การดำเนินงานของผู้ประกอบการวิสาหกิจชุมชนในจังหวัดนนทบุรี
Article Sidebar
เผยแพร่แล้ว:
พ.ค. 27, 2018
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาการดำเนินการของผู้ประกอบการวิสาหกิจชุมชนและเปรียบเทียบการดำเนินการของผู้ประกอบการวิสาหกิจชุมชนในจังหวัดนนทบุรี จำแนกตามข้อมูลส่วนบุคคล โดยมีกลุ่มวิสาหกิจชุมชนที่ได้รับการรับรองคุณภาพผลิตภัณฑ์จังหวัดนนทบุรีเป็นกลุ่มตัวอย่างจำนวน 182 ตัวอย่าง ใช้แบบสอบถามเป็นเครื่องในมือการวิจัย วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้ การแจกแจงความถี่ ร้อยละ ทดสอบที การวิเคราะห์ความแปรปรวนทางเดียว และการทดสอบรายคู่ด้วยวิธีของ Scheffé ผลการวิจัยสรุปได้ดังนี้
- การจัดการวิสาหกิจชุมชนในจังหวัดนนทบุรีทั้ง 10 ปัจจัยความสำเร็จ มีการปฏิบัติอยู่ในระดับ
ปานกลาง โดยปัจจัยความสำเร็จด้านความเป็นผู้นำกลุ่มมีค่าเฉลี่ยการปฏิบัติเป็นลำดับที่ 1 รองลงมาเป็นปัจจัยด้านการบริหารจัดการ ด้านการผลิต ด้านการตลาด ด้านข้อมูลข่าวสาร ด้านการบริหารจัดการกลุ่ม ด้านการมีส่วนร่วม ด้านแรงงาน ด้านการมีปฏิสัมพันธ์กับภายนอก และด้านการเงิน - การเปรียบเทียบความคิดเห็นเกี่ยวกับการจัดการวิสาหกิจชุมชนในจังหวัดนนทบุรี พบว่า ผู้ประกอบการวิสาหกิจชุมชนที่มีเพศอายุ ระดับการศึกษาสูงสุด อาชีพหลัก และรายได้เฉลี่ยต่อเดือนต่างกัน มีผลต่อความคิดเห็นเกี่ยวกับการจัดการวิสาหกิจชุมชนในจังหวัดนนทบุรี
Article Details
รูปแบบการอ้างอิง
คงอิ่ม เ. (2018). การดำเนินงานของผู้ประกอบการวิสาหกิจชุมชนในจังหวัดนนทบุรี. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชพฤกษ์, 4(1), 156–170. สืบค้น จาก https://so03.tci-thaijo.org/index.php/rpu/article/view/125774
ประเภทบทความ
บทความวิจัย
เอกสารอ้างอิง
กฤษณ์ วรรณวรมิศร์. (2553). สื่อการเปิดรับกับการตัดสินใจท่องเที่ยวต่างประเทศของประชาชนในเขตกรุงเทพมหานคร. รายงานเฉพาะบุคคล วารสารศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการจัดการการสื่อสารองค์กร คณะวารสารศาสตร์และสื่อสารมวลชน มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
จีระ กาญจนภักดิ์ และ พนอจิต เหล่าพูลสุข. (2541). องค์ความรู้+ยุทธศาสตร์ เศรษฐกิจแบบพอเพียงการพัฒนาเศรษฐกิจชุมชน. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์ยูไนเต็ดโปรดักชั่น.
เดชา ศิริสุทธิเดชา. (2556). การตรวจสอบการบริหาร. ค้นเมื่อ 22 ธันวาคม 2559, จาก http:// www.op.mahidol.ac.th/
ทรงธรรม ธีระกุล. (2558). การสื่อสาร: กลยุทธ์สู่ความสำเร็จขององค์กร. สืบค้นเมื่อ 4 ธันวาคม 2559, จาก https://www2.tsu.ac.th/grad/
บรรษัทภิบาล. (2556). ความรับผิดชอบของคณะกรรมการ. ค้นเมื่อ 30 ธันวาคม 2556, จาก http://lh-th.listedcompany.com.
ผู้จัดการจัดออนไลน์ (MGR Online). (2559). การวางแผนตั้ง “เป้าหมายระยะสั้น” และ “เป้าหมายระยะยาว” ค้นเมื่อ 1 ธันวาคม 2560, จาก https://mgronline.com/ mutualfund/detail/9590000023254
พัชราวลัย วงศ์บุญสิน. (2552). การย้ายถิ่น: ทฤษฎีและความเป็นไปได้ในเอเชีย. กรุงเทพฯ: วิทยาลัยประชากรศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ศิริชัย กาญจนวาสี. (2544). ทฤษฎีการประเมิน. พิมพ์ครั้งที่ 3. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สถาบันสิรินธร. (2558). แนวคิดวิสาหกิจชุมชน. ค้นเมื่อ 12 มกราคม 2560, จาก https://www. sirindhorn.ubonratchathani.doae.go.th.
สำนักงานเกษตรจังหวัดนนทบุรี. (2560). ค้นเมื่อ 12 มกราคม 2560, จาก https://www. nonthaburi.doae.go.th/community.html
สุรวัฒน์ ชมพูพงษ์. (2552). ค้นเมื่อ 6 มกราคม 2560, จาก https://www.gotoknow.org
Best, John W. (1981). Research in Education. 4 thed. New Jersey: Prentice-Hall.
ChompooPong, S. (2011). Retrieved on January 6, 2017, from https://www.gotoknow. org (in Thai)
Creighton, James L. (2005). The Public Participation Handbook. Publisher: JosseyBas.
