะพันธุ์ และรัชพงษ์ กลิ่นศรีสุข. (2562). การวิเคราะห์โซ่คุณค่าเพื่อการพัฒนาการ ท่องเที่ยวสู่การเป็น Smart tourism destination ในพื้นที่ระเบียงเศรษฐกิจพิเศษภาค ตะวันออก (Eastern Economic Corridor: EEC). สํานักงานคณะกรรมการวิจัย แห่งชาติ (วช.) และสํานักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัย (สกว.)
พาฝัน นิลสวัสดิ์ ดูฮาเมลน์. (2564). บทบาทของเทศบาลต่อภารกิจด้านการท่องเที่ยว: การบริหาร จัดการท่องเที่ยวเมืองเก่าสงขลาและเมืองเก่าปัตตานี. วารสารชุมชนวิจัยมหาวิทยาลัยราชภัฏ นครราชสีมา. 15(2), 69-81.
ไพริน เวชธัญญะกุล. (2563). การท่องเที่ยวเชิงนิเวศสู่การท่องเที่ยวอย่างยั่งยืน Ecotourism to Sustainable Tourism. วารสารการท่องเที่ยวเชิงนิเวศสู่การท่องเที่ยวอย่างยั่งยืน. 2(1), 50- 63.
รัดเกล้า เปรมประสิทธิ์. (2559). บทบาทขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นในการส่งเสริมเศรษฐกิจ ชุมชนจากการท่องเที่ยวอุทยานแห่งชาติ. วารสารสังคมศาสตร์มหาวิทยาลัยนเรศวร. 12(2), 127-149.
วรนารถ ดวงอุดม. (2557). ความสามารถในการบริหารจัดการแหล่งท่องเที่ยวขององค์กรปกครอง ส่วนท้องถิ่นจังหวัดชัยนาท. วารสารเศรษฐศาสตร์และกลยุทธ์การจัดการ. 1(1), 35-53.
สุวิมล บัวทอง และปิยะนุช พรประสิทธิ์. (2567). การพัฒนาเส้นทางการท่องเที่ยวชุมชนอย่างมีส่วน ร่วม กรณีศึกษาชุมชนเกาะแต้ว อำเภอเมือง จังหวัดสงขลา. วารสารมหาวิทยาลัยนราธิวาส ราชนครินทร์ สาขามนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์. 11(2), 66-94.
องค์การบริหารส่วนตำบลอ้อมเกร็ด. (2566, 12 มกราคม). จำนวนประชากร. https://aomkred.go.th/public/list/data/index/menu/1168
องค์การบริหารส่วนจังหวัดนนทบุรี. (2565, 5 มิถุนายน). ยุทธศาสตร์การพัฒนาและส่งเสริมการ ท่องเที่ยวขององค์การบริหารส่วนจังหวัดนนทบุรี พ.ศ.2565-2570. https://www.nont- pro.go.th/public/list/data/detail/id/7812/menu/5100/page/1
Kim, J & Lee, J. (2023). A Study on Market Segmentation According to Wellness Tourism Motivation and Differences in Behavior between the Groups-Focusing on Satisfaction, Behavioral Intention, and Flow. International Journal of Environmental Research and Public Health. 20(2), 1-22.
Cahyani. F, Lukman L., Lestari. D, Janah. A & Trimah. S. (2023). The Influence of Tourist Attraction and Service Quality on the Interest of Visiting Tourist on TKL ECOPARK. Journal of Humanities, Social Sciences and Business (JHSSB). 2(2), 401-408.
Hair, J. F., Anderson, R. E., Tatham, R. L., & Black, W. C. (1998). Multivariate data analysis (5th ed.). Prentice-Hall.
