ประสิทธิภาพเทคโนโลยีปัญญาประดิษฐ์ในการให้บริการผู้โดยสารภาคพื้นดินของสายการบินท่าอากาศยานดอนเมือง

บทคัดย่อ

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาประสิทธิภาพของปัญญาประดิษฐ์ในการให้บริการผู้โดยสารภาคพื้นดินของสายการบินในท่าอากาศยานดอนเมือง 2) เปรียบเทียบประสิทธิภาพของปัญญาประดิษฐ์ในการให้บริการผู้โดยสารภาคพื้นดินของสายการบินท่าอากาศยานดอนเมือง การศึกษานี้เป็นการวิจัยเชิงปริมาณ กลุ่มตัวอย่างจำนวน 75 คน ซึ่งทราบขนาดกลุ่มตัวอย่างโดยใช้การคำนวนจากสูตรทาโรยามาเน่ (Taro Yamane. 1973) ใช้แบบสอบถามเป็นเครื่องมือในการเก็บรวบรวมข้อมูลจากพนักงานบริการภาคพื้นที่ให้บริการปัญญาประดิษฐ์กับผู้โดยสารภาคพื้นดินของสายการบินในท่าอากาศยาน การวิเคราะห์ข้อมูลพื้นฐานด้วยสติเชิงพรรณนา (Descriptive Statistics) และใช้สถิติค่า t-test แบบ independent ในการเปรียบเทียบประสิทธิภาพของปัญญาประดิษฐ์ในการให้บริการผู้โดยสารภาคพื้นดินของสายการบินท่าอากาศยานดอนเมือง

ผลการศึกษาพบว่าส่วนใหญ่เป็นเพศหญิง มีอายุน้อยกว่า 30 ปี มีสถานภาพโสด ระดับการศึกษาปริญญาตรี มีประสบการณ์การทำงานมากกว่า 5 ปี สายงานที่ปฏิบัติงานทำงานในแผนกเช็คอิน มีความคิดเห็นเกี่ยวกับประสิทธิภาพในการใช้ปัญญาประดิษฐ์ในการให้บริการผู้โดยสารภาคพื้นดินของสายการบินในท่าอากาศยานดอนเมืองโดยภาพรวมพบว่า 3 อันดับแรกที่ให้ความสำคัญ คือ ด้านคุณภาพการบริการ รองลงมาด้านการประยุกต์นำไปใช้ และด้านการวิเคราะห์และตัดสินใจ เมื่อเปรียบเทียบประสิทธิภาพของปัญญาประดิษฐ์ในการให้บริการผู้โดยสารภาคพื้นดินของสายการบินท่าอากาศยานดอนเมือง ด้านการให้บริการลูกค้าส่วนบุคคล ด้านการวิเคราะห์และตัดสินใจ และด้านการประยุกต์นำไปใช้ และด้านคุณภาพการบริการ แตกต่างกัน อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 เมื่อทดสอบสมติฐานการวิจัยพบว่า สถานภาพ ที่แตกต่างกันประสิทธิภาพในการใช้ปัญญาประดิษฐ์กับการให้บริการผู้โดยสารภาคพื้นดินของสายการบินในท่าอากาศยานดอนเมืองแตกต่างกัน