องค์การแห่งการเรียนรู้ที่มีผลต่อการดำเนินงานของการเป็นนวัตกรรมองค์การของมหาวิทยาลัยเอกชนภาคกลาง
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อทำการทดสอบองค์การแห่งการเรียนรู้ที่มีอิทธิพลต่อการเป็นนวัตกรรมองค์การและผลการดำเนินงานขององค์การของมหาวิทยาลัยเอกชนภาคกลาง กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัยนี้ คือ อาจารย์ บุคลากรสนับสนุนสายวิชาการของมหาวิทยาลัยเอกชนในภาคกลางประเทศไทยทั้ง 15 มหาวิทยาลัย จำนวน 378 คน ซึ่งในการวิจัยในครั้งนี้ สามารถที่จะเก็บข้อมูลได้รวมจำนวนกลุ่มตัวอย่างทั้งสิ้น 374 ราย คิดเป็นร้อยละ 98.94 เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยเป็นแบบสอบถาม สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล คือ คือ ความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และการวิเคราะห์ถดถอย Partial Least Square
ผลการวิจัย พบว่า ด้านองค์กรแห่งการเรียนรู้ส่งผลต่อผลดำเนินงานของมหาวิทยาลัยมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 และด้านองค์กรแห่งการเรียนรู้ส่งผลต่อการเป็นนวัตกรรมองค์กรมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 และการเป็นนวัตกรรมองค์การมีอิทธิพลต่อผลการดำเนินงานของมหาวิทยาลัย ผลการทดสอบ พบว่า การเป็นนวัตกรรมองค์กรส่งผลต่อผลดำเนินงานของมหาวิทยาลัยมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05
Article Details
เอกสารอ้างอิง
ศิโรจน์ ผลพันธิน. (2549). รูปแบบการบริหารงานวิจัยของสถาบันอุดมศึกษา. กรุงเทพฯ: สำนักงานคณะกรรมการวิจัยแห่งชาติ.
สำนักงานคณะกรรมการการอุดมศึกษา. (2561). จำนวนมหาวิทยาลัยเอกชน. ค้นเมื่อวันที่ 5 ตุลาคม 2560, จาก http://www.mua.go.th/university-2.html
สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2560). แผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติฉบับที่ 12 (พ.ศ. 2560-2564). กรุงเทพฯ: สำนักนายกรัฐมนตรี.
อัครนันท์ เตชไกรชนะ. (ม.ป.ป.). การพัฒนาหลักสูตรระดับอุดมศึกษาในประเทศไทย. ค้นเมื่อวันที่ 5 ตุลาคม 2560, จาก http://www.gotoknow.org/posts/285430.
Abubakar, A., Hilman, H., & Kaliappen, N. (2018). New Tools for Measuring Global Academic Performance. SAGE Open, 8(3) July-September 2018: 1–10.
Aron, A., & Aron, E. (1999). Statistics for psychology. 2nd ed. Upper Saddle River, NJ: Prentice Hall.
Chen, S.-C., Hsiao, H.-C., Chang, J.-C., Shen, C.-H., & Chou, C.-M. (2010). School Organizational Innovative Indicators for Technical Universities and Institutes. Contemporary Issues in Education Research (CIER), 3(7) July 2010: 43.
Drucker, Peter F. (2002). The Discipline of Innovation. Harvard Business Review. August: 95-103.
Hair, F. H., Hult, G.T.M., Ringle, C.M., & Sarstedt, M. (2014). A primer on partial least squares structural equation modeling (PLS-SEM). Thousand Oaks: Sage Publications.
Hussein, N., Omar, S., Noordin, F., & Ishak, N. A. (2016). Learning Organization Culture, Organizational Performance and Organizational Innovativeness in a Public Institution of Higher Education in Malaysia: A Preliminary Study. Procedia Economics and Finance, 37: 512–519.
Marquardt, M.J. (2002). “Building the Learning Organization”: Mastering the 5 Elements for Corporate Learning, translated by Mohammad Rezazali, Tehran University Press.
Marsick, V. J., & Watkins, K. E. (1999). Looking again at learning in the learning organization: A tool that can turn into a weapon! The Learning Organization, 6(5) December 1999: 207–211.
Mehrabi, J., Alemzadeh, M. & Jadidi, M. (2013). Explaining the Relationship between Organizational Structure and Dimensions of Learning Organizations (Case study: Education Organization in Boroojerd County and the Related Departments), International Journal of Academic Research in Business and Social Sciences, 3(4) April 2013: 116-128.
Merx-Chermin, Mireille & Nijhof, Wim J. (2005). Factor Influencing Knowledge Creation and Innovation in an Organization. Journal of European Industrial. 2 (29) February 2005: 135-147.
Moore, J. F. (2006). Business Ecosystems and the View from the Firm. The Antitrust Bulletin, 51(1) March 2206: 31–75.
Parker, John E. S. (1978). The Economics of Innovation: The National and Multinational Enterprise in Technological Change. New York: Longman.
Ufere, K.J., Uche, A.G., & Alias, B.B. (2016). Social determinants of voluntary carbon information disclosure in the real estate sector of Malaysia. Studia Ubb Negotia, LXI(3) December 2016: 69-83.
Yamane, Taro. (1973). Statistics: an introductory analysis. New York: Harper & Row.
