นโยบายสาธารณะสำหรับผู้ประกอบการธุรกิจห้องเช่า
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความนี้เป็นการศึกษานโยบายสาธารณะที่สัมพันธ์กับการประกอบธุรกิจห้องเช่า มีวัตถุประสงค์เพื่อนำเสนอนโยบายสาธารณะที่เกี่ยวข้องผู้ประกอบการธุรกิจห้องเช่าในปัจจุบัน และนำเสนอแนวทางการกำหนดนโยบายที่มีความเหมาะสมกับผู้ประกอบการธุรกิจห้องเช่าในอนาคต โดยธุรกิจห้องเช่ามีความสำคัญต่อการพัฒนาประเทศไทยเนื่องจากเป็นที่อยู่อาศัยสำหรับผู้ย้ายถิ่นฐานเข้ามาทำงานในเมือง ซึ่งมีรายได้น้อย และเป็นแรงงานสำคัญในการขับเคลื่อนประเทศ โดยปัจจุบันธุรกิจได้รับผลกระทบอย่างหนักจากวิกฤติโรคระบาดโควิด-19 ส่งผลให้แรงงานต้องย้ายกลับภูมิลำเนาเนื่องจากการว่างงาน ทำให้ปริมาณผู้พักอาศัยลดน้อยลง จากการศึกษาพบว่านโยบายสาธารณะที่เกี่ยวข้องกับผู้ประกอบการห้องเช่า ได้แก่ นโยบายประเภทกฎหมาย และนโยบายการสนับสนุนด้านสินเชื่อ ซึ่งภาครัฐสามารถให้การช่วยเหลือได้โดยการกำหนดนโยบายให้ตรงต่อความต้องการของผู้ประกอบการห้องเช่า โดยปรับปรุงรูปแบบสินเชื่อที่มีความเหมาะสม ปรับปรุงกฎหมายให้เอื้อต่อการปฏิบัติตาม และสนับสนุนให้ผู้ประกอบการขึ้นทะเบียนเป็นนิติบุคคลซึ่งจะทำให้ได้รับการส่งเสริม และพัฒนาได้อย่างทั่วถึง ทันต่อสถานการณ์การเปลี่ยนแปลงในอนาคต รัฐก็สามารถจัดเก็บรายได้ที่เพิ่มขึ้น ส่งผลให้โครงสร้างเศรษฐกิจของประเทศแข็งแรงขึ้น ผู้ประกอบการห้องเช่าก็จะสามารถผ่านพ้นวิกฤติ และส่งต่อผลประโยชน์ที่ได้รับไปยังกลุ่มผู้พักอาศัยที่เป็นกำลังสำคัญในการขับเคลื่อนประเทศต่อไป
Article Details
เอกสารอ้างอิง
กรมพัฒนาธุรกิจการค้า กระทรวงพาณิชย์. (2564). จดทะเบียนธุรกิจ. ค้นเมื่อวันที่ 10 ตุลาคม 2564, จาก https://datawarehouse.dbd.go.th/business/overview/55909
กระทรวงพัฒนาสังคมและความมั่นคงของมนุษย์. (2559). ยุทธศาสตร์การพัฒนาที่อยู่อาศัยระยะ20 ปี (พ.ศ. 2560-2579). ค้นเมื่อวันที่ 28 มกราคม 2565, จากhttps://www.nha.co.th/download/แผนยุทธศาสตร์การพัฒนาท/
ข้อบัญญัติกรุงเทพมหานคร เรื่อง กิจการที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพ พ.ศ. 2561. (2 ตุลาคม 2561). ราชกิจจานุเบกษา. เล่มที่ 135 ตอนที่ 245ง. หน้า 12.
