การพัฒนารูปแบบเครือข่ายความร่วมมือเพื่อยกระดับคุณภาพการศึกษาของสถานศึกษาขั้นพื้นฐาน: กรณีศึกษา พะเยาโมเดล
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อพัฒนารูปแบบเครือข่ายความร่วมมือเพื่อยกระดับคุณภาพการศึกษาของสถานศึกษาขั้นพื้นฐาน: กรณีศึกษา พะเยาโมเดล กลุ่มตัวอย่าง ได้แก่ ผู้บริหาร จำนวน 14 คน และครู จำนวน 48 คน รวมทั้งสิ้น 62 คน ได้มาโดยวิธีเลือกแบบเจาะจง เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ แบบสัมภาษณ์ แบบสอบถาม และแบบบันทึกการแลกเปลี่ยนเรียนรู้ สถิติที่ใช้ ได้แก่ ค่าเฉลี่ย และส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน
ผลการวิจัยพบว่า 1) รูปแบบเครือข่ายความร่วมมือเพื่อยกระดับคุณภาพการศึกษาของสถานศึกษา ขั้นพื้นฐาน: กรณีศึกษา พะเยาโมเดล ประกอบด้วย 4 องค์ประกอบ ได้แก่ 1. หลักการของรูปแบบเครือข่ายความร่วมมือ 2. วัตถุประสงค์ของเครือข่ายความร่วมมือ 3. คณะกรรมการบริหารเครือข่ายความร่วมมือ และบทบาทหน้าที่ และ 4. กระบวนการปฏิบัติงานของเครือข่ายความร่วมมือ และรูปแบบมีความเหมาะสมในภาพรวมระดับมาก (x̅ = 4.11) และความเป็นประโยชน์ในภาพรวมระดับมาก (x̅ = 4.16) เช่นกัน 2) การมีส่วนร่วมในการยกระดับคุณภาพการศึกษา พบว่า ผู้เกี่ยวข้องทุกภาคส่วนร่วมกันดาเนินงานตามบทบาทหน้าที่ มีการทำงานร่วมกันแบบพันธมิตรและเกิดประโยชน์ร่วมกันแก่ผู้เกี่ยวข้องทุกภาคส่วน ขับเคลื่อนการดำเนินงานโดยใช้กระบวนการ PDCA 3) กระบวนการการจัดการเรียนการสอนของโรงเรียนกลุ่มตัวอย่าง โดยภาพรวมมีการปฏิบัติอยู่ในระดับมาก และ 4) ความพึงพอใจของสมาชิกเครือข่ายความร่วมมือในการยกระดับคุณภาพการศึกษา พบว่า มีความพึงพอใจในการดำเนินงาน ได้รับประโยชน์ที่ได้รับจากการเข้าร่วม และนำความรู้ที่ได้รับไปพัฒนางานในอนาคต
Article Details
References
ทำนอง ภูเกิดพิมพ์. (2551). แนวคิดการบริหารแบบมีส่วนร่วมในการจัดการศึกษาของชุมชน. ค้นเมื่อ 23 กันยายน 2557, จาก http://gotoknow/org/blog/mathu/334443
ปัทมา ทุมาวงศ์. (2551). การวิเคราะห์รูปแบบเครือข่ายความร่วมมือของครูใจโรงเรียนที่มีการปฏิบัติดี: การประยุกต์ใช้การวิเคราะห์เครือข่ายสังคม. วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต สาขาบริหารการศึกษา คณะครุศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
พนมพร เผ่าเจริญ และคณะ. (2551). การพัฒนากระบวนการเครือข่ายการพัฒนาครูด้านการจัดสิ่งแวดล้อมในชั้นเรียนที่ช่วยให้นักเรียนเกิดการเรียนรู้โดยการสร้างองค์ความรู้ด้วยตนเองส้าหรับโรงเรียนขนาดเล็กในจังหวัดนครสวรรค์. คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏนครสวรรค์.
พรชัย ทองเจือ. (2550). การพัฒนารูปแบบความร่วมมือระหว่างสถาบันอุดมศึกษากับโรงเรียนในการเปลี่ยนผ่านด้านการเรียนการสอนในโรงเรียน. วิทยานิพนธ์ครุศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาบริหารการศึกษา คณะครุศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
วิจารณ์ พานิช. (2555). วิถีสร้างการเรียนรู้เพื่อศิษย์ในศตวรรษที่ 21. กรุงเทพฯ: มูลนิธิสดศรี-สฤษดิ์วงศ์.
สถาบันทดสอบทางการศึกษาแห่งชาติ. (2557). ผลการทดสอบทางการศึกษาระดับชาติขั้นสามัญ (Ordinary National Educational Test; O-NET). ค้นเมื่อ 23 เมษายน 2557, จาก https://education.kapook.com/view85196.html
สมศักดิ์ เอี่ยมดี. (2556). การพัฒนาระบบการบริหารเครือข่ายการมีส่วนร่วมในการจัดการศึกษาของสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษา. วารสารศึกษาศาสตร์มหาวิทยาลัยนเรศวร, ปีที่ 15 ฉบับพิเศษ, 216 -224.
สันติ บุญภิรมย์. (2552). การบริหารงานงานวิชาการ. กรุงเทพฯ: บุ๊คพ้อยท์.
สันติภาพ ไกรกิจราษฎร์. (2550). แนวทางการบริหารจัดการเครือข่ายการเรียนรู้ของสถานศึกษาขั้นพื้นฐาน อำเภอเมืองเชียงราย. วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
Bardo, J. W. & Hartman, J. J. (1982). Urban Society: A Systematic Introduction. U.S.A.: F.E. Peacock.
Boonpirom, S. (2009). Academic Administration. Bangkok: Bookpoint.
Crowther, J. (1996). Oxford Advanced Learner’s Dictionary. 5thed. New York: Oxford University.
Eamdee, S. (2013). Development of Network Management System, Participation in Educational Management of Primary Education Area Office. Journal of Education Naresuan University, Vol. 15 (Special issue), 216 -224.
Kraikitrat, S. (2007). Management of Learning Basic Learning Network Muang District, Chiang Rai. Master’s Thesis, Department of Education Administration, Faculty of Education, Chiangmai University.
National Institute of Educational Testing Service (Public Organization). (2014). O-net score 2014. Retrieved April 23, 2014, from https://education.kapook.com/ view85196.html
Panit, V. (2012). Learning path for student to 21st Century Skills. Bangkok: Sodsri –Saritwong Foundation.
Phaojaroen, P., and others. (2008). Development of Networking Process for Teacher Development in Environmental Classroom that Allows Students to Learn by Creating Self-Knowledge for Small Schools in Nakhonsawan Province. Nakhonsawan: Nakhonsawan Rajabhat University.
Phugerdpim, T. (2008). Concept of participatory management in community education. Retrieved September 23, 2014, from http://gotoknow/org/blog/ mathu/334443.
Thongjuea, P. (2007). Development of a cooperative model between higher Education institutions and schools in the transition to teaching and learning in schools. Doctoral dissertation, Department of Education Administration, Faculty of Education, Chulalongkorn University.
Thumawong, P. (2008). Analytical model of collaborative network of school minded teachers with good practice: application of social network analysis. Master’s Thesis, Department of Education Administration, Faculty of Education, Chulalongkorn University.
Wattanasukchai, K. (2007). Development of models and mechanisms for collaborative grouping of art education in higher education institutions to promote industrial design. Doctoral dissertation, Department of Education Administration, Faculty of Education, Chulalongkorn University.