ความคิดเห็นของผู้สูงอายุต่อการให้บริการเบี้ยยังชีพของสำนักงานเขตบางแค กรุงเทพมหานคร
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยเรื่องนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาระดับและเปรียบเทียบความคิดเห็นของผู้สูงอายุต่อการให้บริการเบี้ยยังชีพของสำนักงานเขตบางแค กรุงเทพมหานคร กลุ่มตัวอย่างในการวิจัยครั้งนี้ คือ ผู้สูงอายุที่มารับบริการเบี้ยยังชีพของสำนักงานเขตบางแค กรุงเทพมหานคร จำนวน 344 คน โดยการสุ่มตัวอย่างแบบบังเอิญ ใช้แบบสอบถามแบบมาตราส่วนประมาณค่า 5 ระดับ จำนวน 28 ข้อ เป็นเครื่องมือในการวิจัย สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ค่าความถี่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน สถิติทดสอบที (t-test) และการวิเคราะห์ความแปรปรวนทางเดียว (One-Way ANOVA)
ผลการวิจัย พบว่า ความคิดเห็นของผู้สูงอายุต่อการให้บริการเบี้ยยังชีพของสำนักงานเขตบางแค กรุงเทพมหานคร โดยภาพรวมอยู่ในระดับมาก และเมื่อพิจารณาเป็นรายด้านพบว่า ค่าเฉลี่ยรายด้านทุกด้านอยู่ในระดับมาก ทั้ง 4 ด้าน คือ ด้านอาคารสถานที่ ด้านการประชาสัมพันธ์ ด้านเจ้าหน้าที่
ผู้ให้บริการ ด้านการประสานงาน ผลการเปรียบเทียบระดับความคิดเห็นของผู้สูงอายุต่อการให้บริการเบี้ยยังชีพของสำนักงานเขตบางแค กรุงเทพมหานคร จำแนกตามสถานภาพส่วนบุคคล พบว่า ด้าน เพศ สถานภาพสมรส มีความคิดเห็นไม่แตกต่างกัน ส่วนด้านอายุ ระดับการศึกษา และระยะเวลาที่พักอาศัยในชุมชนที่มีความคิดเห็นแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ .05
Article Details
เอกสารอ้างอิง
กิติมา ปรีดีดิลก. (2532). การบริหารและการนิเทศการศึกษาเบื้องต้น. กรุงเทพฯ: อักษรการพิมพ์.
เฉลิมพร โพธิ์ศรีขาม. (2559). ความพึงพอใจของผู้สูงอายุที่มีต่อการจ่ายเงินสงเคราะห์เบี้ยยังชีพองค์การบริการส่วน ตำบลธวัชบุรี อำเภอธวัชบุรี จังหวัดร้อยเอ็ด. วิทยานิพนธ์รัฐศาสตร์มหาบัณฑิต สาขาวิชารัฐศาสตร์การปกครอง. มหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย วิทยาเขตร้อยเอ็ด.
ชนะพันธ์ สังข์สวัสดิ์. (2558). ความพึงพอใจต่อการให้บริการเบี้ยยังชีพขององค์การบริหารส่วนตำบลบางบัวทอง อำเภอบางบัวทอง จังหวัดนนทบุรี. บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยทองสุข.
ธนวัฒน์ ปินตา. (2561). ความพึงพอใจของผู้สูงอายุที่มีต่อการจัดการเงินสงเคราะห์เบี้ยยังชีพของเทศบาลตำบลร้องกวาง อำเภอร้องกวาง จังหวัดแพร่. สาขาวิชารัฐศาสตร์ มหาวิทยาลัยแม่โจ้.
ธูปหอม ภูทองพันธ์. (2554). ความคิดเห็นของคนพิการต่อการให้บริการเบี้ยความพิการขององค์การบริหารส่วนตำบลสามเรือน อำเภอศรีสำโรง จังหวัดสุโขทัย. สารนิพนธ์
รัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต วิทยาลัยทองสุข.
ประภาเพ็ญ สุวรรณ. (2540). การพัฒนาพฤติกรรมมนุษย์. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
ภัทรวดี ซอกดุลย์. (2557). การประเมินผลโครงการสวัสดิการเบี้ยยังชีพผู้สูงอายุของ องค์การบริหารส่วนตำบลพระแก้ว อำเภอภาชีจังหวัดพระนครศรีอยุธยา. วารสารวิจัยราชภัฏกรุงเก่า, 1(1): มกราคม-เมษายน 2557: 22-29.
ศิริวรรณ เสรีรัตน์ และคณะ. (2541). พฤติกรรมองค์การ. กรุงเทพฯ: ธีระพิล์มและไซเท็กซ์.
สำนักงานเขตบางแค กรุงเทพมหานคร. (2560). การจ่ายเบี้ยยังชีพ. ค้นเมื่อวันที่ 15 กรกฎาคม 2562, จาก http://www.bangkok.go.th/bangkhae/sitemap
สิทธิพร เกษจ้อย และคณะ. (2560). ความคิดเห็นของผู้สูงอายุที่มีต่อการให้บริการเบี้ยยังชีพผู้สูงอายุ ขององค์การบริหารส่วนตำบลบ้านหว้า อำเภอเมืองขอนแก่น จังหวัดขอนแก่น.มหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย วิทยาเขตอีสาน.
สุธี สุทธิสมบูรณ์ และ สมาน รังสิโยกฤษฎ์. (2542). หลักการบริหารเบื้องต้น. พิมพ์ครั้งที่ 16. กรุงเทพฯ: ประชาชน.
อัญชลี นิยมพลอย. (2558). การประเมินประสิทธิภาพการให้บริการจ่ายเงินเบี้ยยังชีพผู้สูงอายุ จังหวัดนนทบุรี. วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต หลักสูตรรัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยราชพฤกษ์.
อิงทิตา วงศ์จินดา และจิตพนธ์ ชุมเกตุ. (2560). การศึกษาความต้องการสวัสดิการของผู้สูงอายุในเขตพื้นที่ ตำบลสะพลี อำเภอปะทิว จังหวัดชุมพร. สารนิพนธ์ศิลปศาสตรบัณฑิต สาขาการจัดการธุรกิจและภาษาอังกฤษ คณะวิทยาการจัดการ มหาวิทยาลัยศิลปากร วิทยาเขตสารสนเทศเพชรบุรี.
Philip Kotler. (1997). Marketing Management: Analysis planning Implementation and control. New Jersey: Prentice Hall.
Yamane, Taro. (1973). Introductory Analysis. 3th ed. Tokyo: Harper International Education.