ธนาคารพัฒนาวิสาหกิจขนาดกลางและขนาดย่อมแห่งประเทศไทย. (2564). สินเชื่อฟื้นฟู, สินเชื่อรายเล็ก Extra Cash. ค้นเมื่อวันที่ 10 ตุลาคม 2564, จาก https://www.smebank.co.th/loans/restore
ธนาคารออมสิน. (2565). สินเชื่อธุรกิจห้องแถว. ค้นเมื่อ 28 มกราคม 2565, จาก https://www.gsb.or.th/media/2019/12/
ธนาคารอาคารสงเคราะห์. (2564). สินเชื่ออะพาร์ตเมนต์. ค้นเมื่อวันที่10 ตุลาคม 2564, จาก https://www.ghbank.co.th/product-detail/apartment-loan
นพวัตติ์ ธรรมเหมไพจิตร และ กฤษฎา ตันเปาว์. (2564). กลยุทธ์การตลาดการเช่า-ซื้อ อาคารที่พักอาศัยคอนโดมิเนียมในเขตกรุงเทพมหานครและเขตปริมณฑล. วารสารสันติศึกษาปริทรรศน์ มจร, 9(6): 2504-2517.
บุษยา ทรงสอาด. (10 ตุลาคม 2564). สัมภาษณ์. ผู้ประกอบการห้องเช่า เขตจตุจักรกรุงเทพมหานคร. 1/50 ซ.ร่วมศิริมิตร แขวงจอมพล เขตจตุจักร กรุงเทพมหานคร.
ประกาศคณะกรรมการว่าด้วยสัญญา เรื่อง ให้ธุรกิจการให้เช่าอาคารเพื่ออยู่อาศัยเป็นธุรกิจที่ควบคุมสัญญา พ.ศ. 2562. (31 ตุลาคม 2562). ราชกิจจานุเบกษา. เล่มที่ 136 ตอนที่ 270ง. หน้า 49.
ปุณณภา นิยมเสน และ เอกศิริ นิยมศิลป. (2564). แนวทางสู่ความสำเร็จในการประกอบธุรกิจห้องเช่าอะพาร์ตเมนต์ ในเขตกรุงเทพมหานคร. วารสารบริหารนิติบุคคลและนวัตกรรมท้องถิ่น, 7(4): 1-15.
พระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. 2535. (5 เมษายน 2535). ราชกิจจานุเบกษา. เล่มที่ 109 ตอนที่ 38. หน้า 27.
พระราชบัญญัติควบคุมอาคาร (ฉบับที่ 2) พ.ศ. 2535. (6 เมษายน 2535). ราชกิจจานุเบกษา. เล่มที่ 109 ตอนที่ 39. หน้า 1.
พระราชบัญญัติคุ้มครองผู้บริโภค (ฉบับที่ 2) พ.ศ. 2541. (24 มีนาคม 2541). ราชกิจจานุเบกษา. เล่มที่ 115 ตอนที่ 15ก. หน้า 1.
พระราชบัญญัติภาษีที่ดินและสิ่งปลูกสร้าง พ.ศ. 2562. (12 มีนาคม 2562). ราชกิจจานุเบกษา. เล่มที่ 136 ตอนที่ 30ก. หน้า 21.
วรเดช จันทรศร. (2559). ทฤษฎีการนำนโยบายสาธารณะไปปฏิบัติ. พิมพ์ครั้งที่ 7. กรุงเทพฯ: พริกหวานกราฟฟิค.
Anderson James E. (1994). Public Policy – Making: Introduction. 2nd ed. New York: Houghton Mifflin Company.
Charles L. Cochran and Eloise F. Malone. (2005). Public Policy: Perspectives and Choices. 3rd ed. Boulder: Lynne Rienner Publisher.
David Easton. (1953). The Political System An Inquiry into the State of Political Science. New York: Knopf.
Dye Thomas R. (1984). Understanding Public Policy. 5th ed. Englewood Cliffs. New Jersey: Prentice–Hall.
Koenig Louis W. (1986). An Introduction to Public Policy. New Jersey: Prentice-Hall.
Larry N. Gerston. (1997). Public Policy Making Process and Principle. M.E. Sharpe.
Michael E. Kraft and Scott R. Furlong. (2004). Public Policy Politics, Analysis, and Alternatives. 4th ed. California: SAGE Publication.
Sharkansky Ira. (1970). “The Political Scientist and Policy Analysis: An Introduction”. in Policy Analysis in Political Science, ed. Chicago: MarkhamPublishing Company.
