พฤติกรรมการท่องเที่ยวเชิงพุทธศาสนาในจังหวัดภูเก็ตของนักท่องเที่ยวชาวไทย
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
ผลการวิจัย พบว่า 1) สาเหตุของการท่องเที่ยวส่วนใหญ่ คือ รู้สึกเครียดเรื่องงาน โดยมีวัตถุประสงค์การท่องเที่ยวเชิงพุทธศาสนาคือ เพื่อการทำบุญ สะเดาะเคราะห์ ปีชง มีระยะเวลาสักการะและเยี่ยมชม 1 ชั่วโมง ค่าใช้จ่ายเฉลี่ยในการทำบุญเฉลี่ยที่ 51-100 บาท รู้สึกประทับใจและสบายใจ เมื่อได้มาสักการะ 2) ความสัมพันธ์ระหว่างข้อมูลทั่วไปของนักท่องเที่ยวกับพฤติกรรมการท่องเที่ยว พบว่า ข้อมูลทั่วไปของนักท่องเที่ยวมีความสัมพันธ์กับพฤติกรรมการท่องเที่ยวอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05
Article Details
เอกสารอ้างอิง
ขนิษฐา แจ้งประจักษ์. (2554). ปัจจัยส่วนประสมทางการตลาดที่ส่งผลต่อพฤติกรรมของนักท่องเที่ยว กรณีศึกษาสามชุกตลาดร้อยปีจังหวัดสุพรรณบุรี. การค้นคว้าอิสระ ปริญญาบริหารธุรกิจมหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลธัญบุรี.
คมชัดลึก. (2556). สกว.หนุน “มจร”ชงวิจัย “จัดการท่องเที่ยวเชิงพุทธ”. ค้นเมื่อวันที่ 19 พฤศจิกายน 2561, จาก https://www.komchadluek.net/news/lifestyle/165421
ชวัลนุช อุทยาน. (2551). พฤติกรรมนักท่องเที่ยว. ค้นเมื่อวันที่ 19 ธันวาคม 2561, จาก http://touristbehaviour.wordpress.com/1/
ธนิต บุตรทิพย์สกุล. (2558). พฤติกรรมการท่องเที่ยวเชิงพุทธศาสนาของนักท่องเที่ยววัดในจังหวัดน่าน. วิทยานิพนธ์ปริญญาวิทยาศาสตรมหาบัณฑิต จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
บุญชัย อาสอภิสิทธิ์. (2561). พฤติกรรมการท่องเที่ยวเชิงอนุรักษ์วัฒนธรรมของกลุ่มวัยรุ่นในเขตอำเภอพระนครศรีอยุธยา จังหวัดพระนครศรีอยุธยา. รัฐศาสตรมหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยรามคำแหง.
พรรณ์ธิดา เหล่าพวงศักดิ์. (2559). แนวทางการพัฒนาการท่องเที่ยวเชิงศาสนา เพื่อรองรับนักท่องเที่ยวกลุ่มประชาคมเกษียณ จังหวัดกาญจนบุรี. วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยธนบุรี,
(21): 35-43.
วงศ์ระวิทย์ น้อมนำทรัพย์ และ พะยอม ธรรมบุตร. (2558). ศักยภาพของการท่องเที่ยวเชิงพุทธศาสนาจังหวัดนครปฐม. วารสารวไลยอลงกรณ์ปริทัศน์, 5(2): 151-164.
วัชรินทร์ เกิดทรัพย์. (2561). พฤติกรรมการเดินทางท่องเที่ยวของนักท่องเที่ยวกลุ่มโอเชียเนียช่วงนอกฤดูกาลท่องเที่ยวในจังหวัดภูเก็ต. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชพฤกษ์, 4(2) มิถุนายน–กันยายน 2561: 127-138.
วิวัฒน์ จันทร์กิ่งทอง. (2558). พฤติกรรมนักท่องเที่ยวชาวไทยในอุทยานแห่งชาติเขาน้ำค้าง จังหวัดสงขลา. การประชุมหาดใหญ่วิชาการระดับชาติ ครั้งที่ 6. วันที่ 26 มิถุนายน 2558 มหาวิทยาลัยหาดใหญ่.
สำนักงานสถิติจังหวัดภูเก็ต. (2561). จำนวนนักท่องเที่ยวชาวไทย. ค้นเมื่อวันที่ 20 ธันวาคม 2561, จาก http://phuket.nso.go.th/index.php?option=com_content&view=article&id=
&Itemid=646
สำนักพัฒนาคุณธรรมจริยธรรม. (2557). แนวทางการดำเนินงานโครงการส่งเสริมการท่องเที่ยวเส้นทางแสวงบุญในมิติทางศาสนา ปี 2557. กรุงเทพฯ: กรมศาสนา กระทรวงวัฒนธรรม.
สุรศักดิ์ ศิลาวรรณา. (2550). การท่องเที่ยวและการเผยแพร่พระพุทธศาสนา บทบาทของวัดในเขตกรุงเทพมหานคร กรณีศึกษา วัดบวรนิเวศวิหารและวัดเบญจมบพิตรดุสิตวนาราม. สารนิพนธ์ปริญญาศิลปศาสตรบัณฑิต มหาวิทยาลัยมหิดล.
Cohen, E. (1979). A Phenomenology of Tourist Experience. Sociology, 13: 179-201.
Hair, J. F., Jr., Black, W. C., Babin, B. J., Anderson, R. E., & Tatham, R. L. (2006). Multivariate Data Analysis. 6thed. New Jersey: Prentice Hall.
Perreault, W.D., & Dorden, W. R. (1979). A Psychological classification of vacation life-styles. Journal of Leisure Research, 9: 208-224.
Uysal, M and Hagan, L.A.R. (1993). Motivation of pleasure travel and tourism. New York: Van Nostrand Reinhold.
Yamane, T. (1973). Statistics: An Introductory Analysis. 3rd ed. NY: Harper & Row.
