การประเมินประสิทธิภาพระบบขนส่งด้วยกระบวนการกิจกรรมหลักด้านโลจิสติกส์: กรณีศึกษาบริษัท ABC
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) สร้างตัวชี้วัดในการประเมินประสิทธิภาพระบบขนส่งด้วยกระบวนการกิจกรรมหลักด้านโลจิสติกส์สำหรับการขนส่ง และหลักความถูกต้อง และ 2) ประเมินประสิทธิภาพระบบขนส่งของบริษัทกรณีศึกษา ABC ด้วยตัวชี้วัดกิจกรรมหลักด้านโลจิสติกส์ โดยผู้วิจัยได้ทำการทบทวนวรรณกรรมเกี่ยวกับกิจกรรมหลักด้านโลจิสติกส์สำหรับการขนส่งและหลักความถูกต้อง จากนั้นจึงได้พัฒนาตัวชี้วัดขึ้นก่อนนำไปสัมภาษณ์เชิงลึกและนำส่งแบบประเมินตัวชี้วัดให้แก่กลุ่มตัวอย่างผู้ที่มีส่วนเกี่ยวข้องกับกิจกรรมขนส่งของบริษัทจำนวน 10 คน เพื่อตรวจสอบความถูกต้องของตัวชี้วัดที่พัฒนาขึ้น แล้วจึงนำแบบประเมินประสิทธิภาพที่เสร็จสมบูรณ์ไปทำการทดสอบการประเมินประสิทธิภาพระบบขนส่งบริษัทกรณีตัวอย่าง
ผลการวิจัย พบว่า ตัวชี้วัดในการประเมินประสิทธิภาพระบบขนส่งที่เหมาะสม ประกอบด้วย 3 กิจกรรมหลัก คือ การสื่อสาร การขนถ่ายและบรรจุ และการขนส่ง โดยมีกิจกรรมละ 5 มิติ ประกอบด้วย มิติความถูกต้อง คุณภาพ สถานที่ เวลา และต้นทุน รวมทั้งหมด 15 ตัวชี้วัด ซึ่งภาพรวมของประสิทธิภาพระบบขนส่งของบริษัท ABC มีค่าเฉลี่ยอยู่ที่ 4.72 คะแนน แม้ว่าการประเมินผลโดยรวมของบริษัทจะอยู่ในระดับดีมาก แต่กลับพบว่าตัวชี้วัดระยะเวลาเฉลี่ยการส่งคำสั่งซื้อภายในองค์กรนั้นได้คะแนนเพียง 2.0 ซึ่งอยู่ในระดับน้อย ดังนั้นบริษัทจึงควรให้ความสำคัญในการพัฒนาระบบการส่งคำสั่งซื้อในองค์กรให้มีความรวดเร็วขึ้นเพื่อลดผลกระทบและป้องกันปัญหาที่จะเกิดขึ้น โดยการใช้เทคโนโลยีสนับสนุนการสื่อสาร เช่น ระบบฐานข้อมูล หรือระบบเมอีลภายในองค์กร
Article Details
เอกสารอ้างอิง
กรมการค้าต่างประเทศ. (2563). การค้าชายแดนของไทย. กองความร่วมมือการค้าและการลงทุน. ค้นเมื่อวันที่ 13 เมษายน 2564, จาก https://www.dft.go.th/Portals/3/ชายแดนผ่านแดน เดือน ม.ค-ส.ค.pdf
กรมส่งเสริมอุตสาหกรรม. (2562). การประเมินตัวชึ้วัดประสิทธิภาพโลจิสติกสภาคอุตสาหกรรม Industrial Logistic Performance Index: ILIP. กองโลจิสติกส์กระทรวงอุตสาหกรรม.
จุฑามาศ เหล่าพิทักษ์ และ กวีพล สว่างแพ้ว. (2564). การศึกษาการวัดประสิทธิภาพการให้บริการในการขนส่ง. คณะโลจิสติกส์ มหาวิทยาลัยบูรพา.
ไชยยศ ไชยมั่นคง และ มยุขพันธุ์ ไชยมั่นคง. (2553). กลยุทธ์โลจิสติกส์และซัพพลายเชน: เพื่อแข่งขันในตลาดโลก = Logistics and supply chain strategy: competing in the global market. นนทบุรี: ซี.วาย.ซิซเทิม พริ้นติ้ง.
น้องส้ม โพธิ์ประเสริฐ และ ชิตพงษ์ อัยสานนท์. (2561). การบริหารจัดการผู้ให้บริการโลจิสติกส์สำหรับผู้ประกอบการส่งออกอาหารในประเทศไทย. วารสารวิทยาลัยโลจิสติกส์และซัพพลายเชน, 4(2): 118-128.
มะนิกา ละมณี ศิรภัสสร แก่นสิงห์ และ โรจนี หอมชาลี. (2563). การพัฒนาตัวชี้วัดประสิทธิภาพด้านโลจิสติกส์สาหรับผู้ประกอบการขนส่ง. Suranaree J. Soc. Sci., 14(2): 50-72.
รุธิร์ พนมยงค์. (2553). การปรับปรุงการเข้าถึงของสินค้าไทยสู่ตลาดญี่ปุ่น ด้วยการบูรณาการกับห่วงโซ่อุปทานของญี่ปุ่น. สำนักกองทุนสนับสนุนการวิจัย.
วัชระ วัธนารวี และ ภูมิพัฒน์ มิ่งมาลัยรักษ์. (2561). การวิเคราะห์องค์ประกอบเชิงยืนยันประสิทธิภาพการจัดการโลจิสติกส์ของธุรกิจการค้าข้ามแดนเชียงราย. สุทธิปริทัศน์, 33(105): 26-37.
Donath B. (2002). The IOMA Handbook of Logistics and Inventory Management. Wiley John Wiley & Sons.