Kanchanaphak, J. and Laopoolsukh, P. (1998). Knowledge, strategic Sufficiency Economy Community Economic Development. Bangkok: United Prints Productions. (in Thai)
Kanchanawasri, S. (2001). Theory of evaluation. 3nd ed. Bangkok. Chulalongkorn University. (in Thai)
Krejcie, R. V. & Morgan, D. W. (1970). Determining sample size for research activities. Education and Psychological Measurement. 30 (3): 607-610.
Manager Online. (2016). Planning for short – range goal and long – range goal. Retrieved on December 1st. 2017, from https://mgronline.com/mutualfund/ detail/9590000023254 (in Thai)
Nonthaburi Provincial Agricultural Extension Office. (2017). Retrieved January 6, 2017, from https://www.nonthaburi.doae.go.th/community.html (in Thai)
Sirisuthidecha. D. (2013). Administrative. Retrieved on December 22, 2017, from http: //www.op.mahidol.ac.th/ (in Thai)
Thirakul,T. (2015).Communication Strategies for Corporate Success. Retrieved on December 4, 2017, from https://www2.tsu.ac.th/grad/ (in Thai)
Wanworamit, K. (2010). Media exposure to foreign tourist decisions of people in Bangkok. Individual Report. Master of Journalism Corporate Communications Management Faculty of Journalism and Mass Communication Thammasat University. (in Thai)
Wongboonsin, P. (2009). Theory and Possibility in Asia. Bangkok: College of Population Studies Chulalongkorn University. (in Thai)
จีระ กาญจนภักดิ์ และ พนอจิต เหล่าพูลสุข. (2541). องค์ความรู้+ยุทธศาสตร์ เศรษฐกิจแบบพอเพียงการพัฒนาเศรษฐกิจชุมชน. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์ยูไนเต็ดโปรดักชั่น.
เดชา ศิริสุทธิเดชา. (2556). การตรวจสอบการบริหาร. ค้นเมื่อ 22 ธันวาคม 2559, จาก http:// www.op.mahidol.ac.th/
ทรงธรรม ธีระกุล. (2558). การสื่อสาร: กลยุทธ์สู่ความสำเร็จขององค์กร. สืบค้นเมื่อ 4 ธันวาคม 2559, จาก https://www2.tsu.ac.th/grad/
บรรษัทภิบาล. (2556). ความรับผิดชอบของคณะกรรมการ. ค้นเมื่อ 30 ธันวาคม 2556, จาก http://lh-th.listedcompany.com.
ผู้จัดการจัดออนไลน์ (MGR Online). (2559). การวางแผนตั้ง “เป้าหมายระยะสั้น” และ “เป้าหมายระยะยาว” ค้นเมื่อ 1 ธันวาคม 2560, จาก https://mgronline.com/ mutualfund/detail/9590000023254
พัชราวลัย วงศ์บุญสิน. (2552). การย้ายถิ่น: ทฤษฎีและความเป็นไปได้ในเอเชีย. กรุงเทพฯ: วิทยาลัยประชากรศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ศิริชัย กาญจนวาสี. (2544). ทฤษฎีการประเมิน. พิมพ์ครั้งที่ 3. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สถาบันสิรินธร. (2558). แนวคิดวิสาหกิจชุมชน. ค้นเมื่อ 12 มกราคม 2560, จาก https://www. sirindhorn.ubonratchathani.doae.go.th.
สำนักงานเกษตรจังหวัดนนทบุรี. (2560). ค้นเมื่อ 12 มกราคม 2560, จาก https://www. nonthaburi.doae.go.th/community.html
สุรวัฒน์ ชมพูพงษ์. (2552). ค้นเมื่อ 6 มกราคม 2560, จาก https://www.gotoknow.org
Best, John W. (1981). Research in Education. 4 thed. New Jersey: Prentice-Hall.
ChompooPong, S. (2011). Retrieved on January 6, 2017, from https://www.gotoknow. org (in Thai)
Creighton, James L. (2005). The Public Participation Handbook. Publisher: JosseyBas.
Kanchanaphak, J. and Laopoolsukh, P. (1998). Knowledge, strategic Sufficiency Economy Community Economic Development. Bangkok: United Prints Productions. (in Thai)
Kanchanawasri, S. (2001). Theory of evaluation. 3nd ed. Bangkok. Chulalongkorn University. (in Thai)
Krejcie, R. V. & Morgan, D. W. (1970). Determining sample size for research activities. Education and Psychological Measurement. 30 (3): 607-610.
Manager Online. (2016). Planning for short – range goal and long – range goal. Retrieved on December 1st. 2017, from https://mgronline.com/mutualfund/ detail/9590000023254 (in Thai)
Nonthaburi Provincial Agricultural Extension Office. (2017). Retrieved January 6, 2017, from https://www.nonthaburi.doae.go.th/community.html (in Thai)
Sirisuthidecha. D. (2013). Administrative. Retrieved on December 22, 2017, from http: //www.op.mahidol.ac.th/ (in Thai)
Thirakul,T. (2015).Communication Strategies for Corporate Success. Retrieved on December 4, 2017, from https://www2.tsu.ac.th/grad/ (in Thai)
Wanworamit, K. (2010). Media exposure to foreign tourist decisions of people in Bangkok. Individual Report. Master of Journalism Corporate Communications Management Faculty of Journalism and Mass Communication Thammasat University. (in Thai)
Wongboonsin, P. (2009). Theory and Possibility in Asia. Bangkok: College of Population Studies Chulalongkorn University. (in Thai)
