การส่งเสริมและพัฒนาผู้สูงอายุตามยุทธศาสตร์องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น

Main Article Content

ไพศาล สงแก้ว
เพ็ญศรี ฉิรินัง
วรเดช จันทรศร
จุมพล หนิมพานิช

บทคัดย่อ

บทความนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษายุทธศาสตร์การพัฒนาขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นที่เกี่ยวข้องกับการส่งเสริมและพัฒนาผู้สูงอายุของประเทศไทย และเพื่อเสนอแนวทางการดำเนินงานส่งเสริมและพัฒนาผู้สูงอายุสำหรับองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น ตามแนวคิดการดำเนินงานส่งเสริมและพัฒนาผู้สูงอายุภายใต้ยุทธศาสตร์ที่ 2 ของแผนผู้สูงอายุแห่งชาติ ฉบับที่ 2 (พ.ศ. 2545-2564) ซึ่งพบว่า องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นควรมีการดำเนินงานส่งเสริมและพัฒนาผู้สูงอายุ ใน 6 ด้าน ได้แก่ (1) การส่งเสริมสุขภาพ (2) การส่งเสริมการรวมกลุ่ม (3) การส่งเสริมการทำงานและหารายได้ (4) การสนับสนุนผู้สูงอายุที่มีศักยภาพ (5) การส่งเสริมสื่อเพื่อผู้สูงอายุ และ (6) การส่งเสริมและสนับสนุนที่อยู่อาศัยและสิ่งแวดล้อมสำหรับผู้สูงอายุ และแนวทางการดำเนินงานขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น สำหรับส่งเสริมและพัฒนาผู้สูงอายุ คือ (1) การกำหนดเป้าหมาย (2) การจัดสรรงบประมาณ (3) การจัดให้มีสิ่งอำนวยความสะดวกที่เหมาะสม และ (4) การติดตามและประเมินผลการดำเนินงาน ซึ่งจะช่วยสนับสนุนให้การดำเนินงานส่งเสริมและพัฒนาผู้สูงอายุให้ประสบความสำเร็จ

Article Details

รูปแบบการอ้างอิง
สงแก้ว ไ., ฉิรินัง เ., จันทรศร ว. ., & หนิมพานิช จ. (2025). การส่งเสริมและพัฒนาผู้สูงอายุตามยุทธศาสตร์องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชพฤกษ์, 11(2), 1–15. สืบค้น จาก https://so03.tci-thaijo.org/index.php/rpu/article/view/292945
ประเภทบทความ
บทความวิชาการ

เอกสารอ้างอิง

กรมกิจการผู้สูงอายุ กระทรวงการพัฒนาสังคมและความมั่นคงของมนุษย์. (2562). แผนผู้สูงอายุแห่งชาติ ฉบับที่ 2 (พ.ศ. 2545–2564) ฉบับปรับปรุงครั้งที่ 1 พ.ศ. 2552. กรุงเทพฯ: กรมกิจการผู้สูงอายุ กระทรวงการพัฒนาสังคมและความมั่นคงของมนุษย์.

กลุ่มงานยุทธศาสตร์และนโยบาย กองยุทธศาสตร์และแผนงาน. (2559). ยุทธศาสตร์กรมส่งเสริมการปกครองท้องถิ่น พ.ศ. 2560–2569. กรุงเทพฯ: กลุ่มงานยุทธศาสตร์และนโยบาย กองยุทธศาสตร์และแผนงาน กรมส่งเสริมการปกครองท้องถิ่น.

คณะกรรมการผู้สูงอายุแห่งชาติ กระทรวงพัฒนาสังคมและความมั่นคงของมนุษย์. (2553). แผนผู้สูงอายุแห่งชาติฉบับที่ 2 (พ.ศ. 2545–2564) ฉบับปรับปรุงครั้งที่ 1 พ.ศ. 2552. กรุงเทพฯ: เทพเพ็ญวานิสย์.

นภัทร ภักดีสรวิชญ์, วรรณวรางค์ ศุทธชัย, & ณัฏฐกานต์ เวชพันธ์. (2564). แนวทางการบริหารงานนโยบายขององค์กรปกครองท้องถิ่น เพื่อพัฒนาและส่งเสริมศักยภาพผู้สูงอายุ. วารสารวิชาการและวิจัย มหาวิทยาลัยภาคตะวันออกเฉียงเหนือ, 11(2), 270–280.

พันนิภา บุญจริง. (2558). การพัฒนารูปแบบการดำเนินงานชมรมผู้สูงอายุ ตำบลธาตุน้อย อำเภอเขื่องใน จังหวัดอุบลราชธานี. วารสารเทคโนโลยีภาคใต้, 8(2), 1–7.

พระราชบัญญัติกำหนดแผนและขั้นตอนการกระจายอำนาจให้แก่องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น พ.ศ. 2542. (2542, 17 พฤศจิกายน). ราชกิจจานุเบกษา, 116(114ก), 48.

มูลนิธิสถาบันวิจัยและพัฒนาผู้สูงอายุ. (2564). ประเทศไทยกับสังคมผู้สูงอายุ. นนทบุรี: มูลนิธิสถาบันวิจัยและพัฒนาผู้สูงอายุ.

สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2560). แผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ ฉบับที่ 12 พ.ศ. 2560–2564. กรุงเทพฯ: สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ.

สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2561). ยุทธศาสตร์ชาติ 20 ปี พ.ศ. 2561–2580. กรุงเทพฯ: สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ.

สำนักงานวิจัยและพัฒนางานบุคล สำนักงาน ก.พ. (2561). ภาครัฐกับการเตรียมความพร้อมเข้าสู่สังคมสูงวัย. วารสารข้าราชการ, 60(4), 6.

สำนักบริหารทะเบียน กรมการปกครอง. (2565). สถิติประชากรทางการทะเบียนราษฎร (รายเดือน). ปทุมธานี: สำนักบริหารทะเบียน กรมการปกครอง.

สุดารัตน์ สุดสมบูรณ์. (2557). สวัสดิการสังคมของผู้สูงอายุในประเทศไทย. วารสารเทคโนโลยีภาคใต้, 7(1), 73.

สุดารัตน์ สุดสมบูรณ์, & คณะ. (2559). บทบาทขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นในการดูแลผู้สูงอายุไทย. วารสารเทคโนโลยีภาคใต้, 9(1), 121–127.